Redigeren·Talent en terreur

middenin de redactie

red_pen-300x225Degenen van jullie die mijn twitter account volgen, die weten het al: de afgelopen twee weken ben ik mijn manuscript voor Talent en Kristal aan  het redigeren geweest, gebaseerd op de reacties van mijn alpha proeflezers. Er kwam best het een en ander uit wat ik kon aanscherpen en straktrekken, dus daar ben ik druk mee in de weer. Ik ben inmiddels net over de helft. Daarna ga ik de boel uitprinten en nog verder krassen op de kleine dingetjes, en dán is het tijd voor de beta proeflezers. Hopelijk daarna is het klaar voor de redactie met Zilverbron, maar tegen die tijd leven we al in april denk ik.

Ik heb een vreemde relatie met redigeren. Aan de ene kant lijkt het echt monnikenwerk en zie ik door de bomen het bos niet meer en ARGHHH de deadline komt eraan en hoe vond ik die zin ooit een goed idee, en dat plotidee was ruk… maar aan de andere kant geniet ik wel van hoe ik mijn verhaal beter zie worden. Het zijn soms maar superkleine nuances, een paar woorden in een dialoog net iets anders gezegd, een beschrijving gewoon dat stukje anders gedaan, en opeens is er een betere sfeer, een coherentere chronologie, en een véél intensere karakterontwikkeling.

Met ieder woord wordt je verhaal mooier, en dat is prachtig.

Betekent trouwens niet dat ik soms hoofdschuddend naar  mijn teksten zit te kijken en me afvraag hoe deze drek ooit uit mijn toetsenbord heeft kunnen komen, hoor.

Het is een ervaring, redigeren. Haat en liefde… maar het gaat het uiteindelijk zo waard zijn. 🙂

Fantastels

het jureren van een verhalenwedstrijd

headingOh jongens, wat is het leuk om een verhalenwedstijd als Fantastels te jureren! Het is heel bijzonder om eens aan de andere kant van de tafel te zitten en de binnenkomende verhalen te beoordelen, in plaats van de verhalen te schrijven waarmee je hoopt te winnen. Dit proces duurt een stuk langer, natuurlijk – we zijn al sinds november bezig om alle verhalen te lezen en te jureren.

Ik heb net voor mezelf de tweede ronde afgesloten en alle juryrapporten ingestuurd. Hierna is het afwachten en kijken welke verhalen er in de finaleronde terecht zijn gekomen. Als het goed is, zou ik een aantal verhalen die in de finaleronde zitten, al gelezen moeten hebben. Ik hóóp dat in ieder geval wel, want van een aantal verhalen in de voorrondes ben ik heel enthousiast geworden. Ik heb ze complimenteuze juryrapporten geschreven en hoog in mijn ranking gezet, maar wat als mijn mede-juryleden het er niet mee eens waren en ze een lage score gegeven hebben? Dan zal ik ze in de eindronde niet terug vinden. 😦

De eindronde gaat in ieder geval super spannend worden, want je kunt er vanuit gaan dat je daar de beste verhalen gaat terug vinden. We hebben al beslissingen moeten nemen zoals wat er belangrijker is bij het uitdelen van een plaats in de ranking: de fantastische proza van verhaal X, de emotionele suckerpunch die verhaal Y uitdeelde, of de briljant beschreven setting in verhaal Z – maar in de eindronde gaan die beslissingen nog even wat zwaarder wegen, want daar zit alles qua kwaliteit een stuk dichter op elkaar.

Ik heb een score ranking systeem met acht categorieën waarin je op een schaal van 1 tot 10 kunt scoren, en in vorige rondes moest ik daar nog eens met een fingerspitzen gevoel overheen want blijkbaar scoorden best veel verhalen 60/80, maar ik verwacht dat dit in de eindronde nog eens heftiger gaat worden. De vergelijkingen worden nog spannender!

