Je hebt vast de aankondigingen gezien: het is feest dit weekend! Een Zilver feest zelfs. 😀 Omdat Keltfest niet doorgaat en wij als auteurs (en de uitgeverij) ons contact met jullie lezers zo missen, heeft Uitgeverij Zilverspoor/Zilverbron een super gaaf online event georganiseerd met boekpresentaties, panels, lezingen en workshops.
Ik zit in meerdere panels, geef een workshop (‘Intentie, motivatie en functionaliteit’) en zal mijn verhalenbundel ‘Verloren Zielen’ aan jullie presenteren. Collega-auteur Peter de Willis zal er zelfs uit voorlezen!
Dus als jullie online langs willen komen om met ons te chatten en de sessies te volgen, zijn jullie meer dan van harte welkom. (Serieus, we missen jullie! Kom langs! *puppyogen*) Komen jullie ook? 🙂
Maar hoe dan, vraag je je misschien af. Bij deze meer informatie!
Wat? Zilverfest! (en mijn boekpresentatie, en mijn workshop)
Waar? Online, op Facebook. Met 1 druk op de knop kun je het volgen. (Event linkje!)
Heel grappig, als je eenmaal een of meerdere boeken gepubliceerd hebt, word je opeens gevraagd naar tips & tricks. Beginnende schrijvers kijken je aan alsof jij opeens weet waar je het over hebt, wat betreft schrijven. Alsof je een expert bent op dat gebied. Heh. 🙂
Laat ik het zo zeggen: ja, ik heb in de afgelopen… zeventien jaar? in ieder geval zo’n anderhalf miljoen woorden geschreven. Zo’n slordige 350.000 woorden daarvan zijn zelfs gepubliceerd. (holy shit!) Na al dat werk voel ik me nog steeds verre van een expert. Maar ik kan in ieder geval wel ervaringen delen, dus dan doe ik dat maar.
“The only way to fail is not to write”. Dit is zo ongeveer mijn mantra. Ja, zelfs met anderhalf miljoen woorden in mijn broekzak heb ik ook periodes waarin ik alles haat wat ik schrijf, of waarin ik gewoon niet eens zin heb om het Word bestand te openen want:
mijn proza is poep
mijn verhaallijn is poep en super onorigineel
het is al 100x eerder gedaan
waarom zou iemand op mijn schrijfsels zitten te wachten
ugh waarom ben ik zo bagger, eerder was ik best okay dus waarom lukt het niet meer?
De eerste versie hoeft alleen maar geschreven te zijn. Grote kans dat hij niet geweldig is. (Dat zijn de mijne ook niet, hoewel het achteraf nooit zo erg is als ik denk. Dat komt denk ik omdat ik die meters wel gemaakt heb inmiddels, maar dan nog.) Dat maakt niet uit, daar is redigeren voor.
En dan de redactie. Ja dus. De redactie is waar het eigenlijk een beetje begint. In de eerste versie heb je je huis gebouwd, in de tweede versie ga je hem inrichten, schilderen. Maar in de tussentijd zit je een tijd in de bende. Alle ramen zijn afgeplakt, er ligt plastic op de vloer, en alles zit onder de verspetters en het stof van het schuren. Ugh. Hoe overleef je je redactie?
Proeflezers. Net als bij een verbouwing, is het fijn als je iemand hebt die je helpt, die je wijst op dat stukje wat je gemist hebt. En dan niet van het soort dat zegt: ‘ja ik vond het wel een leuk verhaal’ maar degene die zegt: ‘dat personage is echt een eikel’, of: ‘weet je, ze zitten wel erg lang op 1 plek, kan je ze niet naar een andere locatie laten gaan?’ of: ‘ik wil wat meer conflict in het verhaal, het gaat nu wel allemaal erg gemakkelijk’, of: ‘yeah sorry, je breekt nu de natuurwetten, Kelly’. (dit zijn allemaal dingen die tegen mij gezegd zijn in het verleden). Heb je niemand in je vriendenkring die dit kan? Zoek dan communities op het internet op. Er zijn zat mensen die elkaar hiermee willen/kunnen helpen. Als je niet weet waar je feedback op moet vragen, probeer deze als conversatie openers:
vraag om updates per hoofdstuk: hoe denken ze dat het verder gaat? vinden ze het spannend? leuk? waarom?
wat is hun algemene indruk en waarom?
werkte gebeurtenis X Y Z? zagen ze gebeurtenis A aankomen? waarom wel/niet?
wie was hun favoriete personage en waarom?
