Ik had me voorgenomen om in 2023 in ieder geval iedere maand te bloggen, zodat ik jullie kan updaten over wat er gaande is op schrijfgebied in Casa Kelly. Ik weet namelijk hoe dat gaat – je zit diep in een project of je bent even afgeleid, en opeens heb je een half jaar geen nieuwe blogs geschreven. Dus bij deze!
WIIJMBBGOUOH (Waar Ik In Januari Mee Bezig Ben Geweest Of Updates Over Heb):
De redactie van Onrust gaat binnenkort beginnen! Hij is ofifcieel goedgekeurd door onze uitgever Jasper Polane van Quasis, en niemand minder dan Anaid Haen zal de redactie van ons boek gaan doen. Brenda en ik zijn super hype; we gaan binnenkort de eerste stukken toegestuurd krijgen! Meer informatie vind je op mijn gloednieuwe Zwijgende Aarde pagina!
Ik ben op dit moment druk bezig met het doorlezen/aanpassen/zelfredigeren van de alpha versie van De Waarde Van Bloed, boek 2 in de Paraiso serie, het vervolg op De Prijs Van Water. En hoewel het schrappen niet zo lekker gaat als ik zou willen (ik ben op 3/5e en ik heb zo’n 400 woorden geschrapt; tis niet veel – daar waar ik schrap, schrijf ik ook bij), heb ik er wel erg veel lol mee. Allereerst heb ik echt al een aantal flinke inconsistenties kunnen wegpoetsen (dan beweer je in het ene hoofdstuk X, en in het andere hoofdstuk doen ze Y….), en ten tweede heb ik lopen klooien met de tijdlijn. Ik heb een paar party splits, waarbij dingen chronologisch tegelijkertijd gebeuren, maar dan moet het qua spanningsboog en dergelijke ook nog kloppen. En ten tweede is het gewoon heel erg leuk om te redigeren. Je kunt zeggen wat je wil over De Ideale Lezer waar je voor schrijft… maar uiteindelijk ben je zelf nog steeds je ideale lezer. Ik snap al mijn hints, verwijzingen, easter eggs, en slechte humor. Of; is het zelfs humor, als ik een passage lees die me amuseert? Grote kans dat het jullie minder doet, maar ík vind het grappig: “Kai werd wakker met een verblindende hoofdpijn en de realisatie dat hij vastgeketend zat aan zijn bed. Geen van beiden nodigden erg uit tot het voortzetten van bewustzijn, maar hij opende zijn ogen toch.” (Arme Kai)
De redactie van Zwanenzang gaat ook binnenkort beginnen! Hoera! Ik denk niet dat hij op tijd uitkomt voor Elfia Haarzuilens, maar wat in het vat zit, verzuurt niet. Ik kijk heel erg uit naar de redactie van deze bundel, want ik ben heel trots op de verhalen. Ik had niet verwacht dat ik op zo’n korte termijn een hele verhalenbundel vol kon schrijven, dus deze bundel is mijn cadeautje aan jullie, haha.
Op naar februari! Het beursseizoen laat nog even op zich wachten, dus alle tijd om te schrijven en te redigeren, toch? 😉 Let’s gooooo 😀
Ik was gisteravond te gast bij About Books! Mensen die me volgen weten natuurlijk dat ik regelmatig mee-presenteer aan dit leuke programma, maar dit keer mocht ik als gast plaatsnemen in de studio. Onderwerp van gesprek? Mijn boeken, natuurlijk, en met name De Prijs Van Water die nu echt bijna-bijna-bijna uitkomt. Zo spannend!
We zijn op het moment de laatste hand aan het leggen aan de redactie, de achterflap, en de cover van mijn boek en jongens jongens, wat wordt hij mooi! 😀
Tijdens de uitzending mocht ik mijn cover voor het eerst aan de wereld laten zien. De officiële artwork volgt uiteraard nog, compleet met de ingevoegde achterflap, maar dat komt waarschijnlijk volgende week ergens. Voor nu wil ik hem natuurlijk jullie niet onthouden ❤
Hier is hij dan! Is hij niet mooi??
Hier vind je de uitzending, als je die graag wil terugkijken! Op ongeveer 42 minuten kun je me heel akward de flaptekst horen voorlezen. De officiële tekst daarvan houd je nog tegoed, maar hier zijn alvast wat spoilers. 😉
Het is hier een tijdje stil geweest, maar dat betekent natuurlijk niet dat er achter de schermen niet van alles gaande is. Het belangrijkste nieuws is eigenlijk vooral dat ik op het moment bezig ben met de redactie van De Prijs Van Water! Cocky en ik zijn hard aan de slag om de slechte stopwoordjes en nog overgebleven kromme zinnen eruit te slopen en het verhaal zo mooi mogelijk te maken.
En ik zie je nu denken: betekent dit dat Kelly’s nieuwe boek binnenkort uitkomt? Jaaaaa, dat betekent het zeker!
De Prijs Van Water is het eerste deel van het Paraiso-tweeluik en staat voor een release begin augustus, tijdens Castlefest. Dus dat is al heel snel! We zijn hard aan het werk om alles voor die tijd zo mooi en zo gaaf mogelijk op te leveren, zodat jullie (eindelijk) weer kunnen genieten van een volledig nieuwe wereld en personages van mijn pen. Persoonlijk hang ik inmiddels al jaren in Paraiso rond en ik ben dol op die fictionele stad met al zijn problemen, en ik kan niet wachten om jullie aan de hand te nemen en jullie er rond te leiden.
