Beurzen·gewoon doorgaan·jurylid·Waarde van Bloed·Waterloper·zilverspoor

teken van leven!

24/10/2025 KellyPlaats een reactie

Whew. Je schrijft even een boek, dan komt hij uit, en vervolgens laat je maandenlang niets meer van jezelf horen. Gaat goed, Kel 😉 Bij deze, hier is mijn teken van leven! Zal ik je gauw even op de hoogte brengen van hoe het hier gegaan is de afgelopen maanden?

Allereerst was er natuurlijk Castlefest, waar De Waarde Van Bloed voor het eerst uitkwam. Hoewel de weersvoorspellingen niet best waren, hebben we de ergste buien zoveel mogelijk vermeden (die vielen vooral ’s morgens vroeg en ’s nachts, we hebben zo’n geluk gehad!). Ik heb als een absolute idioot verkocht, al mijn sales records verbroken, geouwehoerd en gelachen, trinkets gekregen, (babies van lezers) geknuffeld, en vooral een waanzinnige tijd gehad. Het was extra leuk, omdat een van mijn besties Wendy haar boek Dans Voor Mij óók uitkwam op Castlefest, en het was zo fucking gezellig om haar erbij te hebben. En haar boek verkocht ook als een speer (logisch, want hij is geweldig! Near-future SF thriller, super spannend! Benieuwd? Klik hier!) dus we waren het hele weekend op een high. ❤

Verder heb ik augustus vooral gebruikt om bij te komen van de hectische weken voor de release. Niet dat ik helemaal stil heb gezeten, want ik schreef een kort verhaal voor de Harland Awards (waar ik natuurlijk verder niet veel over kan zeggen, behalve dat hij tamelijk experimenteel en actueel is, dus we gaan zien hoe hij het zal doen… er zijn 278 inzendingen), en kort daarop samen met mijn ándere schrijfbestie Brenda schreef ik een kort verhaal voor de nieuwe klimaatbundel van Johan Klein Haneveld.

Die klimaatbundel heb ik in het verleden al eens een verhaal geschreven, voor Welkom In De Broeikaswereld. Dat verhaal heette Midwinterrace en was een van de meer hoopvolle verhalen in mijn oeuvre. Het verhaal wat Brenda en ik samen hebben geschreven had als thema Opstand Tegen De Ondergang en is… tamelijk opstandig. We hebben erg veel lol gehad met het schrijven! Ik heb geen idee nog wanneer die bundel uit gaat komen, waarschijnlijk ergens volgend jaar.

Toen waren er verder Fantasticon nog, begin september, en Elfia Arcen, eind september. Bij beide beurzen was het heerlijk weer en zat de sfeer er ook goed in, dus dat was opnieuw een super goeie tijd.

En nu dan? We leven inmiddels eind oktober. De eerste reacties op Waarde komen binnen en ze zijn (gelukkig!) allemaal super positief. Ik ben heel blij dat het einde van de trilogie gewaardeerd wordt.

Verder ben ik druk bezig met de laatste hand leggen aan mijn juryrapporten voor de finale van Waterloper Verhalenwedstrijd (!) en volgend weekend ga ik met mijn schrijfmatties een weekendje weg om te brainstormen, woordenmeters te maken, en te knallen.

Ik heb daar zo’n zin in! Ik heb een aantal leuke prompts opgezocht om mee te schrijven, en ik wil eigenlijk even met ze brainstormen over een standalone boek, wat ik mijn volgende project wil maken (misschien?). Ik heb een vaag conceptidee waar ik wel wat mee wil, maar ik ga me er niet op vastpinnen. Voor hetzelfde geld verzinnen we wat beters.

En, oja, ik ben gevraagd om een cozy fantasyverhaal te schrijven voor een bundel, en die 10K wil ik er eigenlijk wel in de eerste week van november uitgooien. Ik ben aan het tinkeren aan de outline en het personage, en ik denk wel dat het gaat lukken. Over dat verhaal later meer… eerst dat ding maar op papier krijgen. Ik heb er wel ontzettende zin in.

Dus! Dat was de update. 😀

Sorry voor het lange wachten, ik beloof dat ik volgende keer sneller update, haha!

bloed in het water·Muziek·Paraiso·Prijs van water·Schrijven·Waarde van Bloed·zilverspoor

stemmingsbouwerij

22/07/2025 KellyPlaats een reactie

Is dat een woord? Ik vind van wel! 😀

Voor De Prijs Van Water en Bloed In Het Water had ik, vlak voordat de boeken uitkwamen, posts met muziek waarvan ik vond dat die bij het boek hoorde. De vibe, zou je kunnen zeggen. Tijdens ieder boek heb ik altijd wel een paar nummers gehad waarvan ik zoiets had van, oh, die zouden voor mijn boek geschréven kunnen zijn. Die zeggen iets, of geven iets mee, dat heel mooi aansluit.

Er is een hele Paraiso soundtrack op Spotify, trouwens, als je zou willen. Ik heb daar jarenlang aan gebouwd. Je ziet een beetje de fases waarin ik geobsedeerd was door bepaalde liedjes en stijlen, voor mij is het echt een trip down memory lane. De playlist is best heel gaaf geworden; ik zet m meestal aan in de auto naar beurzen enzo. Helpt me om in de stemming te komen, zeg maar. Stemmingsbouwerij, haha.

Deze soundtrack heb ik wat minder geluisterd tijdens het schrijven van de serie, trouwens, vergeleken met de Lentagon soundtrack. Ik heb heel vaak game muziek en epische trailermuziek aangehad tijdens het schrijven. Niet zo gek, als je brute gevechten moet beschrijven, denk ik.