En dan op de dag van de uitreiking hoor ik maar een paar uur eerder dan de deelnemers wie er daadwerkelijk achter die verhalen zitten. Ik ken een aantal van de deelnemers persoonlijk, maar heb niemand in hun verhalen kunnen hérkennen, dus voor mij is het net zo spannend als voor jullie. Ik heb meningen over mijn favoriete verhalen, jongens. Ook al heb ik de verhalen niet zelf geschreven, ben ik super geïnvesteerd in hoe (goed) ze het uiteindelijk gaan doen. Het is zo spannend!

De missie om Fantastels Verhalenwedstrijd wat voor me te ontstressen door te jureren in plaats van deel te nemen, is bij deze gefaald. Maar gelukkig is het zo leuk om te doen, dat ik het helemaal niet erg vind.

Tot bij de uitreiking allemaal!

 

achtergronden·Bloed en Scherven·Schrijven·Stof en Schitteringen·Talent en kristal

achtergronden en worldbuilding

Tijdens het heroutlinen van ‘Talent en Kristal’ ben ik ook een stukje verdere worldbuilding op papier aan het zetten. Gewoon, omdat als ik dingen aan mezelf en mijn proeflezers wil uitleggen het handiger is om de zaken uitgeschetst te zien. Dat is waarschijnlijk een stukje beroepsdeformatie; ik ben tenslotte IT trainer van beroep en ik ben zó vaak op het whiteboard pijlen en wolkjes en cirkels en woorden met elkaar aan het verbinden om mijn uitleg handen en voeten te geven… Ik ben niet heel erg dol op grafiekjes, maar overzicht helpt een hoop. Vooral bij uitleg.

Dus toen dacht ik: misschien is het wel handig om het een en ander ook met jullie te delen.

Hieronder vind je een tweetal staafdiagrammen die de opbouw van de bevolkingen van Parsia en Jediah weergeven, gebaseerd op hun talentscore op de Telchian schaal.

Telchian

(Ik heb Parsia een groene staafdiagram gegeven want hun landskleuren zijn groen en geel. Jediah is zilver en zwart, maar dat komt niet helemaal lekker over, dus die heb ik maar donkergrijs gemaakt)

Het is heel interessant om te zien dat Parsia een veel groter percentage lagergetalenteerden heeft dan Jediah. Jediah maakt een veel groter punt van je voortplanten als je getalenteerd bent, en de economie leunt veel meer op de getalenteerden in hun samenleving. Heb je een hoog talent, dan word je automatisch de universiteit ingesleurd en ofwel het leger, ofwel de engineering in gesleept (hangt af van je IQ, neem ik aan).

Jediah is heel vooruitstrevend op paramagisch technologisch gebied. Ze zijn innovatief en stimuleren hun talenten veel meer. Er hangt ook een flink stuk status aan vast; dus het nodigt ook uit om in Jediah te gaan wonen als je een hoge Telchian score hebt.

(Detail: in Jediah wordt de familienaam niet patriarchaal of matriarchaal aan het nageslacht doorgegeven, maar op basis van de hoogste Telchian score. Een kind krijgt de achternaam van de meest getalenteerde ouder. Bij gelijke scores tussen de twee talenten wordt het in goed overleg gekozen)

In Parsia is dit dus een stuk minder – dit is meer een afspiegeling van een ‘reguliere’ bevolking in deze wereld. De niet-magische technologie heeft hier een veel grotere voet aan de grond, omdat simpelweg veel mensen het talent niet hebben om hun douchewater te blijven verwarmen. Er wordt veel geïnvesteerd in reguliere technologie, zodat iedereen toch toegang heeft tot levensgemakken als warm douchewater, liften, elektriciteit, enzovoorts – ondanks hun Telchian score.

Dit is waarom Joys familie zo rijk kan zijn, ondanks dat ze niet erg getalenteerd zijn. De Hartings hebben hun fortuin vergaard door slim investeren en later invloed verzameld via de politiek. In Jediah was dit waarschijnlijk en stuk moeilijker geweest. Misschien niet voor Victor Harting (die netjes mid-veertig scoort), maar wel voor zijn vrouw en dochter.

Bij deze, een stukje wereldbouw. Mochten jullie dergelijke achtergrondstukken leuk vinden, geef een gil, dan komt er meer!