(Als ik heel eerlijk ben vind ik het een beetje spannend om het een tweeluik te noemen, want in die valkuil ben ik eerder gestapt, en opeens hadden we de Lentagon trilogie plus prequel. Dus tja. En ik wéét dat boek 2, De Waarde Van Bloed dikker wordt dan boek 1. Maargoed, we gaan er gewoon voor :))
Mocht je nieuwsgierig zijn waar het over gaat: ik zal binnenkort de officiële flaptekst met jullie delen, en de cover (waar óók op dit moment hard aan gewerkt wordt). Tot die tijd kan ik alvast verklappen dat het tweeluik zich afspeelt in een futuristische fantasy-setting, waarbij een aantal jonge medewerkers van een gigantisch bedrijf (dat het monopolie heeft over de watervoorziening in een woestijnstad) vastzitten in de tachtig verdiepingen hoge toren terwijl het aangevallen wordt door monsters. Hoe kom je naar beneden vanaf de tachtigste verdieping… en wil je dat wel, als het gevaar zich van beneden af naar boven werkt? Bereid je voor op actie, spanning, bloed, magie, monsters en rebellie!
Tien jaar is niet niets. Natuurlijk moet je een decennium afsluiten met iets van een terugblik. En nu ik vandaag eindelijk uit mijn nestivus-modus (Nestivus: de dagen tussen kerst en Oud & Nieuw, zie plaatje aan de rechterkant) gekropen ben (en Final Fantasy XV bijna uitgespeeld heb *kuch kuch*), is het tijd om weer wat te gaan doen. We beginnen dus heel ambitieus: met een terugblik! Hij is nogal uitgebreid, dus bereid je maar voor… Hij is compleet met plaatjes en foto’s en vanalles. Het wordt een feestje! 😀
Oktober 2010, toen was ik al met bollen bezig 🙂
2010: Ergens in het eerste decennium van dit millennium, toen ik weer fanatiek begon met schrijven, beloofde ik mezelf dat ik voor publicatie zou gaan. Ik wilde rond mijn dertigste gepubliceerd worden, zei ik. En ik schreef en schreef en schreef, maar ik liet de eerste versies altijd liggen en verstoffen. Ik was meters aan het maken, ik experimenteerde, ik bouwde werelden. Ik had lol. Maar het was nog altijd amateurwerk. Natuurlijk was het dat 🙂
En eind 2010 (toen ik dus net dertig was) las ik een advertentie van Pure Fantasy: “Heb lef, stuur een verhaal in naar PF!” en dat deed ik, in een vlaag van verstandsverbijstering. Brutale mensen hebben de halve wereld, nietwaar? Ik pakte het enige verhaal dat ik in het Nederlands had liggen, poetste het op, en stuurde het in naar Pure Fantasy verhalenmagazine. …En ze haatten het niet. Het had werk nodig, maar ze wilden het best publiceren. Ik viel bijna flauw. En vervolgens sloeg de onzekerheid toe. Kón ik dit wel? Maar ik ging toch aan de slag. 🙂
2011: In 2011 werkte ik samen met een van de toen-nog-redacteuren van Pure Fantasy, Cocky van Dijk, samen om mijn kortverhaal “Geboorterecht” publiceerbaar te maken. De samenwerking was super fijn. We begonnen onze mailwisseling over het verhaal met “Met vriendelijke groet” ondertekeningen, en eindigen met liefs en xxx. En toen, in oktober, verscheen de Pure Fantasy met mijn verhaal. Compleet met illustratie van Melchior van Rijn. De illustratie hangt in poster-vorm boven mijn bureau. Ik kan naar Sirka kijken wanneer ik wil 🙂 Ik vond het fantastisch. ❤
Op de forums raakte ik aan de praat met Corina, die ook debuteerde met een kort verhaal in dezelfde bundel. En dat was het begin van onze vriendschap 😀
Eind 2011 riep Luitingh een manuscripten wedstrijd uit, waarbij het winnende boek gepubliceerd zou worden. Aangezien de reacties op “Geboorterecht” goed waren, besloot ik het verhaal dat ik in 2006 had geschreven (waar “Geboorterecht” de proloog van was), uit het Engels terug naar het Nederlands te vertalen en te herschrijven, redigeren en klaar te maken voor publicatie. Dream big, right? 🙂
aww, check dat “eerste versie” dan 🙂
2012: Dit jaar stond in het teken van twee dingen: 1) Het herschrijven van wat nu “Stof & Schitteringen” zou worden, en 2) de ontdekking dat mijn ingestuurde kortverhaal voor Fantastels verhalenwedstrijd goed was voor een 8e plaats! De hype van Fantastels gaf me de hoop dat ik dit kon, en het hele jaar werkte ik aan mijn manuscript, geholpen met een stel lieve proeflezers (*blaast kusjes naar de Braining schrijfgroep en haar man*). Tegelijkertijd begon ik aan het herschrijven van wat nu “Bloed & Scherven” is, want ook daar had ik een eerste versie van rondslingeren op mijn harde schijf (daterende uit 2008). Om een beter gevoel te krijgen voor antagonist Romain schreef ik kortverhaal “Rode Lantaarns”, die ik die herfst uitstuurde naar Fantastels verhalenwedstrijd, want waarom niet, toch?
“Stof & Schitteringen” stuurde ik vlak voor de deadline op 31 december uit naar de manuscriptenwedstrijd. En toen was het wachten geblazen.
knuffel van Cocky! Check mijn ongelovige gezicht, zo kijk je als je hoort dat je wss uitgegeven gaat worden 🙂
2013: Dit jaar begon slecht, met een afwijzing van Luitingh. Ik haalde de shortlist niet eens, en dat was even heel rauw op mijn dak. Om mezelf te troosten, schreef ik keihard door (serieus, ik denk dat 2013 mijn meest productieve jaar OOIT is, meer dan 200.000 woorden) aan de League wereld die ik deel met Brenda. Ik maakte bizar veel meters.