Maar ik heb zeker een hoop inspiratie getrokken uit de liedjes op de lijst, en voor boek 3 heb ik er zeker ook een paar. Deze stond echter bovenaan de lijst.

Dus, je vraagt je vast af wat dan het liedje is wat ik aan De Waarde Van Bloed gehangen heb.
Want natuurlijk heb ik er weer eentje. Ik deel hem hier met liefde!

The storm isn’t over yet
And the war has just begun
There’s only one way to go from here
And you will need a gun
I am the triumph of the will
~Skold, “Triumph Of The Will”

Hier is de video. Heel veel luisterplezier!

bloed in het water·Paraiso·Prijs van water·Waarde van Bloed

De waarde van bloed, de finale

18/07/2025 KellyPlaats een reactie

Waarom is het zo stil, vraag je je wellicht af? Omdat we de puntjes op de i aan het zetten zijn van De waarde van bloed, de finale van de Paraisotrilogie. Laatste edits, zetproeven, de kaft…

En jongens, ik merk dat ik er een beetje sentimenteel van word, haha. De eerste woorden voor deze serie zette ik op papier in april 2018. De laatste woorden in juli 2025. Zeven jaar van mijn leven.

Wat houd ik van deze personages. Kai die iedereen kent, die zo om iedereen geeft en voor mensen alles doet, ondanks wat hij meemaakt. Ilsa met haar hele gevecht om controle over haar leven. Monika, die om moet gaan met verraad en verlies. En Sergio, die tot het uiterste zal gaan om degenen die hij liefheeft te beschermen.

Wat houd ik van Paraiso, met zijn grote tegenstellingen, de Hydrontoren, het stuwmeer, het theehuis op Caldeira plaza. Het dauwgaas tussen de flats. De lege rivierbeddingen en ravijnen rondom de stad. Het verkeersgrid en de pods.

Ik zal het allemaal ontzettend missen. Maar allereerst kijk ik er zo naar uit om jullie reacties op de finale van de trilogie te horen. Ik heb alles uit de kast getrokken om het zo spectaculair en spannend mogelijk te maken. Monsters, magie, explosies…. we hebben het allemaal.

En jullie hebben hem héél binnenkort in handen! 😀

Hier is alvast het setje met de drie covers!

Fantastels·Films/TV·jurylid·Waterloper

je favoriete verhaal – is dat de beste?

29/04/202530/04/2025 KellyPlaats een reactie

Deze blogpost gaat over jury’s, en meningen. Aankomend Waterloper Verhalenwedstrijd seizoen doe ik niet mee als deelnemer, maar heb ik de eer om op “het paarse pluche” – zoals organisator Roos het zo mooi zegt – van de jury plaats te nemen. Ik heb al eerder gejureerd en het was echt super leuk. Net als jullie allemaal heb ik ook meningen, en ik vind het leuk om een ranglijst te maken van wat ik het beste vind.

Over ranglijsten gesproken… Ik weet niet of jullie Black Mirror kijken (op Netflix, episodes zijn korte verhalen, vaak ietwat technisch/dystopisch), maar Seizoen 7 is net uit, en mijn social media tijdlijnen worden op dit moment doordrenkt van posts waarin alle afleveringen in een ranglijst gezet worden.

En de grap is dat 1) de ranglijsten allemaal anders zijn, want iedereen heeft zijn eigen mening, 2) er zijn altijd paar verhalen ertussen die wat minder sterk zijn dan de anderen dus er zijn ieder seizoen zeikerds die vinden dat “Black Mirror niet meer zo goed is als vroeger, het is allemaal trash nu, blabla”, en 3) de aflevering die mij het meest raakte als een stomp in mijn maag, staat meestal in de onderste regionen.

Dus dit zegt het een en ander, voor mij. Ik merk het ook met mijn eigen korte verhalen, overigens. Natuurlijk zijn niet al mijn verhalen even sterk – de boog kan niet altijd gespannen zijn – maar, grappig genoeg, heb ik lezers van Verloren Zielen en Zwanenzang gevraagd wat hun favoriete verhaal was, en raad eens…? De meningen liepen WOEST uiteen.

Er waren een paar die vaker hoog scoorden dan de anderen (Roze Water en Geen Weerstand steken er bovenuit), maar heel veel van de lezers hadden hun eigen favorieten. Omdat ze iets mooi vonden, omdat het ze aan het denken zette, omdat het genre gewoon precies hun smaak is. En soms had ik echt zoiets van: “Huh, dát verhaal? Echt waar?” En er is ook aan de andere kant een van mijn persoonlijke favorieten, Uitgangen, die nooit de liefde heeft gekregen die ik hoopte dat het zou krijgen, omdat ik het concept echt doodeng vind, en het mij persoonlijk heel veel doet. Dus tja.

Black Mirror heeft hetzelfde – San Junipero en White Christmas scoren allebei consistent erg hoog. Maar daarvan had eigenlijk alleen de laatste bij mij echte impact. De eerste had ik zoiets van “aw, dat was lief” en deed me niet zo veel. 🙂 De aflevering die míj echt ruineerde was in Seizoen 1 The Waldo Moment. En niet omdat het de beste aflevering is, maar om wat ze ermee probeerden te zeggen. Ik denk dat ik echt, op een heel cellulair niveau, begrijp wat ze ermee probeerden uit te drukken. En als je dat aanhoudt tegen de huidige AI die artiesten hun creaties aan het stelen is – and make it stupid, heartless, en genoeg om het publiek voor de gek te houden… dan kan ik echt wel janken.

Dus het deed míj heel veel, die aflevering. (Er zijn ook anderen die ik fantastisch vond overigens hoor, maar er zijn er ook tussen waarvan ik zoiets heb van ‘meh’.) Betekent niet dat het de beste is, maar hij sprak wel precies tegen mij. En dat is wat je wil, als schrijver, als artiest. Om iets te maken wat iemand (het liefst heel veel iemanden) écht raakt.

