retcon

Volgens wikipedia:

Retroactive continuity, or retcon for short, is the alteration of previously established facts in the continuity of a fictional work.

Dat is wat ik nu aan het doen ben. Mijn eindconfrontatie bestaat eigenlijk uit drie grote momenten die ik toen ik het verhaal de eerste keer uitschreef absoluut niet uitgepland had. In 2006 (toen ik de allereerste versie van het verhaal schreef) heb ik op dit punt letterlijk tegen mijn personages gezegd: “okay, hier ben je, dit is de situatie, SUCCES!” …en ben gaan schrijven zoals het in mijn hoofd opkwam. Het was heel intens, want ik maakte het mee zoals zij het meemaakten, zat op mijn stoel te wippen van de zenuwen en had mijn hart in mijn keel. Het eerste confrontatiemoment was super heftig. Het tweede confrontatiemoment was vooral ik die met mijn hoofd op het bureau aan het slaan was over hoe ik dit logistiek kon laten werken (en een brainwave de volgende ochtend, toen ik in de metro zat). Daarbij vergeleken viel het laatste confrontatiemoment alles op zijn plaats en ging dat volledig natuurlijk (was heel bevredigend).

Maar dat eerste confrontatiemoment heb ik nu in overleg met mijn man volledig veranderd. Hij is nog eventjes heftiger geworden, wat alleen maar fantastisch is voor de progressie van mijn personages en de intensiteit van het verhaal.

Het nadeel: Dat tweede confrontatiemoment? Ligt nu logistiek volledig in puin. *zucht* Dus ik ben nu aan het brainstormen met Olli (mijn man) en Brenda (BFF) om dit in orde te krijgen. Ik dénk dat ik inmiddels een idee heb, en volgens mij gaat het werken om enigszins intens & geloofwaardig over te komen. Maar het is hard werken. Het gaat het waard zijn, dat weet ik. Het is gewoon verrotte moeilijk en dood eng, omdat ik bang ben om het te verpesten.

(En dit is reden #1235589202 waarom schrijvers naar de fles grijpen)