Probeer te leren van je fouten. Als je weet dat je iets consequent fout doet, hang dan briefjes aan je monitor met de uitleg van de grammatica. (been there, done that). Maak een lijstje met je standaard stopwoordjes, en doe een control-F actie met het stopwoord, zodat je ze eruit kan vissen. Mijn stopwoordjes?
‘Maar’
‘Even’
‘Terwijl’
‘Compleet’
Redigeren is soms echt een pokkenwerk. Alles lijkt afschuwelijk terwijl je bezig bent, je denkt dat het nooit afkomt, het is doodeng, en er is altijd nog iets om te verbeteren. Maar het is het waard! Als je zelf een goeie redactie over je manuscript gooit, voordat je hem instuurt naar een uitgever, heb je veel meer kans op een uitgegeven manuscript. En je redacteur vindt het ook niet erg. 😉
Dit zijn de belangrijkste tips die ik zo snel kan bedenken. Best deprimerend eigenlijk he, als je het zo leest. Gelukkig is schrijven heel erg leuk, dat helpt! 😉
Genoeg voor 50K voor Nanowrimo was het niet, maar ik heb wel een mooie 30K erbij kunnen schrijven voor De prijs van water. Netjes 1000 woorden per dag, ik ben verre van ontevreden. Het verhaal heeft dus de 40K inmiddels aangetikt, en ik ga net het derde deel van het verhaal starten. En het is leuk!
Zoals jullie misschien me al hebben horen verzuchten, ben ik aan het stoeien met mijn plot, want dit is een losser gepland boek zoals de Lentagon boeken waren (na boek 1, tenminste). Dit is pure creatie en het uit je achterste trekken van wat er op de volgende pagina gebeurt… en soms moet ik echt een dagje nadenken over wat er verder gebeurt in het verhaal. Ik had een aantal key points in het verhaal vastgesteld, maar het bleek dat die allemaal vrij in het begin van het verhaal zaten. Dus punt A, B, D, en F heb ik allemaal naar elkaar geschreven, maar verder heb ik punt M en dan X, Y, en Z. En hoe ik dat allemaal met elkaar verbind, is nog even een uitdaging. (Maar zo leuk als het straks allemaal klopt!!)
En dat weerhoudt me niet om lol te hebben met mijn nieuwe wereld, en mijn cast, die steeds sterker in hun persoonlijkheden komen te staan. Ik had concepten, ruwe opzetten en achtergronden, maar hun stemmen worden steeds duidelijker. (Wie had van tevoren gedacht dat Kai het meest chatty personage van allemaal zou worden? Ik niet, haha! Maar die jongen heeft een hoop te zeggen). Maar ik begin inmiddels wel een woeste liefde voor mijn cast te krijgen, om allemaal verschillende redenen. Kai, Ilsa, Monika, Sergio en Xavi zijn stuk voor stuk gave personages. En nu moet ik ze nog in leven houden, want het gaat niet lekker waar ze zijn 😉
Even iets anders… de kerstdagen komen eraan. Wil je nog een leuk kado geven (of jezelf trakteren), een speciaal gesigneerd exemplaar van een van mijn boeken… laat het me weten, en we regelen wat.
Je kunt ook meedoen aan de adventactie die de Zilverboekenclub op Facebook deze maand aan het houden is. Mijn boek Vuur & Vergankelijkheid wordt deze maand ook verloot, dus grijp je kans! 🙂
En ja, de titel staat nu ook eindelijk vast. Hij werd al genoemd in het leuke interview dat ik met Connie had voor Connies boekenblog, maar het is nu echt officieel. Het is lang tobben geweest omdat er zeker ook wat te zeggen is voor de andere titel die ik in mijn hoofd had, maar uiteindelijk denk ik dat deze beter past. En heel eerlijk, ‘vergankelijkheid’ is gewoon een mooi woord en zit al in mijn hoofd sinds de eerste exercitie om dit verhaal op te schrijven (wat niet eens leek op wat ik nu heb).
De opzet voor de kaft is er nu ook, maar die houd ik nog eventjes geheim.