Ik heb wel eens op een beurs gestaan en een lezer gehad die me vertelde hoe veel Roze Water haar geraakt heeft, hoe wanhopig ze graag wilde weten hoe het verder ging, hoe ík dacht dat het verder zou gaan. Want als ze dat zou weten, zou het haar vragen beantwoorden. Maar klojo die ik ben, heb ik het einde juist bij de lezer gehouden en heel bewust nooit verdergeborduurd op die wereld, die situatie. Dat was namelijk precies het punt van het verhaal. Ik voelde me een beetje lullig dat ik dat tegen die lezer zo moest zeggen. Maar het feit dat het verhaal haar zoveel deed? Dat is echt prachtig. Ik leef voor die shit.

Als je zo’n verhaal schrijft, zoiets maakt, zo iemand raakt – dan hoef je de verhalenwedstrijd niet eens te winnen. Dan ben je al een winnaar ❤

Ik heb bijvoorbeeld nog steeds goed contact met Bart de Wolf, die in 2015 Fantastels verhalenwedstrijd niet gewonnen heeft (hij werd 5e), maar aan mij lag het niet. Ik had hem op #1 gezet en hem daarna persoonlijk op het hart gedrukt hoe fucking cool zijn verhaal was, hoe goed gedaan, en wat het met me deed. Nu is hij een succesvol auteur van griezelige kinderboeken en ik ben zo blij voor hem. Hij verdient het. Voor mij is hij een winnaar.

En iedereen die op een dergelijke manier een van de juryleden – of een van hun lezers – weet te raken, is dat ook. Want als je iets moois creëert dat mensen raakt, daar gaat het tenslotte allemaal om. Het gaat misschien niet om het beste verhaal, maar om het favoriete verhaal van deze of gene lezer. Want dat is waar het hart ligt. 🙂

achtergronden·Algemeen·gewoon doorgaan·Nanowrimo

RIP NaNoWriMo

03/04/2025 KellyPlaats een reactie

*check mijn vintage nanowrimo 2003 shirt hier!* (en omg wat was ik hier nog n baby!)

Ik vermoedde al een tijdje dat de boel zou gaan klappen, maar gisteren in de About Books uitzending bevestigden kijkers het voor me. NaNoWriMo is na vijfentwintig jaar terziele. Het… het doet me best wel wat, moet ik heel eerlijk zeggen; ik ben er zo ongeveer vanaf het prille begin bij geweest.

Mijn allereerste keer was in 2002, toen een Amerikaanse kennis van me me op de site wees en me vroeg of ik mee zou doen, ik schreef tenslotte zo graag. En dat klopte, hoewel ik sinds ik op mezelf woonde (ik ben toen ik net 19 was het huis uit gegaan om te gaan samenwonen met wat nu mijn man is) eigenlijk helemaal geen echte boek-lengte verhalen geschreven had. Op de middelbare school schreef ik hele boeken, maar daar was ik eigenlijk een beetje mee gestopt. Ik roleplayde alleen nog online.

Maar de uitdaging zag er leuk uit, en ik had een verhaaltje liggen van 4 geschreven A4-tjes dat ik best wel uit wilde werken, dus ik had zoiets van… waarom niet. Daar is het toen begonnen. Ik heb in November 2002 de 50K op 29 november gehaald. Ik was zó trots. En van daaruit heb ik jarenlang meegedaan. Het dwong me om te creëren, en daar ging ik verdomde goed op.

Ik ben zelfs voor het Nederlands/Belgische forum nog twee jaar Municipal Liaison geweest (2004-2005); ik organiseerde de Kick-off bijeenkomst, de Thank God It’s Over party, en was een aanmoedigende forumbeheerder samen met nog iemand anders. Ik vertelde iedereen die schreef over de uitdaging, en hoe het hen kon helpen. Ik deed ieder jaar mee, ik kocht de merchandise.

Shit man, Stof & Schitteringen was mijn Nano verhaal van 2006. (Klik dit linkje als je wil zien hoe dat ging, dit zijn posts die ik maakte op het Nano forum dat jaar 😀)

Ik heb mijn beste schrijfmaatje Brenda Hingstman (waarmee ik o.a. Onrust en vele korte verhalen geschreven heb) letterlijk op de Kick-off party van NaNoWriMo 2004 ontmoet.

*schrijfweekendje tijdens nanowrimo 2021*

Ik heb schrijfweekendjes met mijn matties gedaan tijdens de eerste week van Nano, in een Landal huisje, of gewoon bij iemand thuis. Samen knallen. Woordenraces gedaan. Iedereen aangemoedigd.

De laatste jaren deed ik niet altijd super fanatiek meer mee, of met een heel nieuw project, of zo, want op dit punt ben ik al een tijdje gepubliceerd auteur met deadlines en lopende projecten. Maar ik heb het initatief, de uitdaging, alles, altijd een super warm hart toegedragen. Ik heb ontzettend veel te danken aan Chris Baty (de bedenker/oprichter) en zijn vrienden.

Het is jammer om zoiets unieks ten onder te zien gaan aan mismanagement en intern gesteggel. 😦

Voor de kijkers van About Books – we zijn aan het kijken of we in onze uitzendingen de aankomende maand tijdens Camp Nano jullie kunnen helpen om het schrijven, het wordcount, en de voortgang te stimuleren in ons Over Schrijven segment. Want als anderen het niet doen, dan doen we het gewoon met onze eigen community, nietwaar? 🙂

achtergronden·Beurzen·bloed in het water·gewoon doorgaan·Paraiso·Waarde van Bloed·Waterloper·zilverspoor

terugblik op 2024 / vooruitblik op 2025

25/12/2024 KellyPlaats een reactie

Ik kan bijna niet geloven dat het jaar alweer bijna voorbij is. Wat is het voorbij gevlogen! En wat is er een hoop gebeurd. Een nieuw boek, een verhalenwedstrijd winst, al die beurzen…

Dus wat gebeurde er allemaal in 2024?