En toen kwam in de lente de uitreiking van Fantastels verhalenwedstrijd, en werd “Rode Lantaarns” 7e en won de Deviant prijs. En niet alleen dat. Tijdens de uitreiking sprak ik Cocky van Dijk aan, nu redactrice bij Zilverbron, of zij “Stof” misschien niet zouden willen uitgeven.
Niet veel later kreeg ik het verlossende woord. JA.
Ik zette dit blog op en ging hard aan de slag met herschrijven, want het zou nog even duren voordat we zouden beginnen met de redactie. Maar dat was prima. Dankzij die wachttijd hebben we een véél betere scène in de boot op het Mentornameer.
Oja, en ik herschreef ook nog even een roman in de League wereld af, genaamd “Expendable Souls”, een oude Nanowrimo uit 2007. Gewoon, omdat het kon. Die zal het levenslicht waarschijnlijk nooit zien, maar ik heb hem laatst teruggelezen en het is misschien een van mijn favoriete verhalen die ik ooit geschreven heb.
Tijdens een vakantie in het Lake District in Engeland had ik een droom over een stad tijdens een plaag, en een poortwachter die goud aanneemt – en dat schreef ik uit tot een kortverhaal genaamd “Roze Water”, dat ik uitstuurde als mijn Fantastels inzending, en ging ik verder met mijn herschrijven voor “Bloed en Scherven”, omdat ik toch al ‘in the zone’ was.
en zo kijk je als je Fantastels wint…
2014: Dit was het jaar van “Stof & Schitteringen”. De redactie, de publicatie, het nieuws dat we meteen “Bloed & Scherven” het jaar erop zouden uitgeven, Elfia…de andere beurzen, de eerste recensies… wat een stroomversnelling.
En niet alleen dat, omdat we toch al aan het winnen waren, won ik Fantastels verhalenwedstrijd met mijn verhaal “Roze Water”, een week voordat “Stof” gepubliceerd werd. We moesten gauw de achterflap van mijn boek op het laatste moment nog aanpassen. Ik kon het niet geloven – nog steeds niet, eigenlijk. 😉
Dat jaar tijdens Nanowrimo schreef ik de allereerste versie van “Vuur & Vergankelijkheid”, omdat ik een idee had voor een prequel. Daar is later letterlijk NIETS van overgebleven. Nouja, op de titel na, dan. Maar dat maakt niet uit. Je kan niet altijd winnen. En het is niet alsof ik het jaar niet afsloot met de redactie voor “Bloed & Scherven”.
…En de opmerking van Cocky dat ‘sorry, het einde moet echt anders…’ Dat was nog wel een dingetje. Ik moest de volgende dag 2 uur naar Heerlen rijden, naar een klant. Ik heb de hele weg (heen & terug) geknarsetand over hoe ik dit op moest lossen, maar uiteindelijk had ik een nieuw einde, en dat is het einde wat we allemaal kennen. Het einde wat de opening zou geven voor “Talent & Kristal”, maar daar komen we nog.
ik ben hier zo happy, dat je nauwelijks ziet dat ik 4 uur slaap had die nacht
2015: Want dit was een flinke terugslag. Direct na het afronden van de redactie en mooi ‘on schedule’ voor de publicatie van “Bloed & Scherven” sloeg het noodlot toe, en mijn uitgever, Jos Weijmer, overleed plotseling…
Opeens was alles onzekerheid en verdriet. Ik kende Jos niet zo goed, dus ik leefde mee met anderen, en leefde in angst dat ik een contract getekend had, maar wat als de boeken nu niet meer uit zouden komen? We hadden net besloten dat er een deel 3 zou komen, namelijk. Ik had nét een geweldig idee gepitcht. Een paar maanden lang leefden we in limbo wat er met de uitgeverij zou gebeuren. De beurzen waren super weird en verdrietig.
Fantastels dat jaar werd gewonnen door mijn schrijfbuddy Brenda (ik werd 10e, waar ik super blij mee was, want mijn verhaal “Zij die weggingen” was een experiment ver buiten mijn comfort zone).
En toen, terwijl ik op vakantie was in Schotland, kwam het verlossende woord: Cocky en Barry zouden de uitgeverij overnemen, en de boeken die klaar hadden gelegen voor Elfia, zouden op Castlefest alsnog uitkomen! OMG!
Castlefest was geweldig, een droom. Elfia Arcen en FACTS volgden. En ik schreef, en ik schreef, en schreef aan de eerste versie van “Talent & Kristal”. 122K in drie maanden. Fucking gekkenhuis. Maar dit moest eruit, dit was het einde van de trilogie. Ik brak mijn hart in duizend stukken op dit einde.
2016: Corina’s boek “Vanbinnen en Vanbuiten” kwam uit, ik jureerde voor Fantastels verhalenwedstrijd, en het beursseizoen was een gekkenhuis. Ik mocht in een panel zitten voor “jonge, spannende stemmen in het genre” op de Harland Awards. Ik herschreef “Talent” voordat Cocky en ik samen aan de redactie togen. Het was een intense tijd, maar het zo waard. En toen kwam “Talent & Kristal” uit. Castlefest was een gekkenhuis qua verkoop, en toen moest de boekpresentatie op de Logeerboot in Dordrecht nog komen. Wat een heerlijke dagen waren dat ❤
In september was ik een weekendje weg met mijn man en hebben we samen de premisse herbedacht van “Vuur & Vergankelijkheid” waar ik vol enthousiasme aan wilde beginnen, maar helaas ging dat niet zo makkelijk als ik wilde.
