Anders schrijf je even zo lang geen blogs meer dat je je eigen website niet meer inkomt…
(bedenk maar dat hier een stukje staat over hoe erg ik het vind dat ik al zo lang niets meer geschreven heb, dat ik het zo druk heb gehad, dat ik weer veertig uur in de week werk en had ik al gezegd dat mijn baan ook super druk en leuk is? …zoiets. maak er maar wat van)
Ahem. Hoi! Ik ben er weer! đ
Inmiddels is het al een tijdje geleden dat Vuur & Vergankelijkheid verschenen is. Ik ben er verschillende beurzen al mee afgeweest en de reacties van fans waren werkelijk hartverwarmend: iedereen zat zo op Vuur te wachten dat ik op Castlefest op twee boeken na uitverkocht was! De recensies zeiden ook superfijne dingen tot dusverre, dus alleen maar positiviteit aan deze kant. En dit weekend sta ik met mijn lieve collega’s op Comic Con, dus dat wordt weer gezellig. đ
We leven nu november en ik ben stiekem bezig met het schrijven van mijn nieuwste boek. Ik gebruik Nanowrimo als een excuus, hoewel ik wel iets te traag schrijf voor een Nanowrimo tempo. Maar op het moment maakt dat me helemaal niet uit, ik was helemaal “uit” het regelmatig schrijven ritme, en ik schrijf iedere dag wel iets, dus het gaat super. En man, wat heb ik een lol met mijn nieuwe verhaal!
Even een snelle FAQ, voor degenen die vragen hebben:
1) Speelt dit verhaal in de Lentagon-wereld?
Nee, dit is iets compleet nieuws. (spannend he!)
2) Ga je nooit meer Lentagon verhalen schrijven?
Als de Lentagon trilogie een concert was, was Vuur & Vergankelijkheid de encore. Het concert is afgelopen. Ik ga niet uitsluiten dat ik in de toekomst nooit meer iets voor de Lentagonwereld zal schrijven (ik heb nog een vaag idee over Marlon Beringer en de onderwereld in Zyx liggen), maar voorlopig niet meer. Eerst nu wat anders.
3) Wat ben je aan het schrijven dan?
Ik heb al lopen hinten op verschillende beurzen naar wat ik aan het doen ben. Het plan is dat dit een tweeluik wordt, waarvan boek 1 De prijs van water gaat heten, en boek 2 De waarde van bloed.
4) Wat is het genre?
Nog steeds wel moderne fantasy, maar dit keer met een flinke vleug horror/supernatural erin verweven. En actie. ZĂł veel actie, jongens. Wat minder kristal dit keer, maar nog steeds genoeg explosies. đ
5) Wanneer komt hij uit?
Eind volgend jaar is de bedoeling. Dus ik mag wel doorschrijven! đ
Speaking of which… ik moet nog even aan de slag vanavond. Ik spreek jullie later!
Het is 28 juli, de mooiste dag van het jaar (nouja, ondanks de regenbuien). Serieus, dat is wetenschappelijk bewezen (
…Wat een jaar is het geweest, mensen! 2016 was op zijn zachtst gezegd best een beetje intens. Zullen we het daar gewoon maar bij houden? Er is super veel gebeurd in de wereld, en heel veel dingen waren heftig – en dat duizelt me soms, hoe verdomde actueel mijn boeken zijn. Ik begon de Lentagonserie als een roadtrip en een ontdekkingstocht naar de gevolgen van macht en verslaving, maar ik eindigde met een scherpe aanklacht aan racisme, angstcultuur en haat. Ergens is de ‘echte wereld’ in mijn boeken geslopen, en ergens is ‘write what you fear’ veranderd in ‘write what you know’ en dat is een depressieve noot waarop ik eigenlijk niet wil eindigen, want 2016 is ook een goed jaar geweest.
De afgelopen week was stiekem nog best wel hectisch; ik heb mijn juryrapporten voor 
En we zijn weer terug van FACTS. Wat een overweldigend event is dat toch; zĂł veel mensen in een Expo hal, allemaal met een liefde voor het fantastische, voor comics en films, zo velen van hen buitenissig uitgedost… tot aan de sokken en schoenen (of juist niet) aan toe… en soms ook niet. (Ik had een goeie giechel om een jongen die een kartonnen doos over zijn hoofd en rug heengetrokken had waarop ‘NOT SNAKE’ geschreven stond met marker. Ik geloofde hem op zijn woord :D)
We stonden met de Zilverspoor stand twee dagen op de Expo Flanders in Gent. De eerste dag ging de wekker om half vijf ’s morgens… dat was wel even bikkelen hoor. Gauw naar Gent kachelen, de stand opzetten, en vervolgens tot zeven uur ’s avonds socialisen met de FACTS bezoekers. We hebben goede contacten opgedaan en fijn verkocht en gekletst met de bezoekers en elkaar, dus al met al was het een toptijd. Maar toen we eenmaal in de B&B waren op zaterdagavond waren we zo moe dat we niet eens uit eten zijn gegaan, maar gewoon pizza besteld hebben en daarna ons bed ingedoken zijn. Sorry Gent; ik bezoek je nog wel een keertje Ă©cht. Op zondag was waren we tot vijf uur bezig, waarna we in record tijd afbraken en toen in de file terug naar Nederland terecht kwamen.
“Welkom in Elfia!” roep ik vrolijk tegen een jonkvrouwe die Elfia binnenstapt.
Kristal & explosies 