In februari kreeg ik een nieuwe baan en werd mijn leven opgeslokt door Final Fantasy 7 Rebirth. Ik benoem dat laatste vooral omdat dat mijn verhaal “In Het Maanlicht”, dat ik in de weken daarop schreef, heel erg beinvloed heeft.
In april was het ’t tienjarig jubileum van mijn eerste boek, “Stof & Schitteringen”. Ik heb het niet heel uitgebreid gevierd, maar het was toch wel heel leuk om op terug te kijken! Ik was in die periode vooral druk bezig met mijn nieuwe baan combineren met beurzen als Elfia en schrijven, want ik schreef twee verhalen voor Waterloper verhalenwedstrijd: “In Het Maanlicht” en “De Belofte”.
In juni gingen we los met de redactie van “Bloed In Het Water”! Het ging van een leien dakje, ongelofelijk voorspoedig, en voor ik het wist waren we klaar. En toen was het tijd voor de kaft, en … het was perfect, de boeken arriveerden van de drukker precies op mijn verjaardagsfeestje. Mooier kan het niet. ❤
Daarna Castlefest, Elfia Arcen, Comic Con…
En toen de uitreiking van Waterloper. Waarbij bleek dat “In Het Maanlicht” het winnende verhaal was! Echt absoluut fantastisch, ik kan er nog steeds niet over uit. De Waterloper trofee staat nu gebroederlijk in de kast de Fantastels trofee gezelschap te houden. 🙂

En wat gaan we doen in 2025?

Ervoor zorgen dat “De Waarde Van Bloed” publicatieklaar is. Da’s een beetje mijn grote falen – ik had hem eigenlijk dit jaar klaar willen hebben voor de uitgever, maar dat is niet gelukt. Ik heb niet zo veel geschreven de afgelopen maanden, vrees ik. Maar volgend jaar moet ik wel, want ik wil ervoor zorgen dat “Waarde” klaar is om op Castlefest uit te komen. Dus volgende maand wil ik gaan knallen!
En verder… ik wil alvast een opzet gaan maken voor een volgend project – gebaseerd op een heel oud idee waar ik in 2010 (!) al eens aan heb zitten plukken -, dat ik na afronding van de Paraiso serie ga oppakken. Ik wil hier nog niet al te veel over zeggen, want het is allemaal nog wat onzeker, maar ik heb leuke ideeën, en ik denk dat hier zeker een gaaf project uit kan komen.

Dus we gaan het zien. Laten we van 2025 een feestje maken!

Voor nu… heel fijne kerstdagen en een schitterend uiteinde allemaal. We zien elkaar gauw weer! xxx

Algemeen·Fantastels·Schrijven·Waterloper

Waterloper Verhalenwedstrijd 2024

09/12/2024 Kelly1 reactie

Waarschijnlijk weet iedereen die op dit linkje klikt waarom ik deze blog schrijf, maar ik kan het toch niet laten. Het besef is eigenlijk nog steeds niet echt ingedaald, maar die trofee staat toch echt bij mij in de kast. “Winnaar van Waterloper Verhalenwedstrijd 2024”. Op de website van Waterloper staat het ook.

Een half jaar geleden heb ik twee verhalen ingestuurd naar Fantastels. Eentje geschreven op “Terugkeer naar V’dor Smah”, genaamd “De belofte”, en eentje geschreven op thema “Een zonneklare maansverduistering”, genaamd “In het maanlicht”.

Voor “De belofte” had ik eigenlijk al heel snel een uitgewerkt idee staan. “In het maanlicht” duurde een tijdje voordat ik de insteek goed gevonden had, maar toen ik “Belofte” eenmaal op papier gezet had, stroomde “In het maanlicht” er zo achteraan. Wat grappig is, want de verhalen lijken in niets op elkaar.

Ik wist wel waarom ik “In het maanlicht” wilde schrijven; na het spelen van Final Fantasy 7 Rebirth had ik inspiratie gekregen om een standaard fantasyheld te beschrijven die de grote slechterik verslagen heeft, tijdens de laatste slag ontzettend veel verloren is, tot de nok toe vol zit met bruisende magie op het top van zijn kunnen…. en dan? Wat doe je, als je al die trauma hebt, en al die kracht? Hoe kom je daar doorheen? Het is een beetje een op zijn kop zetten van het standaard fantasyverhaal, en hoewel ik blij was met de emotie erin, en dat het scherp gefocust is op de personages, wist ik dat dit een polariserend verhaal zou kunnen zijn. Het deed qua vibe denken aan “Rode lantaarns”, waar ik ooit de 7e prijs & de Deviantprijs voor gewonnen heb, omdat het een ‘you love it or you hate it’ verhaal was.

“De belofte” was veel directer en simpeler, dus ik dacht dat die het wellicht beter zou doen. Maar die was wellicht ook wat voorspelbaar, dus tegelijkertijd had ik daar ook niet zo veel hoop voor. Om heel eerlijk te zijn had ik voor beide verhalen zo mijn twijfels, maar als ik na al die jaren meedoen met wedstrijden IETS weet, is dat je nooit moet rekenen op wat een jury gaat vinden. Het pakt namelijk letterlijk nóóit uit zoals je denkt.

