Tag: nanowrimo

en toen was het opeens december! (najaar avonturen)
Beurzen·bloed in het water·gewoon doorgaan·Nanowrimo·Paraiso·Waarde van Bloed·Waterloper·zilverspoor

en toen was het opeens december! (najaar avonturen)

KellyPlaats een reactie

Het was heel raar om op Fantasyfest tegen mijn collega’s van Zilverspoor “tot volgend jaar!” te zeggen omdat het beurzenseizoen opeens afgelopen is. Waar is de tijd gebleven? Het was toch net pas zomer?

Nanowrimo en boek 2/3

En hoe gaaf ik beurzen ook vind, het is wel fijn om even uit te puffen. Twee weekenden per maand je hele weekend kwijt zijn – naast je doordeweekse baan die natuurlijk ook hysterisch druk is op het moment – is me niet in de koude kleren gaan zitten. Gecombineerd met het druilerige weer op het moment en het afnemende daglicht was ik niet in mijn beste doen om echt creatief te kunnen schrijven. Ik had allemaal plannen voor Nanowrimo, maar helaas.

Zo’n 10K in het schrijfproject afgelopen november realiseerde ik me dat omdat ik zo hard aan de spanningsboog van Bloed In Het Water (boek 2) heb gewerkt, en op basis daarvan gave scenes naar voren heb getrokken, dat ik de hele opbouw van De Waarde Van Bloed (boek 3) volledig uitgehold heb. Ik miste spanning op het mid-punt van boek 3. Daar waar de eindconfrontatie super is, heb ik het begin en midden zo gekannibaliseerd dat ik verveeld was met mijn eigen boek. Dat betekende dus een volledige herstructurering van boek 3 en het toevoegen van een extra spanningsmoment.

Het goede nieuws is dat ik een super elegante oplossing hiervoor heb gevonden en een absoluut kick-ass spanningsmoment dat een belangrijk onderdeel van de eindconfrontatie weer extra voedt (yayyyyy! ✨), maar ik heb dus nog niet de mentale energie gevonden om het op te schrijven. Ik hoop dat ik na volgende week daar wat meer tijd voor heb, aangezien ik de laatste twee weken van december vrij heb 🙂 Let’s goooo 😀

Waterloper verhalenwedstrijd

Verder hadden we natuurlijk ook de uitreiking van Waterloper verhalenwedstrijd nog! Hoe is dat nu eigenlijk verlopen?

Ik had drie verhalen ingestuurd, allemaal verschillende smaakjes van space horror (geen idee, dat was waar mijn hoofd naar stond deze lente, blijkbaar?).

Verkeerd teruggekomen is 7e geworden (yay! ik vermoedde al dat deze het ’t beste zou doen, dit is echt een klassiek Kelly-verhaal), Expansiedrift 17e (fair, deze had ik als laatste geschreven en is niet super origineel, vooral spannend eigenlijk), en helaas is Maanstof gediskwalificeerd omdat het niet voldeed aan het thema. Daar ben ik het persoonlijk echt 100% mee oneens, maarja, zo gaat het soms. Maakt niet uit, ik ben super blij dat ik hem geschreven heb, hij is creatief en heel anders dan normaal, dus hij komt gewoon in de volgende bundel & ik stuur heb in voor Edge Zero. 🙂

Dat is het mooie van zo’n wedstrijd natuurlijk; het dwingt me om creatief met thema’s en verhalen om te gaan, om iets te schrijven waar ik anders nooit op gekomen was. Ik leer ervan, ik geniet van de creatie, en op een zeker punt zal ik hem vast met jullie delen via een nieuwe bundel, net zoals de verhalen in Verloren Zielen en Zwanenzang ❤

Voor nu is het tijd om het jaar af te maken, en dan op naar de redactie van Bloed In Het Water, en de herschrijf van De Waarde Van Bloed. En dan maar nadenken over toekomstige projecten! 🙂

“Bloed in het water” is klaar voor redactie!
bloed in het water·gewoon doorgaan·Nanowrimo·Paraiso·Prijs van water·Schrijven·zilverspoor

“Bloed in het water” is klaar voor redactie!