Ik had een flinke burnout van “Talent & Kristal” en het afschrijven van de trilogie, dus schrijven voelde als dikke stront. Het enige wat lekker ging, was een kortverhaal genaamd “Uitgangen”, dat ik instuurde naar Fantastels. Misschien lukte dat alleen omdat het niet Lentagon-gerelateerd is. Ondanks dat, is het wel een van mijn favoriete kortverhalen ooit.
met Joris en Kim tijdens een panel op World Con
2017: In 2017 redigeerde ik boeken voor Zilverbron, want dat had ik erbij opgepakt. Wel fijn, want dan ben je toch creatief zelfs al komt er qua proza weinig uit je handen. “Elins keuze”, “Bloedengel” en “Enkele reis Mars” kwamen aan het begin van het jaar uit – van mijn rode pen als redacteur.
Mijn kortverhaal “Uitgangen” was te controversieel om door de eerste ronde van Fantastels heen te komen, en dat was een flinke knauw aan mijn zelfvertrouwen. Gekoppeld met het feit dat schrijven voor geen meter ging, had ik het in 2017 niet makkelijk. Gelukkig waren de recensies van “Talent”, beurzen, de verkoop en de lieve lezers ontmoeten wel super leuk.
Ik zat in de jury van Edge Zero, wat pokkeveel werk was, schreef het voorwoord van die bundel, ging naar World Con met een aantal van mijn collega schrijvers (en had er een super tijd), en dwong Corina om een kortverhaal voor Fantastels met me te schrijven, ondanks dat ze het super druk had. Dat verhaal werd “Een tijdelijke oplossing”. In de aankomende verhalenbundel (daar later meer over) heeft hij een nieuwe titel, genaamd “Onze plaats in het universum”. Daarna leek het alsof er een dam brak. Iets in de combo van samen met Corina schrijven, en het lezen van Oathbringer van Brandon Sanderson opende een deur in mijn hoofd. Ik kon weer schrijven en ragde direct door naar het einde van de eerste versie van “Vuur & Vergankelijkheid”. Pffff.
signeren ftw
2018: Ik was druk aan het herschrijven voor “Vuur & Vergankelijkheid”, en vond na acht jaar bij CX een nieuwe baan (want ja, ik werk er ook nog naast). Minder training, meer consultancy bij de klanten thuis. Dat was best pittig, ook om dat nog te combineren met de redactie van “Vuur” die zomer. Fantastels was dat jaar voor het laatst. Het verhaal van Corina en mij werd 9e, waar we erg blij mee waren. Mijn schrijfgroep buddy Tijs won!
Castlefest was het publicatiemoment van “Vuur & Vergankelijkheid” en het was zo heerlijk om te zien hoe mensen bijna op me af renden om mijn nieuwe boek te halen. Ik redigeerde aan Kirsten Groots “De terugkeer van Layhar”, en dat project hield me ook lekker bezig.
En tja, toen was het tijd om te beginnen met een nieuw verhaal, een nieuwe boekenserie. Ik begon met “De prijs van water” schrijven. Iets héél anders! 🙂
mooi he, met zijn viertjes!
2019: Doordat mijn nieuwe baan qua drukte best wel mijn kont aan het schoppen was, kwam er van schrijven veel minder terecht dan ik zou willen. En toen het bedrijf waar ik werkte ging fuseren, maakte ik van de gelegenheid gebruik om wéér te switchen. Nog een baanwissel in twee jaar tijd, pffff.
In de tussentijd schreef ik kleine beetjes aan “Prijs”, redigeerde “Echo der Stervenden” voor mijn schrijfcollegaatje Natascha, schreef twee korte verhalen voor nieuwe verhalenwedstrijd Waterloper, genaamd “Nachtdienst” en “Rozengeur en maneschijn” (waarvan de laatste samen met schrijfbuddy Brenda) en probeerde tijd te vinden voor mezelf.
Ik telde woordenaantallen en realiseerde me dat ik met al mijn verhalenwedstrijd inzendingen en wat leuke Lentagon kortverhalen genoeg geschreven had om een bundel te kunnen vullen. Cocky vond mijn pitch leuk, en ik redigeerde samen met Tamara die zomer de verhalen. De bundel komt Q1 2020 uit, en heet “Verloren Zielen”. Ook schreef ik eindelijk de eerste versie van “De prijs van water” af, en rondde ik de redactie af van Ian Lavermans “De schaduwzijde van magie”. Pfew, dat was een bevalling, zo naast de rest van leven en mijn nieuwe baan!
Tijdens de uitreiking van Waterloper verhalenwedstrijd werden Brenda en ik 3e met ons verhaal “Rozengeur en manenschijn”, en mijn horrorverhaal “Nachtdienst” werd 10e. Ik was met allebei SUPER blij. “Nachtdienst” omdat het een experiment was (ik doe niet zo vaak échte horror), en “Rozengeur” omdat het een belofte is voor meer, later, een grotere, gedeelde wereld.
En nu is het jaar bijna af. Ik heb meerdere redactieprojecten tegelijkertijd lopen (*zwaait naar Roos, Suzanne en Heather*), en Cocky en ik zijn begonnen met de redactie van “De prijs van water”.
En nu?
Q1 2020: Bundel met kortverhalen “Verloren zielen“. Sorry, die hadden jullie nog tegoed, ik had dit najaar écht geen tijd voor de promotie van dit boek, dus die hebben we over het nieuwe jaar heen getild. In de bundel staan alle kortverhalen die ik in dit verslag genoemd heb (plus nog een paar leuke Lentagon verhalen), dus eigenlijk is “Verloren zielen” ook een terugblik op de afgelopen tien jaar 🙂
Elfia 2020: “De prijs van water“, boek 1 in de Paraiso serie. Ik zeg nu nog dat het een tweeluik is, maar dat heb ik vaker gezegd, dus ik durf niets meer te roepen 😉 Een actieverhaal in een moderne fantasysetting, maar een stuk bloederiger van spannender dan je van me gewend bent. Want monsters. En magie. En een kantoortoren, waarin mensen opgesloten zitten. Ik ben heel benieuwd hoe jullie hem gaan vinden!