En dat toont nu ook maar weer. “De belofte” eindigde op de 14e plaats, waar ik niet ontevreden over was. Maar toen kwamen we de top 10 binnen, en mijn schrijfmattie Wendy zei: “Komop, we gaan er gewoon voor, we gaan gewoon winnen”. En ik lachte naar haar en zei: “Nah, ik word gewoon weer 8e of 7e, want dat doe ik bijna altijd”. (Serieus, je kan het checken).

Wendy’s verhaal “100 Florijnen” werd 9e trouwens, super cool voor een horrorverhaal! Helemaal verdiend, dat verhaal was super fun.

En daarna kwamen we langs 8, en 7, en nog steeds was “In het Maanlicht” niet genoemd. Dus toch hoger dan vorig jaar. Whew. Okay. Op dit punt begon mijn hart wel te racen, hoor.

Toen we bij de top 5 aankwamen en ik nog steeds in de race zat, waren mijn handen aan het trillen. Ik checkte mijn hartslag op mijn horloge en ik had letterlijk een hartslag van 138. (Serieus, zulke prijsuitreikingen? SUPER stressy).

En toen de top 3. Toen begon ik te denken: verdomme, het zal toch niet….

Top 2. Wendy greep mijn hand. Brenda richtte haar telefooncamera op mijn gezicht en begon te filmen.

En als nummer 2 was “De oversteek” van Erwin Colson Thimister. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik zijn hele in ontvangstname van zijn certificaat gemist heb, want het moment dat zijn naam in beeld kwam, betekende dat míjn verhaal gewonnen had.

En ja, daar was hij. Mijn naam in beeld, een trofee, een oorkonde, en superveel applaus. 😀

“In het maanlicht” is een prestatie van formaat in een klein pakketje. Elk woord, elke zin staat waar hij moet staan en doet wat hij moet doen. De insteek is bijzonder origineel en, door de nagenoeg perfecte uitvoering, een echte verrijking. Niet vaak voel ik als lezer een dermate effectieve combinatie van inleving in de personages en nieuwgierigheid en enthousiasme over de setting.

Aldus een van de juryleden. Die kan ik in mijn zak steken!

Elf jaar na Fantastels 2013 heb ik (eindelijk) weer de winst weten te behalen. Ik dacht bijna al dat t niet meer mogelijk was – ik had altijd, ieder jaar, top tien noteringen, maar die bovenste positie ontglipte me altijd. En nu ben ik er weer. Voelt goed, man. 🙂

achtergronden·bloed in het water·Paraiso·Prijs van water·Uncategorized

van droom tot boek 2

25/09/2024 KellyPlaats een reactie

Voor de release van “De prijs van water” had ik in 2022 een blogpost geschreven over hoe dat boek vanaf de eerste droom die ik over het verhaalconcept had, tot een boek verworden is. Ik realiseerde me van de week – ook naar aanleiding van de gave youtube vlog van Robin Rozendal over het jaar waarin ZIJ bezig was met háár boek 2 – dat ik dat nog helemaal niet gedaan had voor “Bloed in het water”. En dat terwijl Bloed juist zo’n interessante weg is geweest!

Dus bij deze: laten we kletsen over hoe “Bloed in het water” geschreven, geredigeerd, gesplit en uiteindelijk uitgegeven is. Want, iedereen die “De prijs van water” opengeslagen heeft, heeft daar de noodlottige woorden “Boek 1 van het Paraiso tweeluik” zien staan. Ik vertel vrolijk bij iedereen die ik spreek dat dát een leugen is en kras het word tweeluik door en krabbel er serie naast, maar niet iedereen die mijn boek koopt, komt langs mij persoonlijk… dus bij deze de achtergronden. Plus wat sappige schrijversavonturen van tijdens het proces. 😀

Ik begin hier het verhaal vanaf het moment dat ik serieus bezig ging met boek 2, toen nog “De waarde van bloed” genaamd. Veel hiervan zijn berichtjes die ik via de chat in een soort dagboekvorm naar mijn schrijversgroep zijn verstuurd. Ietsje aangepast om de ergste chatspeak eruit te slopen, en de hoeveelheid gifjes en reacties van ons allemaal er tussendoor. 😉

5 oktober 2020: Ik chatte naar mijn schrijversmatties:

Hier is de outline van WVB.
heb wel t idee dat t zo een veel langer boek gaat worden dan deel 1?
sommige dingen waar een chapter voor staan worden echt wel langer dan 2500w

Ik heb als vuistregel dat de hoofdstukken in de Paraiso serie ongeveer tussen de 2000-3000 woorden zijn. Zo houd ik de actie erin, zeg maar; snelle perspectief- en scenewisselingen. Is allemaal expres gedaan. Het mooie hieraan is dat ik vrij accuraat kan schatten hoe lang een verhaal zal worden – en hier zag ik de tekenen al aan de wand.

Tijdens Nanowrimo 2020 ging ik hier keihard aan de slag. Eerst gezellig op schrijfweekend in Drente met mijn matties, daarna tijdens de maand november gewoon thuis. Daar ging het elkaar aanmoedigen gewoon door, maar dan op de chat. Dus ik wist in een maand tot 50.000 woorden te komen.

Daarna bleef Boek 2 een tijdje liggen, tot februari 2021.

26 februari 2021, 00:10
nou goed nieuws, ik heb over de loop van gisteravond en vanavond De Waarde Van Bloed teruggelezen, en het is minder erg dan ik dacht
ik snap waarom ik gestopt ben – was op een beetje een dood punt aanbeland in t verhaal, voordat we weer naar de actie gaan
en dit zijn een paar hoofdstukken die een stuk trager waren
maar! er zitten een paar scenes in t verhaal waar ik oprecht fucking trots op ben 😀

En, wat betreft de proloog, die heb ik dus pas in maart 2021 bedacht.