KellyPlaats een reactie

Het gaat gebeuren, mensen. Boek 2 van de Paraiso-serie, het vervolg op De prijs van water, ligt bij mijn uitgever, klaar voor de redactie. Of in ieder geval zo klaar als ik hem ga krijgen. Hij heet Bloed in het water, hij is 81609 woorden lang, en ik ben er heel, heel trots op, en vind het heel, heel spannend wat jullie er straks van gaan vinden.

Zoals jullie misschien wel weten, wordt dit dus boek 2 van 3. Was niet de planning, maar dit verhaal werd zo lang, en had zo’n spanningsboog, dat ik het handiger vond om een knip in het middel te maken. De eerste versie van dit boek stond dus al klaar in februari, maar doordat het boek in tweeën gesplit is, moest ik nog een hoop heen en weer husselen wat betreft perspectiefhoofdstukken, en extra informatie toevoegen, om ervoor te zorgen dat het verhaal nog steeds een mooie opbouw had.

Alles wat er nu overblijft, is het overgebleven deel van boek 3; zo’n 60K aan woorden. Daarvan heb ik nu de ruimte om het een en ander uit te bouwen (ik heb zo’n zin in de proloog! en die moet ook wel gaaf worden, want hij moet de proloog van boek 2 waar ik SUPERTROTS op ben wel overtreffen – no pressure! :D), en ik heb besloten dat ik aankomende NaNoWriMo daarvoor ga gebruiken. Gelukkig heb ik aankomende week vrij, dus ik kan lekker wat meters gaan maken. Het plan om te gaan knallen ligt eral, ik weet precies wat ik wil ga doen. Nu alleen nog schrijven, kreng 🙂

En redigeren, natuurlijk, maar dat gaat gebeuren wanneer mijn redactrice daar klaar voor is – ik heb als een absolute baas anderhalve week vóór de deadline ingeleverd, dus ze heeft nog even. Ik ben mijn knokkels in ieder geval al aan het kraken. Let’s take this baby home ❤

Oh, en als je benieuwd bent naar de quote waarmee ik mijn boek open – en het liedje dat me geinspireerd heeft om deze titel te gebruiken voor boek 2? Check it out. Je moet wel van wat steviger rock houden. 😉

Nanowrimo·Paraiso·Schrijven·Waarde van Bloed

nanowrimo update!

KellyPlaats een reactie

Sommigen van jullie die me op Facebook volgen, hebben er al hintjes van gezien, maar ik dacht dat het misschien leuk was om er ook even wat over te vertellen: mijn nanowrimo avontuur tot nu toe. Hoe gaat het nu eigenlijk?

Nou…. 😀

Op het moment van schrijven staat het wordcount van De waarde van bloed op 39201 woorden. Dus… best lekker, zou ik zeggen. Ik zit wel op dit moment op mijn welbekende vastloopmoment, dat altijd plaatsvindt rond de 35K, maar de ervaring leert dat als ik gewoon doorzet, dat ik er dan wel kom. Die 50K deze maand gaat wel lukken, daar heb ik alle vertrouwen in. Natuurlijk ben ik nog compleet aan het wauwelen, is de proza poep en heb ik géén idee wat het totale wordcount gaat worden want er moet nog zó veel gebeuren… maar het gaat lekker.

Leuke weetjes over deze Nanowrimo ervaring:

  • In het eerste weekend, waarin ik samenschreef met mijn schrijfmaatjes, was ik goed voor 10K. Dus dat was een vliegende start!
  • Binnen 5K (op de eerste dag dus) ging ik al off-script van mijn zo bloedig uitgeschreven outline voor het verhaal. (zucht)
  • Sergio is dit verhaal mijn favoriet, omdat hij zichzelf heerlijk uit situaties improviseert. Hij is pragmatisch, houdt het hoofd koel, is super competent… en is wat mij betreft op dit punt de MVP in het verhaal.
  • Monika behoudt haar titel als “meest brutale personage”, because lieve god haar manier van met antagonisten omgaan is om ze te belédigen.
  • Alle personages zijn meer getraumatiseerd van de gebeurtenissen in boek 1 dan ik initieel verwacht had, en ik ben een beetje boos op mezelf dat ik dat niet zag aankomen. (Dat is een van de redenen van de problemen met mijn outline).
  • Ik heb super veel lol met het (proberen te) vermenselijken van de antagonisten, die als kemphanen tegenover elkaar staan. (En mijn arme personages, die er tussen in vastzitten).
  • Ik ben heel blij dat ik Avatar: The Last Airbender (eindelijk) heb gekeken voordat ik verder schreef aan mijn eigen serie, want zo kan ik ervoor zorgen dat de elementmagie in mijn eigen serie toch anders blijft. En ik ben ook blij dat ik het gezien heb want MAN wat een fijne serie. Hell yeah, enzo.