Conclusie:
De afgelopen tien jaar hebben in het kader gestaan van schrijven, schrijven, schrijven. Vier boeken zijn het resultaat, en een bundel vol met kortverhalen die het bijna allemaal goed hebben gedaan op verhalenwedstrijden (en die ene die het niet goed deed, is het beste van allemaal). En dan kunnen we de geredigeerde boeken natuurlijk niet vergeten. Wat een absoluut gekkenhuis.
Ik had er geen seconde van willen missen ❤
Bedankt voor het lezen, het commentaar, jullie meeleven, jullie aanwezigheid, jongens. Laten we van 2020 een feestje maken. See you on the flip side! xx
Hier is de volgende aflevering van de “Hell yeah” serie. We gaan nu wat serieuzer, want Mr. Robot is heel veel dingen, maar grappig zou ik het niet noemen. Deze TV-serie is de reden dat ik begonnen ben met de Hell Yeah serie, want nadat ik de 7e aflevering van S4 had gezien, had ik zo’n behoefte om er met mensen over te praten, dat ik op Facebook naar support zocht. Reddit en Twitter zijn daar doorgaans prima voor, maar ik wilde even emotionele support vinden bij mensen die ik kénde. 🙂
Even een stapje terug. Wat is Mr. Robot? Aldus de broadcaster USA: “MR. ROBOT is a psychological thriller that follows a young programmer who works as a cyber-security engineer by day and a vigilante hacker by night.” De hoofdrolspeler is Rami Malek, die in de tussentijd bekend is geworden met (en awards heeft gekregen voor) zijn Freddy Mercury rol in de Queen film.
Iets meer informatie over de plot: Elliot en zijn zus Darlene (en damn, Darlene is een fucking koningin! i love her <3) zitten in een hackergroep genaamd fsociety die erop gebrand zijn om de 1% van de 1% van de rijksten in de wereld via slimme hacks onderuit te halen. Daarmee vernietigen ze ook zo ongeveer en passant de wereldeconomie, trouwens – en vanuit daar sneeuwbalt de boel flink de vernieling in. Twee stappen naar voren, drie stappen terug, zeg maar. En ja, probeer dan maar eens te redden wat er te redden valt…
Er zijn een hoop dingen die deze serie uniek maken. Het acteerwerk, de cinematografie en de muziek zijn fan-tas-tisch, bijvoorbeeld. Er wordt veel gebruik gemaakt van de unreliable narrator, wat een van mijn grote zwakheden is (ik ben er dol op). Het effect lukt niet altijd 100% (in seizoen 2 werkt het een beetje tegen, zelfs – ik hoorde van mensen dat ze toen afgehaakt zijn, en ik vond zelf S2 ook het minste seizoen), maar de momenten dat het werkt, is het fantastisch.
Er worden flinke uithalen gemaakt naar ons 21e eeuwse leven, naar late stage capitalism, naar social media, maar ook naar de dingen die ons gaande houden. Sommige dingen moeten gezegd worden, en ik ben blij dat Mr. Robot ze zegt, ook al is het soms oncomfortabel om te horen.
Juist omdat het verhaal zo strak geplot is, mag je de serie iedere keer dat er weer een mindfuck onthulling gedaan wordt, opnieuw gaan kijken omdat bepaalde dialogen en keuzes dan in een ander licht worden getoond. Alles is zo dubbelzinnig en goed uitgewerkt dat de mindfucks echt geweldig werken. Genoeg dat ik een paar weken geleden op de bank zat en er tranen over mijn wangen biggelden van ellende omdat ik het opeens begreep, en ik weet dat zodra de serie totaal klaar is, ik heb weer opnieuw ga kijken. Voor de… derde keer, of zo.
Dus even als disclaimer: seizoen 1 start ontzettend sterk, seizoen 2 is een beetje wonky, seizoen 3 is weer erg goed, en seizoen 4 – recht naar het einde, is tot op dit punt (met nog 4 afleveringen te gaan) echt ongelofelijk goed. Iedere aflevering voelt als een season finale. (Vooral die van afgelopen week – ik zou bijna hier afhaken, dit was zo emotioneel cathartisch dat ik bijna niet verder wil kijken… ben bang dat alles alsnog de shit in draait) Dus ja, aanrader. Als je door S2 heen bent, ben je home free en is het genieten tot het einde. 😀
Oja, en had ik al gezegd dat de ICT en het hacken daadwerkelijk (grotendeels) klopt in Mr. Robot? Ik werk in de ICT en hoewel ik geen expert ben, snap ik wel het een en ander. Mijn man is nog veel tech-er dan ik en zit regelmatig bij films en series te schuimbekken omdat er letterlijk onzin op het scherm staat. Mr. Robot doet het goed. En dat is wel heel bijzonder, vind ik.
Welkom bij het eerste deel van de “hell yeah” serie! 🙂 Laten we lekker obscuur beginnen, namelijk bij een medium wat niet zo vaak gebruikt wordt: audiodrama/podcasts! Whoop! 🙂
Voor de oningewijden onder jullie, een audiodrama is alsof je een TV-serie zit te kijken, maar dan zonder beeld. Zoals een hoorspel, eigenlijk. In het begin is het een beetje wennen, maar als je er eenmaal “in” zit, snap je niet waarom je er vroeger niet meer mee gedaan hebt.
Afgelopen januari kwam Corina ermee in onze schrijfgroep app: “En ik heb trouwens echt een awesome podcast gevonden: Mission to Zyxx, an improvised sciencefiction sitcom” zei ze, maar daar deden we niet zo veel mee – het is natuurlijk een nieuw medium, en ain’t nobody got time for that, right?
