Ergens in 2014 vroeg een vriendin van me hoe die oorlog tussen Parsia en Jediah nu eigenlijk ontstaan was. Daar heb ik toen een tijd op zitten broeden en tijdens Nanowrimo 2014 heb ik daar de eerste 50.000 woorden van geschreven. Dat was Vuur en Vergankelijkheid.  Ik ben er alleen niet mee verder gegaan, want ik liep vast. Ondanks de leuke dynamiek tussen de personages, had ik ruzie met de logistiek van mijn plot. Het voelde niet goed, ik kon het niet aan de praat krijgen.

Ik ben volgens Myers-Briggs een ENFJ, wat betekent dat ik doorgaans mijn beslissingen neem op basis van gevoel in plaats van ratio. En hoewel mijn ratio zei dat ik met wat hard nadenken dit verhaal wel op de rails zou kunnen krijgen, was ik niet verliefd op mijn plot. Mijn plot en ik waren vriendelijke collega’s, maar het vrat niet mijn hersenen op. Ik wilde mijn plot niet omhelzen en erin wentelen in de pure mogelijkheden en de fantastische concepten en beelden van het verhaal. Dus bleef het liggen, en vervolgens kwam daar de donderslag bij heldere hemel die Talent en Kristal werd, en Vuur en Vergankelijkheid was een belofte waarvan ik helemaal geen zin had om hem na te komen. Ik wilde heel graag terugkeren naar de Lentagon wereld want oh, zeventig jaar terug in het verleden, met die hele andere sfeer en dat lagere technologie niveau, en mijn personages… maar dat plot… ugh.

Met eigenlijk niet zo heel veel pijn in mijn hart heb ik dus besloten om de relatie met Vuur en Vergankelijkheid te beeindigen. It’s not you, it’s me, verhaal. You know how it goes.

De reden om er de plug uit te trekken is eigenlijk ook vooral omdat mijn man en ik een weekendje weg waren en ik de concepten van mijn verhaal heb neergelegd en hem heb gevraagd om met me te brainstormen van hoe we dit verhaal tot leven kunnen wekken. Ik ben hier om te rapporteren dat mijn man een genie is en dat ik zielsveel van hem houd, want buiten zijn algemene geweldigheid, heeft hij me ook verliefd laten worden op een nieuw concept. Het heeft een aantal van de elementen van Vuur en Vergankelijkheid (de gave stukken), maar er zitten een aantal DINGEN in… nnnggghhn, ik kan nu niet gaan wachten om me erin te wentelen en te genieten en jfc je kan me nu met geen honderd paarden weghouden uit die kristalmijn in Haen, Surral. Het wordt geweldig. En, als je mij kent, uiteraard ook een beetje afschuwelijk.

De aankomende weken worden een feestje in mijn hoofd, met het uitlijnen van mijn plot (het is nu nog concepten en ideeën). Enige nadeel… het wordt waarschijnlijk wel een andere titel. Ik weet niet of ik Vuur en Vergankelijkheid nog passend ga krijgen. Maar weet je? We zien wel. Misschien verzin ik nog wel iets veel beters. Ik kan niet wachten om het uit te vinden.