Dus, dat tot dusverre. Hoe gaat Nanowrimo bij jullie? ❤

Nanowrimo·Paraiso·Waarde van Bloed

nanowrimo let’s goooo

KellyPlaats een reactie
Hype-o-meter - Fallout GIF - Fallout HypeOMeter Hype GIFs

Nanowrimo account: is geupdated en staat klaar voor wordcount updates

Week vrij voor schrijven: is geboekt

Verhaaloutline van “De Waarde Van Bloed” waar ik me waarschijnlijk toch niet aan ga houden: staat klaar

Spotify playlist: staat klaar, klik op de link om mee te luisteren

Schrijfmaatjes: in de startblokken

Zin om te schrijven: YES

NANOWRIMO, LET’S DO THIS! 😀
Wie doet er ook allemaal mee?

Algemeen·Nanowrimo·Paraiso·plotten·Schrijven

De prijs van water

KellyPlaats een reactie

Anders schrijf je even zo lang geen blogs meer dat je je eigen website niet meer inkomt…

(bedenk maar dat hier een stukje staat over hoe erg ik het vind dat ik al zo lang niets meer geschreven heb, dat ik het zo druk heb gehad, dat ik weer veertig uur in de week werk en had ik al gezegd dat mijn baan ook super druk en leuk is? …zoiets. maak er maar wat van)

Ahem. Hoi! Ik ben er weer! 🙂

Inmiddels is het al een tijdje geleden dat Vuur & Vergankelijkheid verschenen is. Ik ben er verschillende beurzen al mee afgeweest en de reacties van fans waren werkelijk hartverwarmend: iedereen zat zo op Vuur te wachten dat ik op Castlefest op twee boeken na uitverkocht was! De recensies zeiden ook superfijne dingen tot dusverre, dus alleen maar positiviteit aan deze kant. En dit weekend sta ik met mijn lieve collega’s op Comic Con, dus dat wordt weer gezellig. 😀

We leven nu november en ik ben stiekem bezig met het schrijven van mijn nieuwste boek. Ik gebruik Nanowrimo als een excuus, hoewel ik wel iets te traag schrijf voor een Nanowrimo tempo. Maar op het moment maakt dat me helemaal niet uit, ik was helemaal “uit” het regelmatig schrijven ritme, en ik schrijf iedere dag wel iets, dus het gaat super. En man, wat heb ik een lol met mijn nieuwe verhaal!

Even een snelle FAQ, voor degenen die vragen hebben:

1) Speelt dit verhaal in de Lentagon-wereld?

Nee, dit is iets compleet nieuws. (spannend he!)

2) Ga je nooit meer Lentagon verhalen schrijven?

Als de Lentagon trilogie een concert was, was Vuur & Vergankelijkheid de encore. Het concert is afgelopen. Ik ga niet uitsluiten dat ik in de toekomst nooit meer iets voor de Lentagonwereld zal schrijven (ik heb nog een vaag idee over Marlon Beringer en de onderwereld in Zyx liggen), maar voorlopig niet meer. Eerst nu wat anders.

3) Wat ben je aan het schrijven dan?

Ik heb al lopen hinten op verschillende beurzen naar wat ik aan het doen ben. Het plan is dat dit een tweeluik wordt, waarvan boek 1 De prijs van water gaat heten, en boek 2 De waarde van bloed.

4) Wat is het genre?

