Gisteravond zijn mijn man en ik naar de Pathé geweest om de film Interstellar in de IMAX te bekijken (hier is een trailer). De nieuwste Christopher Nolan film, en nog SF ook. De trailers zagen er veelbelovend uit, en de naam Nolan zegt tegenwoordig wel een hoop: een rustig verteld verhaal met een mooie opbouw, en waarschijnlijk nog heel goed ook.

Laat me allereerst zeggen dat het een goede film is, zeker een aanrader, Ik ben superblij dat we in een tijd leven dat SF zo mooi en fantastisch in beeld gebracht kan worden en dat iemand als Nolan zo de vrije hand krijgt – en een budget – om een film als deze te realiseren… dat een film als deze mainstream getoond kan worden. Wat dat betreft leven we letterlijk in een gouden tijd voor SF en Fantasy.

De stukken die zich in de ruimte afspeelden vóélden als space (slim gedaan ook, met hoe het geluid soms wegviel als ze in de ruimte waren enzo), de robots waren verrassend snarky en leuk passend in het plot, en het verhaal was episch genoeg. De rol van Matt Damon was trouwens echt fantastisch. De soundtrack mag trouwens ook wel een schouderklopje krijgen, die was superintens en meeslepend. Dat was het goede deel!

Dan nu voor het deel waar ik een beetje gemengde gevoelens over heb: het deel waar het hele plot op gebaseerd is; interstellar travel, het spelen met tijd en ruimte… dat is eerder gedaan. Als de woorden wibbly wobbly timey wimey je wat zeggen, dan weet je waar ik over praat. (Voor degenen die het niet weten: Doctor Who). Het laatste half uur gaf me niet de verassingen die ik gehoopt had, het was niet zo clever als ik gehoopt had dat de film zou zijn. Ofwel ze waren voorspelbaar, ofwel niet voldoende uitgelegd of te vaag en bedekt met de mantel der liefde.

Dus als de film een 9.0 op IMDB krijgt, dan ben ik het daar niet mee eens. Hij was niet zo groundbreaking als Inception, wat ik toch echt een slimmer in elkaar gezet verhaal vond, met minstens zulke mooie visuals.

En misschien komt dat wel omdat ik heel veel SF en Fantasy gezien en gelezen heb. Misschien komt het wel omdat ik een beroepsdeformatie niet meer normaal naar een film kan kijken of een boek kan lezen zonder te zien waar het fout gaat. Maar aan de andere kant betekent dat ook dat wanneer een film of verhaal het voor mij wel goed doet, als ik compleet verrast of overdonderd ben – dan ben ik zo blij. Daar kan ik zo van genieten!

Ik ben niet compleet afgestompt voor fantasy en SF. Ik ben blij dat het bestaat en ik ben dankbaar dat er qua films grote budgetten tegenaan gegooid worden en dat schrijvers als Brandon Sanderson en George R R Martin toegestaan wordt om boeken van meer dan 1000 pagina’s te schrijven. Ik geniet van goede verhalen en kan mezelf helemaal laten meeslepen als het in mijn ogen wél goed gedaan worden. Maar ik heb een baggage als schrijver en als SF/Fantasy liefhebber en misschien ben ik soms wat minder goed te verrassen… vooral wat betreft films, die wat minder lang de tijd hebben om een verhaal te vertellen dan een boek(enserie).

Dus; samengevat als recensie: ik ben blij dat ik Interstellar gezien heb in de IMAX, ik heb het geld er graag voor neergeteld. Het is een leuke film, maar niet Nolan’s beste. Ik ben benieuwd wat jij ervan vond. 🙂

Zo, en nu terug naar NaNoWriMo…