Totdat ik in juni een nieuwe baan kreeg en echt belachelijk veel tijd op de snelweg ging doorbrengen. Leuk joh, consultancy 😉
Spotify is doorgaans onderweg mijn beste vriend maar man o man, ik werd helemaal gek van mijn playlists. Dus ik besloot om Corina’s raad op te volgen en zette hem aan.
Mission to Zyxx is een science fiction comedy. Het is een parodie/liefdesbrief aan sci-fi series als Star Wars, Star Trek, en flink veel pop culture. Dit is de introductie die aan het begin van aflevering 1 gegeven wordt:
“The period of civil war has ended. In the aftermath of the Battle of Sistoo the rebels have overthrown the evil Galactic Monarchy and in its place established the just and benevolent Federated Alliance. It’s definitely an improvement and totally not a lateral move. Now, to restore diplomatic relations between systems, the Federated Alliance has deployed teams of ambassadors throughout the galaxy to bring a message of peace to every inhabited world. The pay is six Kroons per hour. Which seems sort of low, all things considered. In the farthest reaches of the Tremillion Sector, a young farm boy named Pleck Decksetter embarks with his crew on his first assignment: a daring journey to the remote and mysterious Zyxx Quadrant. Aboard the starship, The Bargarean Jade, they set out to explore astounding new worlds, discover their heroic destinies and meet weird bug creatures and stuff. This is their mission: a MISSION. TO. ZYXX!”
Audiodrama’s zijn vaak gescript (daar ga ik nog verder op in als ik een van mijn andere aanbevelingen in de hell yeah serie ga uitschrijven, Archive 81), waardoor de acteurs een script aan het oplezen zijn. Soms is dat een beetje rough, voice acting is ook een vak.
Mission to Zyxx heeft dat probleem compleet niet, want de hele serie is geimproviseerd door de acteurs, die allemaal ervaren improv comedy artiesten zijn, en al compleet op elkaar ingespeeld zijn via andere projecten. Iedere aflevering wordt er aangehaakt door een guest star, die met hen meespeelt, en vervolgens spelen ze de aflevering uit, compleet uit de losse pols. Het voordeel hieraan is, is dat de conversaties compleet natuurlijk vloeien, omdat mensen letterlijk op elkaar reageren. De cast ligt soms ook echt compleet in een deuk op de achtergrond – de sound editor doet zijn uiterste best om dit zo veel mogelijk te verbloemen, maar het lukt niet helemaal en dat is helemaal niet erg.
Het is eigenlijk vooral heel erg charmant, en juist doordat er heel ad rem op elkaar gereageerd wordt, komen de grappen ook echt aan. Ik zal heel eerlijk zijn – ik heb het doorgaans aanstaan in de auto, en ik heb een keer een groen stoplicht gemist omdat ik te hard aan het lachen was.
Wanneer de serie begint, is eigenlijk alleen de setting vagelijk bekend, zoals die in de opening narration quote hierboven staat. Maar alles wat er gebeurt/geimproviseerd tijdens de afleveringen wordt, is direct canon. Alle onzin die ze bedenken, krijgt direct een plaatsje in het universum. Namen van rassen, planeten, betaalsystemen, achtergronden van personages…. alles. Dat betekent dat terwijl ze bezig zijn, ze een universum aan het bouwen zijn. En lieve mensen, wat is dat LEUK om te zien gebeuren!
De eerste afleveringen zijn nog wat ruw, maar ergens rond aflevering 5 begint alles op zijn plek te vallen. Tegen de tijd dat je bij de season finale van seizoen 1 komt, ben je verslaafd. De seizoensfinale van S2 is zo fantastisch dat ik letterlijk “NEEE!” tegen mijn autoradio aan het schreeuwen/lachen was. Op de een of andere manier hadden de castleden alle bullshit van de afgelopen twee seizoenen samengebonden in een zinderende finale – SUPER spannend, en compleet over de top hilarisch. In seizoen 3 was ik aan het gillen tegen de pre-season finale, “Malice in Chains”. Die was BRILJANT. Echt, petje af.
Ik heb zelf vrij veel freeform roleplaying gedaan, waarbij je met mensen een verhaal verzint en direct uitspeelt. Dat is eigenlijk wat er tijdens de Mission to Zyxx afleveringen gebeurt, maar dan door mensen die zo verdomde goed zijn in verhalen vertellen, grappig zijn, en compleet op elkaar ingespeeld, dat ik niets anders kan doen dan genieten. Dergelijke magie tussen de spelers en het verhaal heb ik maar een paar keer kunnen aanraken tijdens freeform RP sessies, met mensen die ik goed ken en veel mee samengewerkt heb. Deze mensen doen dit iedere week.
Het is absoluut inspirerend om die mensen zo bezig te zien, en het is super aanstekelijk om met ze mee te lachen. Mocht je je afvragen waar je dit kunt meeluisteren: je kunt naar hun website, Missiontozyxx.space, daar staan alle afleveringen. Je kunt ook checken op The Maximum Fun network…. of op Spotify, wat ik ervoor gebruik. Seizoen 3 is net klaar, maar er komt een 4e aan!
officiële artwork van de seizoensfinale van S2 van Mission to Zyxx, door Owen Freeman
Hoi lieve mensen, het is morgen de beste dag van het jaar, want dan ben ik jarig! *gooit met confetti en slingers*
Hier at Casa Nuttyville hebben we ons feestje vanavond al, dus tussen het schoonmaken door heb ik voor jullie alvast een kadootje!
Ter gelegenheid van mijn verjaardag wil ik graag ook bij jullie uitdelen. Wens me een leuke verjaardag en motiveer welke van mijn boeken (Stof & Schitteringen, Bloed & Scherven, Talent & Kristal, of Vuur & Vergankelijkheid) je graag zou willen hebben.