Nog steeds wel moderne fantasy, maar dit keer met een flinke vleug horror/supernatural erin verweven. En actie. Zó veel actie, jongens. Wat minder kristal dit keer, maar nog steeds genoeg explosies. 😀

5) Wanneer komt hij uit?

Eind volgend jaar is de bedoeling. Dus ik mag wel doorschrijven! 😉

Speaking of which… ik moet nog even aan de slag vanavond. Ik spreek jullie later!

View Of High Rise Buildings during Day Time

gewoon doorgaan·Schrijven·vuur en verandering

camp nanowrimo

KellyPlaats een reactie

camp1Laten we meteen maar even met de deur in huis vallen: 30.000 woorden. Op dat wordcount bevindt Vuur en Verandering zich nu. Gaat best lekker, zou je zeggen, toch? Natuurlijk had ik al op het dubbele willen zitten, mijn doel was 1000 woorden per dag, maar voor wat het waard is, ben ik niet heel erg ontevreden. Ik ben ook op het punt aanbeland waar ik vorige keer stopte, dus vanaf nu ben ik niet meer aan het omgooien en herschrijven, maar vanaf nu komt er allemaal nieuw materiaal.

Dus, om een stok achter de schrijfdeur te houden, heb ik mezelf aangemeld voor Camp Nanowrimo. Even een mini-Nanowrimo om mezelf aan het produceren te krijgen en houden. Er zijn tenslotte deadlines te halen en ik wil dit verhaal nu écht een keer op papier schrijven. (De climax van dit verhaal wordt echt a-ma-zing en ik kan niet wachten tot ik die scenes uit kan schrijven!)

Ik heb net zoals de vorige twee maanden mijn wordcount op 30K gezet. Moet eigenlijk 31K zijn, aangezien juli 30 dagen heeft, maar ach. 😉 Mijn man gaat een weekje de deur uit, die gaat naar zijn ouders in Oostenrijk, dus ik heb het huis alleen. Om de eenzaamheid te verlichten, ga ik dan gewoon schrijven, is mijn doel. Bovendien heb ik een schrijfdagje met mijn vriendin Wendy ingepland, dus hopelijk kunnen we dan ook wat meters maken. Of ik kan een begin maken met dat korte verhaal idee dat ik al jaren in mijn hoofd heb zitten…. hmm…

Maar eerst: terug naar de slushpile van Edge-Zero. Er zijn verhalen die beoordeeld moeten worden!

gewoon doorgaan·Nanowrimo

over rebound personages en hechtingsproblemen

KellyPlaats een reactie

Afgelopen weekend stond ik op Retro-Con met mijn lieve collega schrijvers. Uiteraard hadden we de tijd om tussen de boekenverkoop en het signeren door de tijd om lekker met elkaar bij te kletsen. Joris vertelde dat hij super lekker gaat met het schrijven van zijn nieuwe boek (goed man, ik kijk er al naar uit om hem te lezen!), maar ik moest toegeven dat het bij mij niet zo lekker gaat als ik wilde.

Even uitgaande dat de reguliere redenen (ik heb het super druk op mijn werk, en ik ben daarnaast ook nog druk bezig met mijn eerste officiële redactie job van het tweede boek van Gaby Raaymakers, Elins Keuze – wat wordt hij leuk!), dan is er eigenlijk ook nog iets anders wat me een beetje dwars zit, en dat is dat ik mijn draai niet kan vinden met mijn nieuwe personages. Ze zijn nieuw, ik ken ze nog niet goed genoeg, ze zijn een stuk introverter dan mijn vorige cast, en ik heb echt moeite om ze aan het praten te krijgen. Ik mis mijn vorige cast een beetje, die ik blind in een situatie kon neerzetten en die reageerden, praatten en dachten zonder enig filter richting mij als schrijver. Die connectie was zo sterk en intens dat ik me nooit zorgen hoefde te maken over wat de personages zouden doen. Die babbelden wel met me. Het is alsof deze mensen – lief en leuk als ze zijn – dat nog niet doen.

“Oh,” reageerde Joris op mijn uitleg, “dus eigenlijk zijn dit een beetje rebound personages!”

