Fantastels·League verhalen

nog steeds zo geweldig

Hij viel net een half uur geleden op mijn deurmat: Pure Fantasy 28.
De allerlaatste Pure Fantasy, met mijn verhaal “Leercurve”
Dit is Logan, die er helemaal badass en happy uit ziet met jetpack!

Dit is geweldig en ik ben ongelofelijk trots. Ik had nooit verwacht dat “Leercurve” het zo goed zou doen; ik weet nog dat ik het verschrikkelijk slecht vond toen ik het de eerste keer uitschreef op vakantie in ItaliĆ«. Het uitsturen naar Fantastels 2011 was meer voor de lol dan iets anders. Niemand was verbaasder dan ik toen hij op de 8e plaats eindigde (van de 98)

Met de jurycommentaren in mijn hoofd polijstte ik het verhaal nog even bij en stuurde het uiteindelijk uit naar Pure Fantasy. Ik verwachtte er niet heel veel van aangezien het een SF verhaal is en de PF doorgaans iets doller is op fantasy. Toen het nieuws kwam dat Pure Fantasy opgeheven zou worden, ging ik er niet vanuit dat het nog zou gaan gebeuren. Maar nee; toch wel. “Leercurve” staat in de allerlaatste editie van het magazine, en ik ben er waanzinnig trots op.

Ik vind de illustratie ook geweldig. Logan kijkt tegelijkertijd zo blij als een kind en ongelofelijk badass. Ik zou het niet erg vinden om hem ook als een poster aan de muur te hebben, naast de illustratie van Sirka.

YAY!

Algemeen·Engels·League verhalen·Schrijven

the devil dances in idle minds

Brenda en ik hebben zaterdag in de sauna doorgebracht, en later bij Zenzo om sushi te eten en te vieren dat ik mijn manuscript heb uitgestuurd. Dat betekent dat we ongeveer de hele dag over schrijven hebben zitten kletsen. En na een fles wijn en heerlijke sushi kwamen we opeens op het onderwerp van de League en een ‘wat als’ scenario aan het einde van Forsaken wat zo verschrikkelijk is dat het zo ongeveer eindigt in de vierde wereldoorlog. Dani Summers, het meisje dat een oorlog startte.

En ik rende er mee weg. Ondanks het feit dat de personages allemaal een mooi happy ending verdienen en dat ook hetgene is waar Brenda en ik voor gaan, kan ik niet ophouden met eraan te denken. Het vreet de hele dag al aan mijn geest. Natuurlijk heb ik delen van Forsaken daarvoor moeten herlezen – het is vijf jaar geleden dat ik dat verhaal in vijf dagen neerpende. Dat is hoe we er ook op kwamen, we hadden het over dat verhaal omdat ik het wil redigeren en op Smashwords wil zetten.

Maargoed, dit Alternate Universe scenario is gewoon zo verrukkelijk dat ik er delen van wil schrijven gewoon om het uit mijn hoofd te krijgen. In de tussentijd heeft Brenda, die met mij aan tafel zat en de eerste was die ‘wat als…?’ vroeg, zoiets van NEE NEE NEE NEE en wil het niet schrijven. Omdat het niet zou mogen gebeuren en omdat het verschrikkelijk is. Ze refereerde ook naar iets dat Eleanor ooit tegen me zei: dat ik op de een of andere manier mijn personages altijd de waanzin of flink geweld in drijf voordat ze bij het einde van mijn verhaal aankomen.

Blijkbaar wil een of ander sadistisch deel van mijn geest de wereld toch zien branden. Wat op zich zorgwekkend is…?
Ik moet toegeven dat ik het fascinerend vind om te onderzoeken wat er gebeurt als mensen helemaal kapot gaan. Of om te zien wat er nodig is om mensen kapot te laten gaan. Acties en consequenties enzo. Het is een thema dat maar terug blijft komen (buiten ‘the things we do for love’) en het staart me op het moment een beetje oncomfortabel recht in mijn gezicht. Niet dat dat me tegenhoudt om wat meer na te denken over dat AU scenario want…. WOW. Damn.

Ik weet echter zeker dat ik hier spijt van ga krijgen…

Redigeren·Stof en Schitteringen

kleine momentjes tijdens het editen

Ik rolde mijn gras sigaret op het dashboard onder een stroom van binnensmondse vloeken, terwijl Valeria me onder het rijden van tips en geamuseerde lachjes voorzag.

Het is vast heel stom om te squee-en als een of andere fangirl om je eigen verhaal, maar ik kan gewoon zo blij hebben om die kleine momentjes die mijn personages samen hebben. Vooral nu ik het vervolg geschreven heb en terugkeer naar Stof… nu word ik opeens zo nostalgisch als ik die eerste momenten van personagecreatie en ontluikende vriendschap zie.
Joy en Valeria zijn fantastisch samen. Hun zusterlijke bond maakt dat ik ze wil knuffelen.