Over een week of twee ga ik met Cocky beginnen met de officiële redactie. Spannend hoor! En man, wat ben ik er klaar voor om de laatste oppoetsronde in te gaan en de proza recht te trekken, want ik zie het niet meer. Ik zit op het punt dat ik een frase lees en denk: oh nee, gebruik ik die niet te vaak?! en dan een control-F door mijn document doe en zie dat het maar drie keer gebruikt is in het hele verhaal. Ik heb het inmiddels duidelijk te vaak gelezen :’)
Afgelopen zondag 14 augustus had ik het voorrecht om samen met J. Sharpe, Cocky van Dijk en Peter de Willis onze nieuwe boeken te mogen presenteren aan boord van de Logeerboot in Dordrecht. En wat was het een feestje! Er waren zulke leuke mensen, ik heb het slotdeel van mijn trilogie aan jullie mogen presenteren, de workshops werden enthousiast ontvangen, er was een vette band die speelde, en het eten en drinken was prima.
Wat een fantastische dag. Ik ben heel blij en trots op wat we op de 14e met jullie hebben mogen meemaken, en zou heel graag iedereen willen bedanken die geholpen heeft om onze boekpresentatie tot een succes te maken. Natuurlijk alle bezoekers, maar ook lieve eigenaars van de logeerboot en mijn mede presentatoren. Jullie zijn allemaal toppers!
En nu is het afwachten geblazen wat iedereen van “Talent en kristal” gaat vinden. Spannend hoor!
Ik heb echt geen woorden om te beschrijven wat een prachtig weekend het was. Ja, het was super intensief, maar die sfeer, die zon, die mensen… I live for this shit.
Geen idee hoe Castlefest dÃt nu weer wil toppen dan, maar ik heb een jaar om me daarop voor te bereiden, hihi! Ik heb er nu al zin in.
Vanaf vandaag presenteren Best of YA, Blossom Books, Celebrate Books en De Boek Pioniers de campagne #IkLeesNLs en toen ik deze zag op Zonenmaan, heb ik de tag meteen opgepikt, want dit is iets wat me heel na aan het hart gaat. Ik bekijk hem even vanuit mijn straatje, en hoe ik dit meekrijg. Dit is namelijk hoe ik het zie…
Je bent op een Castlefest, een Elfia, een Comic Con, en daar sta je dan met je boeken. De boekenfan loopt op je af want die ziet gave covers, die kijkt naar de titel… en als verkoper zie je dan het licht uitgaan en de teleurstelling verschijnen, want de titels zijn in het Nederlands.
Ik heb zo vaak conversaties met mensen op beurzen over Nederlandse boeken die zeggen: “Oh joh, nee, ik lees alleen maar Engelse fantasy” en dan de boeken van onze uitgeverij geen kans willen geven. En ik snap waarom – ik was zelf vroeger een van die lezers. Het grote nadeel van Fantasy en SF is dat er tot voor kort een relatief kleine markt was. Het gros van de titels kwam uit Engeland en Amerika en die werden allemaal vertaald. Dat is geweldig bij een Stephen King of een Robin Hobb boek, waarbij de Nederlandse vertaling supersnel gebeurt, maar bij de wat obscuurdere titels kom je dan in de problemen. Soms wordt dat mid-serie gestaakt, of duurt het super lang voordat er een vertaling is.
Of, en dit is geen aanklacht aan vertalers hoor, maar: soms klinkt het gewoon echt bagger in de vertaling. Fantasy en SF in vertaalde termen klinkt zonder een vaardige vertaler gewoon echt heel flauw. Daar ben ik destijds op afgeknapt, en ik kan me voorstellen hoe dat voor de lezer ook zo is.
ECHTER! Lees je een boek in de oorspronkelijke taal, dan heeft de schrijver ervoor gezorgd om geen flauwe termen te gebruiken. De schrijver weet namelijk dat het lame klinkt en zoekt tot er een alternatief is. Een boek lezen in de oorspronkelijke taal is een wereld van verschil. Het klinkt goed, termen bekken lekkerder, het verhaal is direct in een leesbare taal, en je hebt ook geen last van het feit dat na twee boeken in de serie de uitgeverij besluit niet langer te vertalen.
Ik durf persoonlijk garant te staan voor een aantal A-MA-ZING boeken die alleen al bij mijn uitgeverij (Zilverspoor/Zilverbron) uitkomen, dus als je op basis van taal al afhaakt, dan doe je jezelf toch wel een beetje tekort. 🙂
Dus ja, #ikleesNLs en dat zou jij ook moeten doen. Geef het een kans!
