Allereerst was er natuurlijk Vuur & Vergankelijkheid. Qua schrijven de belangrijkste verandering – de allerlaatste encore van het Lentagon concert, voordat de lichten aangaan en iedereen met de ogen staat te knijpen, staat bij te komen, misschien nog even na-kletst en dan naar huis gaat. Ik heb vaker de metafoor gebruikt van het concert voor de Lentagon serie. De trilogie was het concert, en Vuur was de onverwachte encore. Ik hoop dat het ervoor gezorgd heeft dat we op een hoge noot geëindigd zijn – voor mij was het ’t moeilijkste boek om te schrijven, maar het heeft er wel een paar scenes in zitten waar ik zo verdomde blij mee ben. Voor mij was het echt een afsluiting.
En dan gaan opeens de lichten aan en… nu wat? Al heel snel na dat heerlijke weekend op Castlefest en de boekpresentatie kwam ik op dat punt terecht. Ik heb mijn nieuwe tweeluik (serie) al een beetje lopen teasen, de Paraiso serie. Boek 1 gaat De prijs van water heten (boek 2 De waarde van bloed) en is in de eerste versie halverwege geschreven nu. En het is geen absolute poep dit keer – ik denk dat je goed kan merken dat ik heel veel lol heb met dit verhaal. Ik moet ongetwijfeld nog vanalles aanscherpen en de wereld nog een beetje uitdiepen, maar man, dit is een hoop vrolijke actie.
Het schrijven ligt heel even stil want ik heb meerdere redactieklussen liggen (*zwaait naar Natascha en Ian*) maar binnenkort ga ik weer verder. Ik moet sowieso nog even plotten, dus het is niet zo erg 🙂
De andere grote verandering was het eindigen van Fantastels – toch wel een standaard moment in het jaar waar je naartoe leeft, Het verhaal dat Corina en ik samen schreven, Een tijdelijke oplossing, schopte het tot de top 10 en haalde wat mooie jurycommentaren binnen. (Ik ga ze ook gewoon delen hier ook hoor, ik ben gewoon fucking trots. Vier je successen, right, Corina? ;))
“De opbouw van dit verhaal is weergaloos. De wijze waarop je de wanhoop van de personages voelt toenemen bij elke regel die je leest. Dit is zo goed gedaan dat ik er echt even stil van was.”
“Pffff, wat een verhaal. Wat moet ik ervan zeggen? “Wow” dekt de lading niet”
“Een behoorlijk realistisch, goed verteld verhaal dat zich zeker kan meten met de vruchten van de betere thrillerschrijvers.”
Mijn hele schrijfgroepje deed het fantastisch (Tijs won zelfs) dus het was een geweldige noot om op te eindigen. Maar ja, Fantastels is nu klaar… waar ga ik nu mijn verhalen voor schrijven? Ik ben wel nog bezig met twee leuke, originele kortverhalen, dus we gaan het zien. Ik heb altijd al zowel kortverhalen als romans geschreven en daar ga ik zeker niet mee stoppen. Zelfs al de lichten aangaan, houden we ons oog op het doel.
Tijd voor wat anders, maar de basis gaat niet veranderen. Ik blijf schrijven, ik blijf spelen in andere werelden. En jullie zijn allemaal uitgenodigd om met me mee te genieten in 2019. Op naar het volgende concert. Dat die maar nog veel beter zal worden. ❤
Beste wensen allemaal, en super veel liefs! xx
Kristal & explosies 