3 maart 2021, 17:59
dus ik was Waarde van Bloed aan het herlezen , en er was een throwaway line van Amaris (rebellenleider) dat haar ex Mischa (degene die de poort opent in de proloog en daarbij sterft) al een xje in de schaduwdimensie heeft rondgelopen
dat ze daarmee aan t experimenteren waren
en toen dacht ik, wat als…

Dit werd de proloog, een verhaal dat ik “slecht nieuws” heb genoemd en nog ergens op mijn harde schijf rondslingert in die vorm. Ik heb het opgepoetst en er de proloog van gemaakt. En prompt is dit mijn favoriete onderdeel van het boek geworden. Die relatie tussen Amaris en Mischa is echt fantastisch.

Dat was wel zo’n beetje alles wat ik dat jaar gedaan heb aan boek 2, totaan november 2021. Ik zat op dat punt op ruwweg 60.000 woorden, en begon vanaf daar verder te schrijven.

Het ging niet altijd even snel of gemakkelijk, alleen:

13 november 2021, 23:00
ik gooi zo Write Or Die ff aan
moet een scene gaan doen maar weet nog niet goed hoe ik m aan moet vliegen
en dus blokkeer ik
*zucht*
stfu and just write, Kelly

(Write Or Die was een website die ik gebruikte om mezelf te dwingen om te schrijven. Je moest in een window op de site typen, en als je te lang ophield met typen, dan werd het scherm rood, gingen er alarms af, ging er een baby huilen… het was een erg goeie manier om te blijven produceren. Timer van 20 minuten aan… Niet denken, gewoon schrijven. Helaas kom ik er net achter dat de website terziele is. Een momentje stilte alsjeblieft…:( )

En, wat vrolijker:

14 november 2021, 15:58
ik ben eindelijk aan t schrijven
zit ik middenin een absolute murder scene, keiharde muziek aan…
loopt Olli opeens de kamer binnen
arghhh
ik schrok me dood :’D

16 november 2021, 22:19
dus, adventures in storytelling
mijn toetsenbord is een beetje borked
de 5 op mijn numerieke toetsenbord en de letter d blijven soms hangen
blijkt dus ook dat de 5 blijft hangen
dus nu kreeg ik dit
“Hoofdstuk 2555: Sergio”
hahaha

17 november 2021 – 14:57
even random opmerking, maar
man, dat hele ‘trek een wereldbouw uit je reet TIJDENS het schrijven’ is wel vermoeiend zeg
ik heb t idee alsof ik constant aan t scramblen ben
het is zo duidelijk dat ik te lang niet meer nieuwe werelden gebouwd heb met allerlei details
en mijn oplossingen zijn best elegant ofzo hoor
maar pff, alles is een kleine crisis: ‘hoe los ik DIT nou weer op???’
het is een van de grootste struikelblokken van het plantser zijn
grote lijnen heb ik wel, maar details zoals wat voor gebouw het rebel HQ precies is, en dingen als: de pods zijn het enige in Paraiso dat op zonne-energie loopt…
dat is super cruciaal om goed te verankeren voor je world building
maar heb ik er vantevoren over nagedacht? HAHAHA NEE

22 november 2021, 22:55
wordcount: 31017
bijna op de kop af 2K geschreven
fijne scene. heb ik er mee bereikt wat ik wilde? fuck no
mijn chapter outline…. ughhhh
ik dacht dat ik wel van A naar C kon schrijven
dit was een heel heel dom idee
plus mijn personages hebben steeds mentale inzinkingen :’)

23 november 2021, 07:45
Ik dacht dat ik nog 8 hoofdstukken te gaan had, maar das 2 hoofdstukken later nog steeds 8 😅🙃
ik moet nog steeds lachen om hoe ik twee dagen absoluut leuke scenes heb geschreven, maar hoe ik in beide gevallen maar halverwege kwam waar ik wilde zijn
ik ben te ambitieus met mijn hoofdstukken

Ik schreef lekker door, totdat ik zo ongeveer richting de 50.000 woorden begon te komen en tegelijkertijd richting de eindconfrontatie ging. Het volledige document zat toen op ruwweg 110K, waarvan ik de helft dus tijdens die maand geschreven had. En toen gebeurde er dit:

30 november 2021, 15:57
48.6
tevens… fuck fuck fuck
mijn complete partysplit omgegooid
fuck shit

Dit was het moment dat ik besefte dat de party split die ik voor ogen had voor de finale van het verhaal, niet zou werken. De personages vogelden het uit terwijl ze in het verhaal aan het plannen waren. Ik moest dus het hele einde volledig herplotten. Ik heb nog tot de 50K geschreven om Nanowrimo te winnen, maar daarna moest ik terug naar de tekentafel. Opnieuw plotten. De personageontwikkeling onder de loep nemen. Naar de logistiek gaan kijken. ALLES.

En dit is dus waarom ik geen Planner ben, qua schrijven. Ik kan nog zo mooi een plot uiteenzetten, maar voortschrijdend inzicht gooit soms roet in het eten. Dit was hier een gruwelijk schrijnend voorbeeld van.

Omdat ik in 2022 zo druk bezig was met Boek 1 te redigeren en te publiceren, heb ik in 2022 niet heel veel gedaan aan Boek 2, behalve teruglezen en sleutelen/verankeren van mijn magiesysteem. Iets wat natuurlijk heel belangrijk was voor beide boeken.

In november en december 2022 heb ik echter mijn knokkels gekraakt en ben ik aan de slag gegaan. In die twee maanden tijd heb ik gewerkt aan de eindconfrontatie, tot dit moment…

29 december 2022, 18:28
I’m taking this motherfucker home today
WITNESS ME
[hier een gifje van Mad Max: Fury Road]

29 december 2022, 21:26
126496 woorden
De Waarde Van Bloed is af in de eerste versie
pfffff ik wil eigenlijk wel een potje janken, hahaha
zo maar een wijntje, die heb ik wel verdiend 😀

En zo schreef ik, op de valreep van 2022, wat ik toen nog dacht dat “De Waarde Van Bloed” zou worden af. Ik was extreem tevreden met wat ik gedaan had, maar maakte me wel een beetje zorgen over de lengte van dit boek ten opzichte van Boek 1. Dit zou officieel dan mijn dikste boek worden.

