Hier is de volgende aflevering van de “Hell yeah” serie. We gaan nu wat serieuzer, want Mr. Robot is heel veel dingen, maar grappig zou ik het niet noemen. Deze TV-serie is de reden dat ik begonnen ben met de Hell Yeah serie, want nadat ik de 7e aflevering van S4 had gezien, had ik zo’n behoefte om er met mensen over te praten, dat ik op Facebook naar support zocht. Reddit en Twitter zijn daar doorgaans prima voor, maar ik wilde even emotionele support vinden bij mensen die ik kénde. 🙂
Even een stapje terug. Wat is Mr. Robot? Aldus de broadcaster USA: “MR. ROBOT is a psychological thriller that follows a young programmer who works as a cyber-security engineer by day and a vigilante hacker by night.” De hoofdrolspeler is Rami Malek, die in de tussentijd bekend is geworden met (en awards heeft gekregen voor) zijn Freddy Mercury rol in de Queen film.
Iets meer informatie over de plot: Elliot en zijn zus Darlene (en damn, Darlene is een fucking koningin! i love her <3) zitten in een hackergroep genaamd fsociety die erop gebrand zijn om de 1% van de 1% van de rijksten in de wereld via slimme hacks onderuit te halen. Daarmee vernietigen ze ook zo ongeveer en passant de wereldeconomie, trouwens – en vanuit daar sneeuwbalt de boel flink de vernieling in. Twee stappen naar voren, drie stappen terug, zeg maar. En ja, probeer dan maar eens te redden wat er te redden valt…
Er zijn een hoop dingen die deze serie uniek maken. Het acteerwerk, de cinematografie en de muziek zijn fan-tas-tisch, bijvoorbeeld. Er wordt veel gebruik gemaakt van de unreliable narrator, wat een van mijn grote zwakheden is (ik ben er dol op). Het effect lukt niet altijd 100% (in seizoen 2 werkt het een beetje tegen, zelfs – ik hoorde van mensen dat ze toen afgehaakt zijn, en ik vond zelf S2 ook het minste seizoen), maar de momenten dat het werkt, is het fantastisch.
Er worden flinke uithalen gemaakt naar ons 21e eeuwse leven, naar late stage capitalism, naar social media, maar ook naar de dingen die ons gaande houden. Sommige dingen moeten gezegd worden, en ik ben blij dat Mr. Robot ze zegt, ook al is het soms oncomfortabel om te horen.
Juist omdat het verhaal zo strak geplot is, mag je de serie iedere keer dat er weer een mindfuck onthulling gedaan wordt, opnieuw gaan kijken omdat bepaalde dialogen en keuzes dan in een ander licht worden getoond. Alles is zo dubbelzinnig en goed uitgewerkt dat de mindfucks echt geweldig werken. Genoeg dat ik een paar weken geleden op de bank zat en er tranen over mijn wangen biggelden van ellende omdat ik het opeens begreep, en ik weet dat zodra de serie totaal klaar is, ik heb weer opnieuw ga kijken. Voor de… derde keer, of zo.
Dus even als disclaimer: seizoen 1 start ontzettend sterk, seizoen 2 is een beetje wonky, seizoen 3 is weer erg goed, en seizoen 4 – recht naar het einde, is tot op dit punt (met nog 4 afleveringen te gaan) echt ongelofelijk goed. Iedere aflevering voelt als een season finale. (Vooral die van afgelopen week – ik zou bijna hier afhaken, dit was zo emotioneel cathartisch dat ik bijna niet verder wil kijken… ben bang dat alles alsnog de shit in draait) Dus ja, aanrader. Als je door S2 heen bent, ben je home free en is het genieten tot het einde. 😀
Oja, en had ik al gezegd dat de ICT en het hacken daadwerkelijk (grotendeels) klopt in Mr. Robot? Ik werk in de ICT en hoewel ik geen expert ben, snap ik wel het een en ander. Mijn man is nog veel tech-er dan ik en zit regelmatig bij films en series te schuimbekken omdat er letterlijk onzin op het scherm staat. Mr. Robot doet het goed. En dat is wel heel bijzonder, vind ik.
Dus ja, hell yeah! 🙂
Kristal & explosies 