En opeens komt die releasedatum van Vuur en vergankelijkheid steeds dichterbij.. nog drie maanden en dan is ook dit kindje geboren! Mijn redacteur Cocky en ik zijn op dit moment hard bezig met de redactie, we zijn bijna halverwege. Het gaat lekker! Het is vooral strak trekken van de proza (zo veel stopwoordjes :() en dat is genoeg om me tijdens mijn vakantie (ik begin 15 mei met een nieuwe job) goed van de straat te houden!

In de tussentijd realiseerde ik me dat jullie eigenlijk nog heel weinig weten van dit verhaal, dus ik wilde graag een tipje van de sluier oplichten. Dit verhaal is namelijk heel anders dan de Lentagontrilogie. Ja, het speelt zich af in dezelfde wereld, maar zo’n zeventig jaar eerder, dus het sci-fi element moeten we voor een deel loslaten. Ze hebben nog telefoons met draaitoetsen, geen comms en dergelijke, want het internet is er nauwelijks en computers/TVs zijn luxeproducten 😀 De ‘feel’ van het verhaal wordt daarom een stuk minder futuristisch. Denk meer jaren ’80 fantasy, haha 🙂

Vuur & Vergankelijkheid gaat grotendeels over de uitvinding van het poortstation, en wat er nu uiteindelijk in die kristalmijn in Surral gebeurd is. Oplettende lezers van Talent & Kristal hebben de passage vast opgemerkt, toen Joy, Valeria en Sirka de grotten insneakten van wat vroeger de grote kristalmijn van Haen was, en nu nauwelijks begaanbaar:

‘Stel je voor hoe het hier zeventig jaar geleden was,’ zei Valeria. ‘Met al dat kristal, al dat potentieel…’ Ze klonk bijna gretig.

‘Mijn vader vertelde dat mijn grootouders dat nog gezien hebben. Hij beweerde zelfs dat ze erbij waren toen de mijn opgeblazen werd,’ zei Sirka.

Valeria grinnikte. ‘Zelfs je grootouders waren al revolutionairen. Het zit jou en Seamon blijkbaar in het bloed.’

‘Dat, of onze familie is gewoon vervloekt.’

Wat is er zeventig jaar geleden gebeurd? Dat vertelt dit boek. 🙂