“Hij hoopte dat ze nachtmerries had.”

144 pages, ge-edit. Het is klaar! Hoera!

Ik weet zeker dat er verder nog ruwweg zo’n duizenden fouten in mijn manuscript zitten hoor, maar voor nu zie ik ze niet meer en god weet dat ik er ook al duizenden uit heb gehaald. Ik ben blij om mee te delen dat de latere hoofdstukken een stuk gepolijster waren dan de eerste vijf; het aantal fouten was significant minder. Wat wel fijn was, want het maakte de edits later wat gemakkelijker. Maargoed, niet zo vreemd ook, ik heb de latere delen veel vaker herschreven omdat ze qua plot en motivaties veel ingewikkelder waren. Vanaf hoofdstuk tien was het niet meer zomaar een road trip; het was uitgemond in een kluwen van politiek, manipulatie, verraad en ALLE GEVOELENS.

En tijdens het heftigste deel van het verhaal, tijdens Sirka’s laatste hoofdstukken, luisterde ik naar dit liedje:

Let op, het kan zijn dat dit niet jouw ding is. Genre is post-metal, melodieus, heavy op de gitaren – en dan begint hij te schreeuwen. In het begin vond ik dat een beetje tegenstrijdig na de plezierige vocals van daarvoor, maar toen ik vanavond met de hond liep hoorde ik opeens wat hij nu eigenlijk aan het schreeuwen was… en toen kreeg ik kippenvel.
Ik hoop dat ik dit goed gehoord heb want ik kan de lyrics niet online vinden, maar hij lijkt het volgende te schreeuwen: “YOU WILL BE ALONE FOREVER / AND IT´S LONELY / IT´S LONELY”. Auw. Right in the fucking feels, people. Oh, my sweet summer children…

Dus wat is nu het plan? Ik weet het niet. Ik neem aan dat ik mijn cover letter/pitch moet gaan schrijven en dan nog een laatste revisie voordat ik het in December ga uitsturen naar de uitgever… maar niet dit weekend. Ik moet het eerst even wat laten rusten en gaan focusen op mijn Fantastels verhaaltjes. De rest komt later wel.

Voor nu ben ik klaar en dat voelt ontzettend goed.

Deze speech van Rocky Balboa tegen zijn zoon is zó inspirerend. Ik struikelde van de week over deze audio in een youtube AMV en delen ervan blijven maar door mijn brein stuiteren, als knikkers. Het is geen probleem hoor, eigenlijk wel goed. Ik kan het op het moment wel gebruiken.

“Let me tell you something you already know. The world ain’t all sunshine and rainbows. Its a very mean and nasty place and I don’t care how tough you are; it will beat you to your knees and keep you there permanently if you let it. You, me, or nobody is gonna hit as hard as life. But it ain’t about how hard ya hit. It’s about how hard you can get hit and keep moving forward. How much you can take and keep moving forward.
That’s how winning is done!
Now if you know what you’re worth then go out and get what you’re worth. But ya gotta be willing to take the hits, and not pointing fingers, saying you ain’t where you wanna be because of him, or her, or anybody! Cowards do that and that ain’t you! You’re better than that!”

In de AMV ging deze quote samen met de Amon Amarth video hier onder. Als ik dat speel, met die quote in mijn hoofd… is het misschien wel genoeg om die laatste ronde van revisies aan Stof en Schitteringen af te ronden.
Keep pushing forward, and getting what I’m worth, toch? That’s how winning is done.

Btw, let op, het liedje is metal. Misschien niet iedereen zijn ding. Maar zo wel, let dan op vanaf 3:00 minuten. Die cellos? Da’s inderdaad Apocalyptica. En dan dat krijsen rond 3:40 is bijkans orgastisch. Heerlijk!