In januari 2023 toog ik aan het herlezen en het schrappen van zo veel mogelijk fluff in het verhaal. Waar dat normaal echt wel mogelijk is, merkte ik dat ik hier heel weinig te schrappen had! Ik haalde wel een tweetal brute inconsistenties uit het verhaal, en ik verplaatste de volgorde van een aantal hoofdstukken, dus het was zeker niet voor niets.

Ik zat alleen wel nog steeds op 126231 woorden. Ik was een slordige 200 woorden opgeschoten. 😦

En toen, tijdens een schrijfweekendje, terwijl ik met Brenda zat te kletsen over mijn boek, zei ik in een opwelling opeens: “Ik kan hem ook in tweeën splitten!” en hoe langer ik erover nadacht, hoe interessanter dat idee werd.

Het boek was tenslotte qua grootte makkelijker te splitten, ik had een boss fight/climax moment zo ongeveer precies op 75K zitten, en dit gaf me meer ruimte om aandacht te besteden aan een aantal achtergronden, zonder dat het boek nóg dikker werd. Beter zelfs, zo zou ik boek 3 wat dikker kunnen schrijven, want met een split op 75K waren de boeken niet helemaal in evenwicht. Plus! Nu kon ik het coole verhaal ideetje dat ik anders als een side story zou publiceren de proloog van boek 3 laten zijn. Ik was inmiddels super enthousiast geworden van het concept.

Toen ik eind februari mijn proeflezers (Corina en Wendy) vroeg om het manuscript te lezen, was een van de vragen die ik hen als huiswerk meegaf dus ook: zou jij het manuscript splitten? En zo ja, op welk punt? Ik had een paar plekken in gedachten, waarvan eentje HEEL gemeen was.

Mede met de zegen van de proeflezers en Cocky van Dijk, mijn uitgever en redactrice, ben ik naar buiten getreden met het splitten van “De Waarde Van Bloed”. Meer info lees je in deze blog! Het manuscript zou nu twee boeken worden: “Bloed In Het Water” als boek 2, en “De Waarde Van Bloed” als boek 3. Super fijn, want ook die titel had ik nog liggen en had ik graag willen gebruiken. 😀

Post-split ging ik hard aan de gang met het sleutelen aan mijn spanningsboog en het mooimaken van boek 2, tot iets wat op zichzelf zou kunnen staan als een volwaardig boek in de serie. Dit deed ik af en aan tot aan 21 september 2023, toen ik het manuscript uitstuurde naar mijn twee andere proeflezers (Brenda en Kirsten). Ik deed nog een redactieronde op basis van hun opmerkingen (zeer gewaardeerd!!)… en toen:

20 oktober 2023 was “Bloed In Het Water” af. Hij was uitgekomen op 81609 woorden (ik had dus nog het een en ander bijgeschreven, en een paar scenes uit boek 3 naar voren gehaald) en werd uitgestuurd voor redactie! Hoera!

Kort daarop ontving ik van Dottobi ook de waanzinnige zwart-wit illustraties voor in mijn boek. Als je meer van zijn (super getalenteerde) hand wil zien, check dan vooral zijn website. 😀

Door vertragingen bij de uitgeverij lukte het helaas niet om de oorspronkelijke publicatie deadline, die op eind april 2024 stond, te halen. Het duurde een tijd voordat we konden beginnen met de redactie.

En hoewel ik baalde, wilde ik ook niet té teleurgesteld zijn – het was niet alsof lezers die afgelopen zomer niet ook “Zwanenzang” hadden kunnen oppikken. Ik stond verre van met lege handen op de beurzen. De opmerkingen: “Oh ik kwam eigenlijk bij je kijken of je boek 2 al had” waren dus een beetje bitterzoet. Blij dat de interesse er was, balen dat ik niet het nieuwe boek al kon opleveren. Maar zo gaat het soms nu eenmaal!

Toen we begin juni begonnen met de redactie, ging het eigenlijk van een leien dakje. Gelukkig hoefde er heel weinig te herschreven worden, vooral stopwoordjes en anglicismes. Dus dat was fijn!

Daarna ging mijn man aan de slag met de kaft… en op Castlefest kon ik hem aan de wereld tonen. “Bloed In Het Water”, boek 2 van de Paraiso serie. Ik heb een deadline voor het einde van het jaar om boek 3 af te maken, en dan hopelijk komt aankomende zomer, op Castlefest 2025, “De Waarde Van Bloed” uit. En dat wordt ongetwijfeld ook weer een hele reis 😀

Voor nu ben ik gewoon heel blij en trots op mijn twee boeken, en is het geweldig om te zien hoe jullie hem allemaal en masse komen halen. Op Elfia Arcen was zo veel bestemmingsverkeer voor Bloed, en zelfs een aantal mensen die Prijs en Bloed saampjes meenamen. Fantastisch! ❤

bloed in het water·Boekpresentatie·gewoon doorgaan·Paraiso·Prijs van water·zilverspoor

het wordt echt nooit makkelijker

16/07/202416/07/2024 KellyPlaats een reactie

Heel, heel, héél binnenkort komt mijn nieuwe boek uit. “Bloed in het water” is het vervolg op “De prijs van water” en het tweede boek (van drie) in de Paraiso-serie. Ik heb zo veel lol gehad met het schrijven en de redactie, en de kaft en de binnenwerk-art is echt weer spectaculair. Het werk is gedaan, het boek gaat deze week naar de drukker, en alles ik nu nog kan doen… is wachten.