Wat een weken zijn dit, lieve mensen. Awarduitreikingen, beurzen, schrijven, redigeren… het lijkt wel alsof april de maand is waarin alles tegelijkertijd moet samenkomen. Ik klaag niet hoor; ik kreeg vandaag allemaal felicitaties van mensen op LinkedIn omdat ik deze week officieel twee jaar in dienst ben bij Zilverbron als auteur. Dat is wel een mooie realisatie… na twee jaar, still living the dream!
Het panel! Lisette is aan het woord. Fotografe: Esther Scherpenisse
Maar laten we jullie even updaten over hoe de Harland Awards waren! Ik had de eer om ’s middags, tijdens de Dag van het Fantastische Boek, in een panel te mogen zitten voor ‘jonge, spannende stemmen in het genre’ samen met Lisette Jonkman, Tim Lommerse en Jeroen van Unen. Heidi van der Vloet was onze moderator en we hadden een superleuk panel waarin ons prikkelende vragen voorgelegd werden. Het ging allemaal zo ontspannen dat ik eigenlijk geen tijd had om nerveus te zijn, en we hadden een super leuke tijd. Achteraf heb ik ook leuke reacties gekregen, dus ik denk dat het een succes was.
Wachten op de uitreiking met twee mooie mannen
’s Avonds hebben we ons in een restaurantje omgekleed in een wat meer gala-achtige outfit, om daarna de uitreiking van de Harland Awards bij te mogen wonen. Eerst de uitslag van de verhalenwedstrijd, waar mijn verhaal helaas niet zo goed eindigde als ik gehoopt had; die top 25 was buiten bereik. Ik heb inmiddels wel wat ideeën waar het aan gelegen kan hebben, maar het is nog even speculeren tot de uitslag binnen is.
De winnaar van die gave award is Lisette Jonkman geworden (met De vier stadia van verval), waarmee ik die middag nog in het panel zat. Helemaal super, ik gun het haar van harte! Ik ga haar boek Schrijven, Kreng! binnenkort zeker even checken en het winnende verhaal ook, als Hebban die net als vorig jaar weer publiceert.
De romanprijs ging naar Auke Hulst, voor Slaap zacht, Johnny Idaho. We spraken hem nog even tijdens het gala, hij was super blij. Misschien zag hij zijn winst ook een beetje aankomen, want hij had een mooie speech klaarliggen. Dat, of hij is het type dat zich goed voorbereidt. 😉
Er werden ook lieve woorden gezegd over de genomineerde die er die avond niet bij kon zijn; mijn uitgever Jos Weijmer, die samen met Joris (J. Sharpe) verantwoordelijk is voor Gebroken Geheugen, die ook een fantastisch juryrapport kreeg waarin de originaliteit van het boek geprezen werd. Dat was een mooie opsteker voor uitgeverij Zilverspoor (en Joris) natuurlijk, want wauw! Ik heb het boek mogen proeflezen en vond het toen al helemaal super. 🙂
Verder hebben we nog gezellig staan kletsen met auteur Jeff Vandermeer (OMG, beetje starstruck toch wel, maar hij is zó aardig, en wat kan hij goed speechen), die prompt verliefd werd op Corina’s boek, wat we toevallig in handen hadden. Hij heeft haar ook nog flink gepromoot online, zo gaaf!
En verder hebben we natuurlijk heerlijk gezellig met mensen bijgekletst, gefeliciteerd, wijn gedronken, en een goede tijd gehad. Het Gala was weer een groot succes en ik kijk uit naar volgend jaar. Maar eerst dat juryrapport, en dit weekend de uitslag van Fantastels, waarvoor ik gejureerd heb. Spannend!
En we zijn weer terug van FACTS. Wat een overweldigend event is dat toch; zó veel mensen in een Expo hal, allemaal met een liefde voor het fantastische, voor comics en films, zo velen van hen buitenissig uitgedost… tot aan de sokken en schoenen (of juist niet) aan toe… en soms ook niet. (Ik had een goeie giechel om een jongen die een kartonnen doos over zijn hoofd en rug heengetrokken had waarop ‘NOT SNAKE’ geschreven stond met marker. Ik geloofde hem op zijn woord :D)
En nu weer terug naar het gewone leven… en hard verder schrijven aan ‘Talent en terreur’, want ik ben zo vaak aan het beloven geweest dat die met Castlefest uitkomt, dat ik mijn deadline natuurlijk wel moet halen!