En dat is het precies. Het is een beetje alsof je vorige relatie beëindigd is en je al een nieuwe relatie gestart bent, maar je nog niet helemaal over je vorige liefde heen bent. Stiekem is de relatie met de nieuwe persoon waarmee je bent toch wat moeizamer, er is nog geen vertrouwen, je moet elkaar nog ontdekken — en diep van binnen blijf je toch vergelijken met de vorige persoon.

Tel daar nog eens mee op dat ik mezelf op het moment midden in de fase van het woordenaantal zit dat ik meestal een gezonde weerzin voor mijn verhaal heb (dat wordt meestal na 35000 woorden beter, en ik zit nu op de 30K), en je hebt een mooi recept voor het stroef verlopen van mijn schrijfproces. Tja. Nanowrimo is hem dit jaar dus niet geworden. Het is wel goed geweest voor 30K aan woorden die ik daarvoor niet had, dus ik ben niet ontevreden, het is nog steeds een mooie output, maar die 50 is helaas onmogelijk… voor het eerst in 15 jaar. Bleh.

DSC_1568.JPG
de post-it methode! ziehier een overzicht van het plot van boek 4, hopelijk niet precies leesbaar want hij staat vol met spoilers 😉

Maar, ogen op de horizon, wat gaan we er aan doen?

  1. Even het verhaal laten rusten, het dan van begin tot einde in 1x doorlezen
  2. Een band opbouwen met mijn nieuwe personages – lekker gaan zitten met character sheets, desnoods wat fluff schrijven om ze beter te leren kennen
  3. Dan SCHRIJVEN! Het doel is om mezelf langs die 35K en verder persen – ik heb vorige week geoutlined met de post-it methode, en dat hielp al heel erg. Ik heb 8 hoofdstukken gehad, ongeveer nog 17 te gaan, en ik weet nu wat er in ieder hoofdstuk moet gebeuren.

Met kaders, een leuke cast met personages, en een supergaaf plot zou het straks helemaal goed moeten komen. Maar eerst even rustig aan doen. Kwaliteit kost soms een beetje tijd!

 

 

gewoon doorgaan·Nanowrimo·Schrijven

iets over ketels en druk erop

KellyPlaats een reactie

crystal_cave_by_nerkin-d7g3jwa

Ik heb sinds 2002 ieder jaar meegedaan aan Nanowrimo en heb het, ondanks omstandigheden, ook daadwerkelijk ieder jaar gewonnen. (Dat zijn dus 14 overwinningen; ik moest het net op mijn handen uittellen want ik ben al eeuwen de tel kwijt) Vaak nog op mijn sloffen, ook. Ik heb geproduceerd terwijl ik op vliegvelden zat, op hotelkamers, in treinen, tijdens lunchpauzes, in dat ene kwartiertje voordat ik ’s morgens de deur uit moest. Het is me altijd gelukt, als student met een bijbaan, maar ook tijdens 40-urige werkweken.

Dit jaar is mijn vijftiende jaar en ik denk dat ik dit jaar de druk gewoon een beetje te veel vind. Mijn baan is zijn best aan het doen om mijn kont echt keihard te schoppen en ik heb de mentale energie er gewoon niet voor om iedere avond te gaan zitten en knallen. En dan raak je achterop, wat uiteraard mijn eer te na is, en dan raak je gedemotiveerd.

Ik kan niet heel erg klagen hoor, ik heb er inmiddels al een comfortabele 20K van de 50 op zitten, dus zó ver loop ik nou ook weer niet achter. Ook omdat ik volgende week heerlijk een weekje vrij heb, dus dan kan ik weer hartstikke in lopen. Maar dat schrijven ’s avonds, na mijn werk? Ik trek het gewoon niet.

