klaar met editen? voor nu, iig….

“Hij hoopte dat ze nachtmerries had.”

144 pages, ge-edit. Het is klaar! Hoera!

Ik weet zeker dat er verder nog ruwweg zo’n duizenden fouten in mijn manuscript zitten hoor, maar voor nu zie ik ze niet meer en god weet dat ik er ook al duizenden uit heb gehaald. Ik ben blij om mee te delen dat de latere hoofdstukken een stuk gepolijster waren dan de eerste vijf; het aantal fouten was significant minder. Wat wel fijn was, want het maakte de edits later wat gemakkelijker. Maargoed, niet zo vreemd ook, ik heb de latere delen veel vaker herschreven omdat ze qua plot en motivaties veel ingewikkelder waren. Vanaf hoofdstuk tien was het niet meer zomaar een road trip; het was uitgemond in een kluwen van politiek, manipulatie, verraad en ALLE GEVOELENS.

En tijdens het heftigste deel van het verhaal, tijdens Sirka’s laatste hoofdstukken, luisterde ik naar dit liedje:

Let op, het kan zijn dat dit niet jouw ding is. Genre is post-metal, melodieus, heavy op de gitaren – en dan begint hij te schreeuwen. In het begin vond ik dat een beetje tegenstrijdig na de plezierige vocals van daarvoor, maar toen ik vanavond met de hond liep hoorde ik opeens wat hij nu eigenlijk aan het schreeuwen was… en toen kreeg ik kippenvel.
Ik hoop dat ik dit goed gehoord heb want ik kan de lyrics niet online vinden, maar hij lijkt het volgende te schreeuwen: “YOU WILL BE ALONE FOREVER / AND IT´S LONELY / IT´S LONELY”. Auw. Right in the fucking feels, people. Oh, my sweet summer children…

Dus wat is nu het plan? Ik weet het niet. Ik neem aan dat ik mijn cover letter/pitch moet gaan schrijven en dan nog een laatste revisie voordat ik het in December ga uitsturen naar de uitgever… maar niet dit weekend. Ik moet het eerst even wat laten rusten en gaan focusen op mijn Fantastels verhaaltjes. De rest komt later wel.

Voor nu ben ik klaar en dat voelt ontzettend goed.