Dus met de retcon en het volledig aangepaste hoofdstuk klaar denk ik dat wat dichter in de buurt gekomen ben van een uiteindelijke wordcount. Vanaf hier wordt het volgens mij alleen nog maar grammatica, zinsbouw en typfouten. Tenzij iemand anders nu nog belangrijke plot-fix problemen aanhaalt, denk ik dat dit het eerste échte definitieve raamwerk gaat worden van het eindproduct en ik ben er heel blij mee.

Ik heb net opgezocht wat de originele versie van het verhaal was en tot mijn verrassing blijkt het verhaald gegroeid te zijn in de revisies:

Wordcount na de allereerste versie (november 2006): 57889

Wordcount na de vertaling (november 2011): 64632

Wordcount vertaalde versie na revisies (july 2012): 76386

Dat betekent dat het verhaal inmiddels bijna 20K gegroeid is. Natuurlijk is de helft ervan gewoon een hoger woordenaantal door de vertaling, maar er is ook zo’n slordige 10K bij gekomen aan extra materiaal. Het meeste daarvan is de extra plotlijn met Mart en het benoemen van de Sirka/Aidan situatie, maar dit is niet erg. Dit maakt het verhaal beter, denk ik.

En weet je wat het mooiste is? Ik deed het deze keer niet alleen.

Het is heel eenzaam en eng om in je eentje met je verhaal in het donker te zitten en niet te weten of dit wel werkt, of dit wel wáár is. Of wetende dat er iets niet klopt maar niet wetende hoe je het moet fixen omdat je niets kan zien in het donker. En dan arriveert er een vriend met een zaklantaarn en zegt: “zou het niet beter zijn als…?” of “Motorongelukken werken heel anders” of ze geven je net die kleine slimme suggestie waardoor de de chronologie van gebeurtenissen omgooit en je verhaal er zo veel sterker van wordt. Wendy en Arno vertelden me dingen over duiken en motorrijden. Arno vond dat ik de naam van de politie moest wijzigen. Aurélie BEGREEP mijn personages en hield van ze zoals ik van ze houd. Brenda vertelde me belangrijke dingen over Valeria en hielp me met de logistiek van de plotpunten. Het is bedwelmend en geweldig en het ALLERBESTE IN DE WERELD wanneer iemand je visie begrijpt. Om iemand iets van zijn eigen liefde toe te zien voegen aan houw visioen.

Hoe heb ik ooit kunnen denken dat editen niet leuk was? Nouja, die hele zinsbouw/grammatica en mijn anglicismes wegpoetsen is nog steeds ontzettend vervelend, maar je verhaal daadwerkelijk verbeteren met revisies? GOD JA. Ik ben zo blij dat ik lol heb gevonden in dit proces. Dit zou heel goed het belangrijkste ding kunnen zijn dat ik in dit jaar leer.