Je ziet de voorbeelden van de boeken op het plaatje van Dutch Comic Con hieronder. Je mag zelf kiezen welk boek je wil hebben, want misschien wil je de serie compleet maken, en was je pas bij boek 2 ofzo, of misschien vind je boek 3 zó leuk dat je hem nog een keer wil hebben… no judging 😉
Ik wil alleen wel een goeie motivatie horen, want ik ben nieuwsgierig waarom je welke wil hebben. Oh, en vergeet de verjaardagswensen niet. Ik kies de leukste tussen de reacties uit, dus je moet wel je best doen. 😀
Drink er eentje van mij om 12 uur vanavond, jongens! Hopelijk zie ik jullie op Castlefest volgende week. ❤
PS: Oja, voor degenen die het gemist hadden: de eerste inschrijvingen zijn al binnen, maar Corina en ik hebben nog een paar plekjes vrij voor ons schrijfweekend in november. Meer informatie vind je in de Folder Fantastisch Schrijfweekend!
Ik mag het eindelijk delen! Na veel plannen, overleggen en workshops in elkaar timmeren, ben ik trots om samen met mijn lieve vriendin en super getalenteerde schrijfster Corina Onderstijn ons Fantastisch Schrijfweekend in de natuur te presenteren!
Meer informatie vind je in de bijgevoegde Brochure, maar als voorproefje:
Ons schrijfweekend
Ben je in je hoofd bezig met het schrijven van een boek, novelle of kort verhaal, maar kom je er in het echt niet aan toe door de dagelijkse drukte? Dan is dit schrijfweekend iets voor jou! Temidden van twee natuurgebieden, De Kraanlannen en de Alde Feanen, ligt Kloesewier, een honderd jaar oude school die is omgebouwd tot groepsaccommodatie. Hier kan je deze herfst drie dagen lang onder professionele begeleiding genieten van ontspanning en inspiratie voor je schrijven. We verzorgen lessen en gesprekken over de inhoud en techniek van schrijven en over jouw proces als schrijver. Natuurlijk maken we ook veel ruimte om in alle rust te mogen schrijven, voor gezelligheid, reflectie en aanmoediging, en om te lachen om (herkenbare) valkuilen. Afhankelijk van jouw behoefte kan je vrij schrijven aan iets dat je al hebt of meedoen met oefeningen om (opnieuw) op gang te komen.
Wanneer is het?
Heb je van vrijdag 22 november t/m zondag 24 november niets te doen? Dan weten wij de leukste plek in Nederland om dat weekend te zijn & te schrijven: bij ons in Kloesewier 🙂
Waarom is dit zo gaaf?
Middenin de Friese natuur hebben we een geweldige locatie gevonden om jullie te coachen, te begeleiden, workshops te geven, te hiken, geïnspireerd te raken en natuurlijk ook gewoon ruimte te geven om te schrijven en te chillen. Voedsel, drank en overnachtingen zijn volledig inbegrepen, leuke coaches/workshopgevers (namelijk: wij) ook! Over de leukheid van de cursisten kan ik nog niets zeggen, maar als jij er bij bent, dan is dat alvast een super begin. 😀
Meer informatie nodig?
Check de Folder Fantastisch Schrijfweekend even, daar staat alle informatie in, ook kosten en hoe aan te melden enzo. Als je vragen hebt, kun je contact opnemen met mij of Corina.
Hopelijk tot gauw! (We hebben er zo’n zin in!!)
2018 was een vreemd jaar, qua schrijven. Een jaar van laatste keren, eigenlijk wel, want vanaf 2019 gaan er toch wel een aantal zaken veranderen. Dus laten we nog even kijken naar wat er in 2018 afgesloten is, voordat we naar de toekomst gaan kijken.
Allereerst was er natuurlijk Vuur & Vergankelijkheid. Qua schrijven de belangrijkste verandering – de allerlaatste encore van het Lentagon concert, voordat de lichten aangaan en iedereen met de ogen staat te knijpen, staat bij te komen, misschien nog even na-kletst en dan naar huis gaat. Ik heb vaker de metafoor gebruikt van het concert voor de Lentagon serie. De trilogie was het concert, en Vuur was de onverwachte encore. Ik hoop dat het ervoor gezorgd heeft dat we op een hoge noot geëindigd zijn – voor mij was het ’t moeilijkste boek om te schrijven, maar het heeft er wel een paar scenes in zitten waar ik zo verdomde blij mee ben. Voor mij was het echt een afsluiting.
En dan gaan opeens de lichten aan en… nu wat? Al heel snel na dat heerlijke weekend op Castlefest en de boekpresentatie kwam ik op dat punt terecht. Ik heb mijn nieuwe tweeluik (serie) al een beetje lopen teasen, de Paraiso serie. Boek 1 gaat De prijs van water heten (boek 2 De waarde van bloed) en is in de eerste versie halverwege geschreven nu. En het is geen absolute poep dit keer – ik denk dat je goed kan merken dat ik heel veel lol heb met dit verhaal. Ik moet ongetwijfeld nog vanalles aanscherpen en de wereld nog een beetje uitdiepen, maar man, dit is een hoop vrolijke actie.
Het schrijven ligt heel even stil want ik heb meerdere redactieklussen liggen (*zwaait naar Natascha en Ian*) maar binnenkort ga ik weer verder. Ik moet sowieso nog even plotten, dus het is niet zo erg 🙂
De andere grote verandering was het eindigen van Fantastels – toch wel een standaard moment in het jaar waar je naartoe leeft, Het verhaal dat Corina en ik samen schreven, Een tijdelijke oplossing, schopte het tot de top 10 en haalde wat mooie jurycommentaren binnen. (Ik ga ze ook gewoon delen hier ook hoor, ik ben gewoon fucking trots. Vier je successen, right, Corina? ;))
“De opbouw van dit verhaal is weergaloos. De wijze waarop je de wanhoop van de personages voelt toenemen bij elke regel die je leest. Dit is zo goed gedaan dat ik er echt even stil van was.”