Het, um, is best heftig. Ik zit me best op te vreten. Dit is iets wat we eerder bij About Books besproken hebben. Ik heb ook zelf wel eens de vraag gekregen: wordt het ooit gemakkelijker? Mijn antwoord is, helaas: nee. En je denkt misschien, “Jemig, Kel, dit is je hoeveelste boek nu?” (mijn negende, ik weet het!) “Waarom is het dan zo heftig?”

Omdat ieder boek uitbrengen nieuwe onzekerheden met zich meeneemt. Dit zijn de zorgen die ik heb iedere keer dat er een nieuw boek van mijn pen aan zit te komen:

Verhalenbundel schrijven? –> zitten mensen wel te wachten op (nog) een verhalenbundel? wat als de verhalen (deze keer) niet van goeie kwaliteit zijn? zit er wel cohesie tussen de verhalen? komen de thema’s naar voren? had ik niet toch x verhaal moeten schrappen of y verhaal moeten toevoegen? En de volgorde? is die wel okay?
Eerste boek van een serie schrijven? –> vinden mensen deze nieuwe wereld wel leuk? is het een stap achteruit ten opzichte van mijn vorige serie? lijkt het te veel op mijn vorige serie? of misschien zelfs te weinig? gaan mensen van mijn personages houden of vinden ze ze stom? misschien laten ze deze serie wel liggen, simpelweg omdat het niet mijn andere serie is? heb ik me niet nu verbonden – voor meerdere boeken- aan een concept wat niemand leuk vindt behalve ik?
Tweede boek van een serie schrijven? (hier ben ik nu) –> is dit een goeie, waardige opvolger van het vorige boek? zijn mensen misschien in boek 1 al afgehaakt omdat ze het stom vonden en komt niemand boek 2 halen?is dit een goeie voortzetting qua spanningsboog? qua personageontwikkeling? leidt hij niet aan “tweede boek syndroom”? ga ik mensen teleurstellen? haken ze nu af? staat dit verhaal goed genoeg op zichzelf? is dit een goeie opzet voor boek 3?
Derde boek van een serie schrijven? (even uitgaande van dat het een trilogie is, ik heb nog geen ervaring met meer-dan-drie) –> is dit een goede afronding van de serie? heb ik het einde niet verkloot? komen alle plotlijnen samen? maak ik de lezer hier blij mee? lezen ze de serie met een bevredigd gevoel uit? heb ik de serie zo eer aangedaan?

Super happy happy fun times, man, dat schrijven. 😀

Het kan natuurlijk zijn dat het voor jóú wel gemakkelijker wordt, hoor, maar bij mij is het de aard van het beestje een beetje. Ik wil heel graag mensen plezieren 🙂

Aan de andere kant heb ik inmiddels herinneringen aan hoe het wél goed is gegaan. Hoe ik eerste, tweede en derde boeken heb geschreven, en hoe mensen er mee wegliepen. Hoe mensen me kwamen vertellen dat ze genoten hadden, en dat ze zelfs zonder te kijken een boek van me meenemen omdat het “vast toch wel goed is, want dat zijn ze allemaal”. Dat helpt enorm, en maakt de situatie een stuk draaglijker. (Tegelijkertijd is er dan ook een stemmetje dat zegt: “ja maar dat was vórige keer, dit is een ander boek/andere serie/andere bundel!”, dus tja, het houdt niet echt op).

Het is maar goed dat “Bloed in het water” begin augustus, op Castlefest al uitkomt, en dat ik de schitterende kaft morgen in About Books al aan jullie kan onthullen. Ik hoef dus niet zo lang in de zenuwen te zitten. Dus dat valt wel weer mee. Als dat eerste festival eenmaal geweest is, zijn de zenuwen doorgaans verdwenen. Dus nog even wachten, nog drie weken.

Dan komt “Bloed in het water” uit! En ondanks wat ik hierboven heb geschreven, heb ik er ook héél veel zin in 😀

bloed in het water·Paraiso·Prijs van water·zilverspoor

bijna klaar!

03/07/2024 KellyPlaats een reactie

Mocht je denken: “jemig wat is Kelly stil de laatste tijd”, dan kan ik nu uitsluitsel geven waarom! Er werd hier ondertussen keihard gewerkt aan de redactie van boek 2 in de Paraiso serie.

En: we zijn zo goed als klaar met de redactie, dus dat betekent dat het zo goed als zeker is dat het (lang-verwachte) vervolg op “De Prijs Van Water” zal verschijnen op Castlefest. Nog even de woordredactie, zetproef, en de finishing touches, maar dat gaat lukken. Hij is er volgende maand al!

Dus, korte samenvatting van wat je staat te wachten:

Boek 2 van de Paraisoserie, het vervolg op De Prijs Van Water
Titel: Bloed In Het Water
Inhoud: …Wat gebeurt er zodra onze helden uit de Hydron toren zijn ontsnapt? (spoilers: wat antwoorden, wat motivaties, verschuivende loyaliteiten, verraad, rondlopen in Paraiso, en een aantal hele gave battles)
Kaft en flaptekst: volgen heel binnenkort
Beurzen: Let’s goooo 😀 (ik was er niet bij op Comic Con omdat ik aan het feesten was op Graspop en Bloed In Het Water toch nog niet uit was, maar die tijd is over. We gaan knallen! Ik kan niet wachten om mijn Boek 2 aan jullie te introduceren <3)
Foto hieronder: mijn schrijfplek in de woonkamer en een hele grote, triomfantelijke grijns op mijn gezicht. Want zo voel ik me wel een beetje! Woei!