November (en dus Nanowrimo) zijn alweer half voorbij! Als je Fantasyboeken.org leest en mijn gastblog daar gezien hebt, dan heb je al een beetje een indruk gekregen van mijn ervaringen met Nanowrimo dit jaar. In tegenstelling tot andere jaren heb ik het dit jaar best zwaar. Normaal ben ik namelijk rond deze tijd van de maand al gewoon klaar met mijn verhaal; dit jaar zit ik middenin die verschrikkelijke periode tussen 25000 en 35000 woorden waarin het lijkt dat het verhaal nergens naartoe gaat en ik nog mijlenver verwijderd lijk van het deel van het verhaal waar alles samenkomt tijdens de climax.
En hoewel ik weet dat ik áltijd last heb van die 25K-35K hobbel, lijkt de situatie nu best uitzichtsloos, waarschijnlijk ook omdat Vuur en Vergankelijkheid best een zogenoemde slow burner is vergelijken bij mijn andere verhalen. Hoewel ik de weg naar het conflict fijn aan het plaveien ben, zijn mijn personages eigenlijk op het moment nog veel te druk bezig met elkaar te versieren om zich druk te maken over een kristalcrisis in Surral. Daar ben ik blijkbaar niet aan gewend, haha 😀
Dus, om mezelf te motiveren, laten we nu even de dingen benoemen waar ik na 31K wél blij mee ben:
– Dat ik, ondanks een vakantie in Engeland en een werktrip naar Praag tot 31K heb weten te komen. Ik heb meer geschreven dan ik dacht.
– Mijn personages! Nathan, Dannil en Iris zijn fijn om mee om te gaan. Voordat ik ging schrijven had ik Dannil heel goed in mijn hoofd, maar ik was bang dat ik de stemmen van Nathan en Iris niet zou kunnen vinden. Die angsten zijn volledig ongegrond.
– De romantiek. Volgens mij – maar dat weet ik niet zeker, want ik zit er middenin – ben ik de opbloeiende romance niet aan het verpesten. Het is een uitdaging om een opbloeiende, niet-dysfunctionele romance te schrijven, want ik heb het nog nooit eerder gedaan (wat, dacht je dat Joy en Seamon een gezonde relatie hadden? wat mij betreft niet) …maar wel heel erg leuk!
– Ik ben nog steeds heel erg blij met de titel, maar daar ga ik binnenkort een andere blogpost aan wijden. 🙂
….En dan nu: schrijven! Nog even een slordige 4K en dan ben ik over die nare hobbel heen. Dan kan ik naar het conflict in Surral toe. Komop Kelly, gewoon doen, gewoon schrijven! The only way to fail is not to write. *kraakt knokkels*
Aanmoedigingen in de reacties worden zeer gewaardeerd ❤
Kristal & explosies 
Je bent dus met een Fantasy roman bezig?😊 Ik als fantasy liefhebber/schrijver ben geïnteresseerd. Houd me op de hoogte! 😊 (dit is tevens de aanmoediging 😃)
Aw, dank je wel! 😀 😀
Ja, het is fantasy. Wel moderne fantasy, trouwens. Het is de prequel van “Stof en Schitteringen” die afgelopen lente is uitgekomen; dit verhaal speelt zich zo’n 70 jaar eerder 😀
Kan me inbeelden dat dit ‘net over de helft’-stuk heel lastig is. Maar hé, this isn’t your first rodeo – you know you can do this 😉 En de titel is idd top!
Je namen lijken trouwens erg op die van Manon Meijer’s boek Vergeet me (niet), merk ik net 😀 Daar zijn het Iris en Jonathan.
OMG echt waar? Dat is hilarisch, want Nathan is een afkorting van Jonathan. En ik heb deze boeken niet gelezen – deze twee namen komen een lang eliminatieproces (Iris heette eerst Mira; Nathan heette eerst Stefan) 😀 Nouja, zolang ze geen Dannil in haar boek heeft, vind ik het goed… 😉
En dank je wel voor de aanmoediging ❤
Haha, toevallig seg 😀 Die twee namen horen gewoon bij elkaar ofzo 😀 #meanttobe Mira vind ik anders ook een mooie naam! En graag gedaan ^^
Ik ook; omdat mijn Iris (of Mira, zo je wil) heel erg fierce is, en me deed denken aan Mira uit de Spartacus TV serie. Maar uiteindelijk past Iris beter. 🙂