Ooit, tijdens een lange treinrit, heb ik zitten spelen met de gedachte “Wat als Stof & Schitteringen een TV serie zou zijn?” Het was een leuke exercitie om sowieso de gebeurtenissen in een aflevering kader te zetten en te kijken waar de cliffhangers moesten komen, maar het was nog leuker om te kijken wat de muziek zou zijn die ze zouden draaien tijdens de aftiteling, een beetje zoals in True Blood. Ik kwam die dag aan op mijn bestemming met een goed idee van hoe ik het wilde hebben, maar een vraag heb ik me altijd gesteld: wat zou de themesong zijn? Het liedje voor de opening credits?
Wat zou een mooie opening zijn van iedere aflevering? Wat past bij het gevoel van het verhaal en is mooi genoeg dat mensen de opening credits niet meteen doorspoelen? Het heeft me een hele tijd gekost, maar ik denk dat ik het perfecte liedje eindelijk gevonden heb:
Nordic Giants ft Jake Reid, “The Seed”.
Het heeft een dromerige piano, een fantastische opbouw, en lyrics die zingen over een verschrikkelijk schuldgevoel.
Ik denk dat ik hem gevonden heb 😀
(En dan nu terug naar de metarevisies voor “Bloed & Scherven”.)
Ik zit op het moment tot over mijn oren in de (aanloop naar de) climax van “Bloed en Scherven”. Ik heb die ingevoegd naar aanleiding van een suggestie van proeflezer Tijs van afgelopen januari. Het duurde even voordat ik het daadwerkelijk kon doorvoeren; ik heb namelijk prompt sinds afgelopen januari er tegenaan lopen hikken. Ik wist dat hij gelijk had en ik had wel een schets van hoe het zo ongeveer zou moeten lopen, maar op de een of andere manier had ik niet het lef om er al voor te gaan zitten en het daadwerkelijk door te voeren.
Dat heb ik de afgelopen paar dagen dus gedaan. Ik heb de nieuwe scènes toegevoegd aan het verhaal en holy shit, dat was zwaar. Die nieuwe plotlijn dus hè, die maakt alles alleen maar erger. Want wat er nu na komt, in de climax… Laten we maar zeggen dat de dingen die ik in de climax doe 1) logischer zijn en 2) nog eens een graadje harder aan komen bij de personages. Mijn hart brak gisteravond in een miljoen stukken toen ik een scène tussen Romain en Sirka uitschreef. De scène met Joy was niet veel beter. Het is op het moment zo emotioneel uitputtend om te schrijven dat ik gisteravond echt uitgeput in slaap viel. Alsof het stormt in mijn hoofd. Moeilijk, om je dan op je gewone werk en je gewone leven te concentreren.
Maarja, da’s het leven van een schrijver, neem ik aan. Ik zou het voor geen goud willen missen. 🙂
Mocht je heel erg nieuwsgierig zijn naar “Roze Water”, het dystopische fantasyverhaal waarmee ik Fantastels 2013 won, dan kun je hem gaan lezen op Fantasywereld.nl.
Het verhaal kwam tot stand nadat ik op vakantie in Engeland afgelopen september wakker werd uit een heel heftige droom. Het had hele sterke, indringende beelden, alsof ik een film zat te kijken. En hoewel veel van de beelden en gebeurtenissen in deze droom het uiteindelijke verhaal niet eens gehaald hebben, waren een aantal concepten (de stad tijdens de plaag, de sfeer) en de personages (Reka, Zita en Denis) direct uit de droom gegrepen.
De originele titel was trouwens “Een handvol goud” maar uiteindelijk heb ik toch voor “Roze water” gekozen. Het gaat over morele dilemma’s, familie, en de dingen die je doet voor de veiligheid van de mensen die je liefhebt. Hoewel ik het concept van het verhaal zelf erg leuk vond, had ik nooit van mijn leven verwacht dat het verhaal het zo goed zou doen op Fantastels. Dit was om meerdere redenen:
1) Ik leef nog steeds in de veronderstelling dat het feit dat mensen mijn schrijfsels leuk vinden een toevalstreffer is.