“Pffff, wat een verhaal. Wat moet ik ervan zeggen? “Wow” dekt de lading niet”
“Een behoorlijk realistisch, goed verteld verhaal dat zich zeker kan meten met de vruchten van de betere thrillerschrijvers.”
Mijn hele schrijfgroepje deed het fantastisch (Tijs won zelfs) dus het was een geweldige noot om op te eindigen. Maar ja, Fantastels is nu klaar… waar ga ik nu mijn verhalen voor schrijven? Ik ben wel nog bezig met twee leuke, originele kortverhalen, dus we gaan het zien. Ik heb altijd al zowel kortverhalen als romans geschreven en daar ga ik zeker niet mee stoppen. Zelfs al de lichten aangaan, houden we ons oog op het doel.
Tijd voor wat anders, maar de basis gaat niet veranderen. Ik blijf schrijven, ik blijf spelen in andere werelden. En jullie zijn allemaal uitgenodigd om met me mee te genieten in 2019. Op naar het volgende concert. Dat die maar nog veel beter zal worden. ❤
Wow, november is voorbij gevlogen! Zitten we echt alweer op 1 december? Wat gaat het hard. Deze maand was super druk op mijn werk en privé leven (en Comic Con er tussendoor), maar een of andere manier helpt het met de stress als ik tussendoor kan schrijven. Een beetje een mini vakantie in mijn hoofd, iedere dag. Paraiso is een prima uitstapje! 🙂
Genoeg voor 50K voor Nanowrimo was het niet, maar ik heb wel een mooie 30K erbij kunnen schrijven voor De prijs van water. Netjes 1000 woorden per dag, ik ben verre van ontevreden. Het verhaal heeft dus de 40K inmiddels aangetikt, en ik ga net het derde deel van het verhaal starten. En het is leuk!
Zoals jullie misschien me al hebben horen verzuchten, ben ik aan het stoeien met mijn plot, want dit is een losser gepland boek zoals de Lentagon boeken waren (na boek 1, tenminste). Dit is pure creatie en het uit je achterste trekken van wat er op de volgende pagina gebeurt… en soms moet ik echt een dagje nadenken over wat er verder gebeurt in het verhaal. Ik had een aantal key points in het verhaal vastgesteld, maar het bleek dat die allemaal vrij in het begin van het verhaal zaten. Dus punt A, B, D, en F heb ik allemaal naar elkaar geschreven, maar verder heb ik punt M en dan X, Y, en Z. En hoe ik dat allemaal met elkaar verbind, is nog even een uitdaging. (Maar zo leuk als het straks allemaal klopt!!)
En dat weerhoudt me niet om lol te hebben met mijn nieuwe wereld, en mijn cast, die steeds sterker in hun persoonlijkheden komen te staan. Ik had concepten, ruwe opzetten en achtergronden, maar hun stemmen worden steeds duidelijker. (Wie had van tevoren gedacht dat Kai het meest chatty personage van allemaal zou worden? Ik niet, haha! Maar die jongen heeft een hoop te zeggen). Maar ik begin inmiddels wel een woeste liefde voor mijn cast te krijgen, om allemaal verschillende redenen. Kai, Ilsa, Monika, Sergio en Xavi zijn stuk voor stuk gave personages. En nu moet ik ze nog in leven houden, want het gaat niet lekker waar ze zijn 😉
Even iets anders… de kerstdagen komen eraan. Wil je nog een leuk kado geven (of jezelf trakteren), een speciaal gesigneerd exemplaar van een van mijn boeken… laat het me weten, en we regelen wat.
Je kunt ook meedoen aan de adventactie die de Zilverboekenclub op Facebook deze maand aan het houden is. Mijn boek Vuur & Vergankelijkheid wordt deze maand ook verloot, dus grijp je kans! 🙂
Tien jaar is niet niets. Natuurlijk moet je een decennium afsluiten met iets van een terugblik. En nu ik vandaag eindelijk uit mijn nestivus-modus (
2011: In 2011 werkte ik samen met een van de toen-nog-redacteuren van Pure Fantasy, Cocky van Dijk, samen om mijn kortverhaal “Geboorterecht” publiceerbaar te maken. De samenwerking was super fijn. We begonnen onze mailwisseling over het verhaal met “Met vriendelijke groet” ondertekeningen, en eindigen met liefs en xxx. En toen, in oktober, verscheen de Pure Fantasy met mijn verhaal. Compleet met illustratie van Melchior van Rijn. De illustratie hangt in poster-vorm boven mijn bureau. Ik kan naar Sirka kijken wanneer ik wil 🙂 
2016: Corina’s boek “Vanbinnen en Vanbuiten” kwam uit, ik jureerde voor Fantastels verhalenwedstrijd, en het beursseizoen was een gekkenhuis. Ik mocht in een panel zitten voor “jonge, spannende stemmen in het genre” op de Harland Awards. Ik herschreef “Talent” voordat Cocky en ik samen aan de redactie togen. Het was een intense tijd, maar het zo waard. En toen kwam “Talent & Kristal” uit. Castlefest was een gekkenhuis qua verkoop, en toen moest de boekpresentatie op de Logeerboot in Dordrecht nog komen. Wat een heerlijke dagen waren dat ❤
Hoi lieve mensen, het is morgen de beste dag van het jaar, want dan ben ik jarig! *gooit met confetti en slingers*
2018 was een vreemd jaar, qua schrijven. Een jaar van laatste keren, eigenlijk wel, want vanaf 2019 gaan er toch wel een aantal zaken veranderen. Dus laten we nog even kijken naar wat er in 2018 afgesloten is, voordat we naar de toekomst gaan kijken.
Kristal & explosies 