doorzetten en niet opgeven….

Ik ben niet zo goed met falen. Dat is vast mijn Leeuwentrots die me hier in mijn achterste bijt… want ik heb dat gevoel van dat ik recht heb op dingen. Verdien ik niet sommige dingen? Ik vraag toch niet om zoveel? Aan de andere kant ben ik me dondersgoed bewust dat ik zo’n beetje alles heb wat mijn hartje begeert en mijn kop gewoon moet houden. Ik heb het brood EN de rozen, geld en liefde, en mijn gezondheid, dus wat heb ik nog meer nodig?
Ik haat gewoon het feit dat ik zo hard aan iets gewerkt heb en dat het ongewenst blijkt te zijn. Ik ben niet eens in de buurt gekomen van mijn doel en het vreet aan me. Ik heb het verhaal herlezen met in mijn achterhoofd dat het blijkbaar zwaar zuigt… maar in mijn opinie, zelfs na herlezen, doet het dat gewoon niet. Het is nog steeds het soort verhaal dat ik graag lees en het is ECHT niet slecht geschreven. Maargoed, wat weet ik dan eigenlijk hè, blijkt wel… dus tja.

Dus nu moet ik gaan kijken naar alternatieven, andere uitgeverijen. Maar wat als zij het verhaal afwijzen? Dan kan ik net zo goed ermee kappen. Waar doe ik het dan voor? (Behalve het overduidelijke: dat ik dol ben op schrijven, dat het mijn uitlaatklep is, etc etc). Ik bedoel…. bah. Ik haat het feit dat ik straks dan misschien nog een keer moet rapporteren dat ik gefaald heb. Dus misschien zeg ik er wel gewoon niets meer over tot ik goed nieuws heb. Dus als je niets meer hoort, dan heb ik waarschijnlijk gefaald en zit ik met mijn bloedende hart in een hoekje. *zucht* Ik ben wel het zonnetje in huis zo, hè?

Dus voor nu moet ik gewoon mijn kop maar houden. Positief denken.

I gotta believe, zegt Parappa.