all went better than expected!

Vandaag kreeg ik de uitslag van de twee verhalen die ik uitgestuurd heb voor de Fantastels verhalenwedstrijd. Tijdje geleden, nietwaar? Ik was bijna vergeten waar de verhalen over gingen… maar het was het wachten waard! Voor zo’n uitgebreid juryrapport wacht ik graag even. 🙂

Het eerste verhaal dat ik instuurde was “Getij”, een wat meer traditioneel fantasy verhaal dat plaatsvond in een oud verhaal dat mijn vriendin Wendy en ik destijds gecreëerd hebben voor mijn oude Nanowrimo project van 2003, “Balance”. Het idee van dit korte verhaal lag al eeuwen in een folder op mijn harde schijf dus ik heb het uitgewerkt, een beetje gepolijst, en ingestuurd. Het was niet mijn favoriete verhaal van de twee, maar ik had zoiets van, ‘waarom ook niet’.

Vooral omdat ik ook “Rode Lantaarns” ingestuurd had, wat een experiment was. Ik heb “Rode Lantaarns” geschreven tijdens een vakantie in Oostenrijk, gebaseerd op een liedje en videoclip van post-rock band Maybeshewill, “Red Paper Lanterns” (ga kijken, hij is zooo mooi). Het is een verhaal in de Kristal wereld, gezet na Stof en Schitteringen en vlak voor het vervolg Bloed en Scherven. Het verhaal was eigenlijk een vingeroefening om nieuw personage in het vervolg, Romain, beter te leren kennen. Wat er uit kwam was iets wat me compleet verraste en ontroerde. Het verhaal is eigenlijk gewoon een scène, een setting, en er GEBEURT eigenlijk heel weinig in het verhaal. Het is echt een experiment, geschreven in de derde persoon tegenwoordige tijd (altijd een beetje apart in het Nederlands, klinkt ietwat onnatuurlijk vind ik). Mijn man vond het verhaal maar niets, maar ik luisterde niet naar hem omdat het MIJ wel wat deed. Als er een verhaal is dat ik heb geschreven waar ik trots op ben en wat ik aan andere mensen zou laten om te laten zien waar ik toe in staat ben… dan is het die wel. Hij komt recht uit mijn hart, ondanks dat het een apart verhaal is – vooral omdat het vrij weinig fantastische elementen bezit en zo opvallend anders opgezet en geschreven is. “Getij” is het meer traditionele verhaal.

Ik vond het ongelofelijk spannend om naar de uitreiking te gaan, vooral omdat ik zo nieuwsgierig was naar hoe mijn verhalen het zouden doen. Ik was erg blij om te horen dat “Rode Lantaarns” in ieder geval niet gediskwalificeerd was doordat het zo weinig ‘fantastisch’ was. Het nieuws kwam al gauw dat “Getij” 49e geworden was, wat een beetje jammer was, maar ik gaf toch weinig om dat verhaal. “Rode Lantaarns” was mijn hartsverhaal, mijn experiment, en die werd maar steeds niet genoemd… wat goed nieuws was, aangezien ze van 91 terug naar nummer 1 telden.

Dus toen hoorde ik dat “Rode Lantaarns” door was naar de tweede ronde. Top 20. Top 12.

Net zoals vorig jaar schoot mijn hartslag naar de 180 en stierf ik duizend doden… tot mijn verhaal genoemd werd.

OMG 7e plaats! (zelfs ietsje beter dan vorig jaar)

Niet alleen dat, maar twee van de juryleden waren zo geraakt door mijn verhaal dat ze mijn verhaal op de eerste plaats gezet hadden. IK WAS DE WINNAAR voor niet een, maar twee juryleden. Uit 91 verhalen. Zelfs de uiteindelijke winnaar had maar 1 jurylid dat hem op #1 had gezet. En blijkbaar was dit verhaal nogal polariserend voor de jury; de dames hadden me allemaal heel hoog gezet, en de heren een stuk minder. Niet zo vreemd, aangezien het een verhaal was dat focuste op emotie en minder op actie (in tegenstelling tot vorig jaar, wat arena deathmatches en explosies en jetpacks was).
Dus de jury gaf me prompt een extra prijs. De ‘Deviant’ prijs, omdat dit het verhaal was waar de jury het meest met elkaar overhoop lag.
Wat me echt ongelofelijk amuseert, want dit was precies het experiment en het had het gewenste effect: vorig jaar schreef ik een verhaal voor een mannelijk publiek waar de heren het leuk vonden en de dames wat minder… en dit jaar was het compleet omgekeerd. Net zoals bij mij thuis, eigenlijk, waar ik wilde liefde had voor dit verhaal en mijn man het haatte. Dit was mijn experiment, en het is niet gefaald.

Het juryrapport complimenteerde me op alle dingen waar ik diep in mijn hart trots op was in dit verhaal en bekritiseerden me op de afwezigheid van een fantastische setting (wat ik geanticipeerd had). Dus ik ben ongelofelijk blij.

En om het allemaal nog even beter te maken had ik na de prijsuitreiking een heel goed gesprek met Cocky van Dijk van Zilverbron (die destijds “Geboorterecht” met me geredigeerd heeft voor Pure Fantasy – zelfde wereld, en een van de organisatoren was van de Luitingh verhalenwedstrijd waar ik niet eens door de voorrondes kwam). Ze vertelde me dat Stof en Schitteringen niet afgewezen was omdat het slecht is, maar omdat het domweg niet in het portfolio van Luitingh paste.

Ik ben zo opgelucht dat ik wel kan janken. En, nouja, we hebben wat verdergebabbeld over dat onderwerp, maar daar ga ik verder nog niets over zeggen totdat het officieel is maar… ja, de toekomst ziet er zonnig uit. Misschien ga ik eerder terugkeren naar mijn Kristal wereld dan ik dacht! 🙂 🙂 🙂