2) Ik vind stiekem mijn verhaal “Rode lantaarns” van vorig jaar een beter verhaal, omdat het dichter bij mijn hart ligt.
3) Omdat ik “Roze water” heel kort op de Fantastels deadline heb geschreven, zaten er nog wat slordigheidjes in het verhaal.
Toen ik vervolgens die trofee in mijn handen kreeg wist ik van verbazing niet waar ik kruipen moest. En stom eigenlijk, want eigenlijk ben ik toch wel heel blij met hoe “Roze water” geworden is. Ik wilde een verhaal schrijven dat gevoelens in je loslaat, dat je doet afvragen wat JIJ zou doen in deze situatie, en dat bij je blijft als het al uit is. Het juryrapport van Fantastels leek aan te geven dat dit gelukt is. Daarom, toen Dave van Fantasywereld me benaderde om “Roze water” op hun website te delen, ging ik akkoord. Omdat ik dit verhaal graag wíl delen. Ik wil graag kijken of ik gevoelens in je kan losmaken. Meningen.
Ik ben aan het procastrinaten van het schrijven terwijl ik in mijn hoofd een conversatie tussen Joy en Romain probeer op te zetten, dus in de tussentijd struikelde ik op Ninesisters een leuke tag over muziek, en een vijftiental vragen.
1. Van welke band of artiest heb je de meeste cd’s?
Cd’s nog? Wauw. Ik koop nog wel cd’s, maar da’s meer omdat ik de bands wil steunen, niet omdat ik er cd’s van wil hebben ofzo. Maar als ik zo een blik op mijn kast werp… dan is het waarschijnlijk The Gathering.
2. Wat is het laatste liedje dat je hebt geluisterd?
*checkt Spotify* “Ephemeral” van Insomnium. Ze hebben net een nieuw album uit en ik ben eventjes weer mijn melodic death metal liefde aan het ophalen.
3. Wat zit er nu in je cd-speler?
Ha, ik heb alleen een cd-speler in de auto die ik alleen gebruik als ik op de een of andere manier mijn telefoon met Spotify niet bij de hand heb. Maar de cd die in die speler zit is op dit moment “I Was Here For A Moment, Then I Was Gone” van Maybeshewill. Een van de beste albums in de afgelopen jaren.
4. Welke artiest of band heb je recentelijk live gezien en gehoord?
65daysofstatic met support act Thought Forms in de Tivoli, Utrecht. Ietsje recentelijker heb ik op de live-feed van Dunk!Festival optredens gezien van Sleepmakeswaves en Ef. (Vooral Sleepmakeswaves was zoooo goed. Ik had er zo hard bij moeten zijn!)
5. Wat is het slechtste optreden dat je ooit gezien of gehoord hebt?
Pff, ik heb wat slechte zut gezien over de jaren. Maar dingen die ik écht heel slecht vond waren een support act voor the Gathering in 2004 (volgens mij heten ze Sophia) en de support act voor System Of A Down in 2005, de 80’s Matchbox B-Line Disaster. Da’s de enige band ooit die ik letterlijk de middelvinger heb zien krijgen van het publiek.
6. Naar welk concert kijk je uit?
Naar alles op ArcTangent festival in Engeland! De line up is zo ongeveer alles wat ik zou willen. Ik kijk daar vooral uit naar Maybeshewill, Tall Ships, Russian Circles en ASIWYFA, en… nouja, de rest dus.
7. Welke band of artiest heb je nog nooit live gezien maar zou je wel heel graag willen zien?
Tool, Rosetta, Tall Ships, Insomnium, The Seven Mile Journey
8. Hoeveel muziekgerelateerde dvd’s heb je?
uh, eentje volgens mij. Een liveopname van The Gathering waar ik bij was.
9. Hoeveel concerten heb je in totaal gezien?
Letterlijk honderden. Festivalbezoeker als ik ben gaat dat heel hard.