Dus weet je; ik laat het 50K concept gewoon varen. Misschien haal ik het alsnog deze maand, dat zou heel goed toch nog kunnen, als ik gewoon de ruimte heb om op mijn eigen tempo te kunnen schrijven. Ik heb een leuk verhaal, ik zou graag willen genieten van het ontdekken van mijn verhaallijn en het leren kennen van mijn personages, want het is zo leuk allemaal. Maar als je emotioneel op je tandvlees loopt, dan krijg je nergens lol in. En dat is eeuwig zonde. Bovendien, wat heb ik nou nog te bewijzen wat Nanowrimo betreft, na veertien overwinningen? Dat ik een boek kan schrijven? Joh, volgens mij had de wereld dat inmiddels wel door. 😉 Die extra deadline en stress gaat me alleen maar opfokken, dus ik laat hem gaan. Ik loop mijn eigen wedstrijd wel.

Vanavond ga ik dus lekker in bad zitten en even chillen. Ik vind dat ik het verdiend heb. 🙂

Fantastels·Nanowrimo·plotten·Uncategorized

fantastels, nanowrimo en uitzieken

KellyPlaats een reactie

maxresdefaultDit weekend zou ik eigenlijk naar FACTS gaan, maar mijn gezondheid gooit hier roet in het eten. Het zou kunnen zijn dat ik mezelf ietwat voorbij gerend ben in de afgelopen weken. Dat, plus snotterende collega’s op het werk, waren waarschijnlijk een potente mix om ervoor te zorgen dat ik dit weekend gewoon op de bank en in bed uit moet zingen. Eventjes een stapje terug doen, dus.

Het goede nieuws is dat het me wel tijd geeft om op mijn dooie akkertje de laatste hand te leggen aan mijn Fantastels verhaal. Stiekem ben ik tijdens mijn redactieproces en het aanscherpen van de proza en de plotlijn toch wel verliefd geworden op dit verhaal. Net als altijd is het weer iets compleet anders en ik durf te zeggen dat hij stiekem toch wel origineel is, dus ik ben benieuwd of de jury hem leuk gaat vinden. Ik ben inmiddels van ‘okay-met-het-verhaal’ naar ‘toch-wel-trots’ gegaan, dus dat is een goed teken wat mij betreft. Nu nog even de laatste hand leggen aan de laatste grammaticafoutjes en anglicismes, en dan kan hij ingezonden worden. Hoera!

En het andere wat ik ga doen? Lekker chillen en nadenken over Boek 4. Ik baal een beetje van het feit dat ik nog geen werktitel heb. ‘De prequel’ klinkt zo stom… maar het komt vast wel. Ik geef mezelf de aankomende dagen de ruimte om lekker te dagdromen over opa en oma Lentan, de Telchians, en die ene Surraliër in het team, en het kristal. Oh, het kristal… Het gaat leuk worden.

Het is bíjna november, bijna Nanowrimo. Bijna tijd om lekker los te gaan.
Heerlijk!

Nanowrimo·Schrijven·Talent en kristal·Talent en terreur·Uncategorized

de eerste versie staat op papier!

KellyPlaats een reactie

122.300 woorden. De eerste versie van Talent  staat op papier. Het is nog verre van af en geperfectioneerd, maar mijn doel voor deze maand is in ieder geval gehaald; ik heb voor december mijn boek afgeschreven. Mijn hart voelt alsof ik het over een pad met kolen gesleept heb en ik ben compleet uitgeput, maar het verhaal staat op papier.

Binnen drie maanden heb ik 122K geschreven, wauw. En ik maar denken dat ik dat niet zou kunnen. Toont maar dat je het echt wel kan als je er gewoon voor gaat zitten en gaat knallen. Ha!

I would like to thank the Academy… nouja, in ieder geval mijn man, die super veel geduld met me heeft gehad de afgelopen paar maanden, en mijn plotmaatjes, die mijn gezaag over meta en plotpunten constant hebben moeten aanhoren. Dat is nu klaar, en dank jullie wel voor jullie geduld en aanmoedigingen.

Wat nu, vraag je je misschien af? Nou, eerst even een paar dagen rust, denk ik. Ik heb nog een stapel juryrapporten voor Fantastels liggen die om mijn aandacht schreeuwen. Dan een brute spellcheck, en dan mijn pre-alpha proeflezers maar eens lief aankijken, kijken wat ze van de opbouw en de meta van het verhaal vinden.

En dan gaat het redigeren beginnen. Het proces loopt! 🙂

triomf!