alles bij elkaar best een hele goeie dag

Tijdens een vakantie in Italië in 2010 heb ik het concept van een League verhaal uitgewerkt. Het draaide allemaal om de quote ‘Dan wordt het tijd dat je het leert’ en er zouden jetpacks in zitten, omdat ik in die tijd veel aan het luisteren naar de band We Were Promised Jetpacks. Ik had de eerste opzet in het Engels staan (zoals alle League verhalen eigenlijk), maar toen ik vorig jaar het nieuws kreeg dat Geboorterecht gepubliceerd ging worden, besloot ik om hem te vertalen en uit te werken in het Nederlands. Ik noemde het verhaal Leercurve maar was niet heel blij met hoe het eruit gekomen was. In tegenstelling tot Geboorterecht was dit verhaal een ongelofelijk gevecht om in het Nederlands te krijgen omdat de wereld waarin dit verhaal speelt in het Engels geschreven wordt. Ik heb sinds 2004 al meer dan 100.000 woorden in die wereld geschreven en ze zijn allemaal Engels, dus dit klonk zo geforceerd en vreemd in het Nederlands.

Maar in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik hem toch uitgestuurd naar Fantastels want, waarom niet, toch? (Ik heb wel mijn man zo ver gekregen dat hij de ergste anglicismes er voor me uit heeft gehaald, de schat). Mensen die mee deden aan de verhalenwedstrijd zouden een uitgebreid juryrapport ontvangen met kritieken en tips, en dat was iets wat ik altijd goed kan gebruiken.

Dus vandaag was de uitreiking van de verhalenwedstrijd. Ik speelde met het idee om heen te gaan omdat het in Katwijk was, maar een half uurtje van huis. Mijn vriendin Brenda zei dat ze met me mee zou gaan om me te supporten, en in nog zo’n vlaag van ‘waarom ook niet’ besloot ik om toch heen te gaan. En oh, wat ben ik blij dat ik geweest ben! Zelfs voor de vroege middag in het zonnetje bij de strandtent was het t al waard geweest, maar ik deed het nog eens beter dan ik verwacht had ook!

Serieus: ik had niet verwacht dat ik het zo goed zou doen. Een van mijn vriendinnen zei heel vrolijk “Je gaat vast winnen” op Facebook, maar die gedachte was zelfs nooit bij me opgekomen. Er waren 98(!) verhalen in de wedstrijd en alles wat ik kon denken was laat me in godsnaam niet laatste zijn. Ik zou met de top 50 al tevreden zijn geweest. De top 26 zou nog beter zijn, want dat zou betekenen dat ik de eerste ronde had overleefd; en er waren drie rondes waar je voorbij moest als je verhaal in de uiteindelijke top 12 zou komen.

Ze kondigden de winnars aan in een hotel in Katwijk, via een powerpoint presentatie waar iedere keer dat Anaïd Haen (de organisator) op de knop drukte we een nieuwe slide zagen en een nieuwe lijst met 10 namen in beeld kwam. We telden terug van 98, dus iedere keer dat zij op de knop drukte en mijn naam niet in beeld kwam sloeg mijn hart een slag over. Iedere slide waar we voorbij gingen werd het beter en beter. En tegen de tijd dat we de top 25 bereikten zat mijn hartslag op zo’n 180. Ik was aan het zweten en mijn handen trilden.

Holy shit top 25?
Top 15?
DERDE RONDE?
TOP TIEN?!?!

En toen gebeurde dit:

Serieus, ik ben zo ongelofelijk blij. 😀

Een van de juryleden had me zelfs op de eerste plaats gezet. Hij vond dat ik had moeten winnen, ik was zijn nummer 1. Ik heb iemand volledig ondersteboven geblazen met mijn verhaal. Hoe cool is dat dan? (Hij vindt ook dat ik verder moet gaan met deze personages en deze wereld – hij had al wat ideetjes voor een roman voor me. Dat riepen ze over Geboorterecht ook al…)

Er waren wat tegenstrijdige commentaren in het juryrapport, wat maar weer toont hoe ongelofelijk subjectief zo’n verhalenwedstrijd is. Het was ook interessant om te zien hoe dit verhaal het veel beter deed bij de heren dan bij de dames. Maargoed, het is begrijpelijk dat death matching en arenavechten in een SF setting iets is dat jonge mannen meer aanspreekt. Ik had gewoon mazzel dat er meer mannen dan vrouwen in de jury zaten dit jaar, haha!

Maar ze waren wel unaniem okay met de setup en het einde, en dat was hetgene waar ik het hele verhaal omheen gebouwd heb, die ‘dan wordt het tijd dat je het leert’ regel. Het werkte, en ik ben er blij mee.

Maargoed, ik ga even genieten van mijn kleine triomf. Het was een geweldige dag. 🙂