10. Welke film heeft de mooiste soundtrack?
28 Weeks Later. Deze film vond ik een stuk minder goed dan het eerste deel, maar oh, de soundtrack. Vooral “In The House, In A Heartbeat” geeft me letterlijk kippenvel.
11. Noem een aantal van je favoriete albums
Maybeshewill – “I Was Here For A Moment, Then I Was Gone” (post-rock)
Soilwork – “Stabbing The Drama” (melodic death metal)
Snow Patrol – “Eyes Open” (pop-rock)
Sleepmakeswaves – “Sleepmakeswaves” (post-rock)
Slipknot – “Slipknot” (nu-metal)
Editors – “An End Has A Start” (pop-rock)
And So I Watch You From Afar – “All Hail Bright Futures” (math-rock, post-rock, geen idee??)
12. Voor welke ‘guilty pleasure’ schaam je je?
Ik schaam me nergens voor. Mijn muzieksmaak is alles wat mooi is. Klaar. Ik ben ooit een keer binnen een week naar The Dillinger Escape Plan, Russian Circles, en een uitvoering van de Carmina Burana geweest, met vol koor en orkest en alles. Dat zegt genoeg toch?
13. Welke muzikale fases heb je doorgemaakt?
Muzikale fases? Ik ben een kind van de jaren 80 dus ben via de rock van de jaren 80 een smaak gaan ontwikkelen. Als tiener was ik helemaal van de hardcore en de trance, en ergens rond mijn achttiende ben ik teruggekeerd naar de rock via Anouk en K’s Choice. In het begin van het millennium kwamen er steeds meer gitaren bij, en was System Of A Down mijn gateway naar de metal. Inmiddels varieert mijn smaak van pop-rock tot post-hardcore en melodic death metal. Op mijn Stof en Schitteringen playlist staan Slipknot en Snow Patrol gebroederlijk na elkaar. 🙂
14. Welke band of artiest zou een comeback mogen maken?
A Perfect Circle. Waar zijn jullie?? 😦
15. Met welke muzikant zou je een dag op willen trekken?
De jongens van Sleepmakeswaves en/of de jongens van And So I Watch You From Afar. Wat een schatjes ❤
Bonusvraag: wat zijn de beste concerten die je ooit gezien hebt?
Ik heb bewust eventjes een weekje vrijgenomen van alles wat schrijven betreft. Na Elfia was ik compleet afgedraaid van alle indrukken en mijn gewone dagelijkse werk vond het nodig om ook superdruk te zijn, dus een adempauze was even hard nodig.
Afgelopen week begon het echter weer te kriebelen en ben ik hard gaan nadenken over Bloed & Scherven. Proeflezer Tijs had al in januari een goede suggestie voor de spanningsopbouw in het verhaal die ik tot op heden nog steeds niet goed heb kunnen doorvoeren. Dat had meerdere redenen: allereerst was ik natuurlijk superdruk met Stof & Schitteringen, maar aan de andere kant is het soms gewoon eng om te gaan graven in een verhaal; dan is er een soort weerstand om de gesettelde orde overhoop te gaan halen. En misschien was het ook gewoon niet genoeg hoor, dat idee. Misschien was het alleen maar een aanzet.
Want afgelopen weekend heb ik eerst een paar ideeën op mijn vriendin (en plotmaatje) Brenda afgestuurd, en daarna de wat meer gekristalliseerde vorm op mijn man Olli uitgetest. Mijn man gaf me een suggestie die me dat ‘Huh’ gevoel gaf dat ik zo goed ken. Dat is de ‘huh’ die vooraf gaat aan ‘huh. Cool’, en dat gaat weer vooraf aan ‘Als ik nou X doe…’ en de ‘OMG da’s wel vet want dan klopt Y en Z ook beter!’ Een soort kettingreactie. De beste kettingreactie van allemaal!
Dus nu heb ik Ideeën met een hoofdletter I.
Wellicht dat ik die scenes in de aankomende weken dan eindelijk kan gaan uitwerken. Zou gaaf zijn.
Kristal & explosies 