Ik kreeg vrijdag van Team Zilverspoor te horen dat deze dinsdag mijn boek geleverd wordt! Overmorgen al! Het voelt als een verlaat verjaardagskadootje ❤ Precies op tijd voor Castlefest volgende week vrijdag. Ik ben er super blij mee! En ik dacht dat het misschien wel leuk was om even in een tijdlijn uit te drukken hoe dit verhaal nu daadwerkelijk ontstaan is. Van conceptie tot boek. Want whew, hij heeft wat ups en downs doorgemaakt!
22 december 2017: mijn man Olli, mijn hond Bodhi en ik zijn op vakantie in Duitsland. Na een dag lang wandelen word ik ’s nachts wakker uit een hele intense droom – randje nachtmerrie – en chat ik mijn schrijfmaatjes: ‘ik heb een vet weirde droom gehad vannacht, volgens mij zit er een verhaal in.’ Ik beschreef het aan de crew als een rare mix van de klassieke JRPG Final Fantasy 7, tv-serie Mr. Robot en boekenserie John Dies At The End. (misschien niet heel gek, ik had toen net het nieuwe boek in de John Dies At The End-serie uit)
Ik was echter op dat punt nog druk bezig met het afpolijsten van Vuur & Vergankelijkheid en besloot dat dit idee nog even op de plank moest blijven liggen. Sommige schrijvers kunnen tegelijkertijd meerdere projecten tackelen. Ik ben daar ietsje minder goed in. Korte verhalen kunnen wel tussendoor, maar grote series is een ander verhaal.
Mijn plan was om Nanowrimo 2018 te gebruiken om de eerste versie op papier te krijgen. Om dat goed voor te bereiden, ben ik samen met schrijfmaatje Brenda mid-augustus 2018 gaan zitten om de eerste outline rond te krijgen. Uit die sessie kwamen meerdere dingen naar voren; de belangrijkste was dat het verhaal een tweeluik zou worden. Boek 1 zou De Prijs Van Water gaan heten, en Boek 2 De Waarde Van Bloed (hoewel ik nu bij boek 2 aan het twijfelen ben over de titel, dus pin me daar niet op vast). Ik was er super zelfvoldaan over, zoals je wel aan de shit-eating grin op de foto kunt zien, haha.
Oorsponkelijk was het de bedoeling dat De Prijs Van Water begin 2020 uit zou komen. Echter, het concept van mijn verhalenbundel Verloren Zielen kwam er tussendoor, en omdat ik in de zomer van 2019 zo druk bezig was met de redactie van de bundel, redde ik de deadline van De Prijs Van Water niet. Ik had netaan een alpha versie op papier staan toen ik het verhaal eigenlijk al moest inleveren.
Leuk hoor, al die ambitie, maar ik had een potente mix van een drukke baan in de ICT consultancy (en was in de zomer van 2019 net bij een nieuwe werkgever begonnen), de redactieklussen die ik voor Zilverbron/Zilverspoor erbij doe, en dan óók nog eigen schrijfwerk af proberen te leveren. Het ging duidelijk niet zoals ik wilde, en daarom kon ik ook niet de kwaliteit leveren die nodig is om een gaaf boek op te zetten.
Dus we kozen ervoor om Verloren Zielen begin 2020 uit te geven. Ik was wel alvast begonnen met het uitschrijven van Boek 2 tijdens november 2019, zodat ik Boek 1 wat sterker kon verankeren. Het is beter om de hele verhaallijn al te hebben staan voordat je een serie uitgeeft, vind ik. En dat hielp zeker! Het idee was dus om dan ergens in 2020 mijn zaakjes op orde te krijgen, en dan alsnog in de herfst van 2020 te releasen.
…En toen gebeurde COVID-19. Ik kan je zeggen dat alle ambities betreffende grote nieuwe projecten bij mij linea recta het raam uitgingen. Ik kon Verloren Zielen niet eens promoten, dus waarom zou ik me drukmaken om een volledige nieuwe serie in de markt te gaan zetten? Ik heb dus de tijd genomen om te zorgen dat ik het verhaal gewoon goed had staan. Nadenken over boek 2 (en een plotsessie met mijn schrijfmaatjes in november 2019), en herschrijven van boek 1 tot iets wat verder was dan een alpha of beta versie. Heel veel meters maakte ik alleen niet, want lang marathon-werk zat er met COVID niet echt in. Wat ik wel gedaan heb, is heel veel korte verhalen schrijven (dat wordt dus weer een bundel, met werktitel Zwanenzang, die ergens in 2023 uitkomt. Bedankt, COVID :D).
In 2020 gebeurde er dus een stuk minder dan ik gewild zou hebben aan de Paraiso wereld, hoewel ik verre van stilstond wat schrijven betrof. En het gaf me wel de tijd die ik nodig had om gewoon even met de wereld te zitten, om erover na te denken. In 2021 heb ik serieuze meters gemaakt met Boek 2, waardoor ik tot een aantal doorbraken kon komen met Boek 1.
En, op 18 maart 2022 chatte ik naar mijn schrijfmaatjes:
Kelly van der Laan-Willemse, [18-3-2022 23:37]
nou, ik denk dat ik m klaar heb
De Prijs Van Water is klaar voor redactie
of iig zo klaar als ik kan
(hier stonden wat feest gifjes van de crew :D)
Kelly van der Laan-Willemse, [18-3-2022 23:42]
ik heb er bijna 2K uit geschrapt in de laatste ronden
(en prompt natuurlijk een scene erbij geschreven vanavond)
final wordcount: 78697
En daarna de redactie natuurlijk. Uiteindelijk is het verhaal geëindigd op 81723 woorden (311 pagina’s in de zetproef). Niet mijn dikste boek, wel mijn spannendste, denk ik 😀
En boek 2 wordt nog dikker. Daar ga ik binnenkort de laatste hand aan de eerste versie leggen. Mijn magiesysteem staat inmiddels goed uitgewerkt, de relaties tussen de personages zijn uitgediept, en de dramatische spanning lekker toegevoegd. Ik heb ontzettend veel zin in boek 2 afmaken en naar de proeflezers sturen.
In de tussentijd ben ik tegelijkertijd nog steeds bezig aan Onrust, het nieuwe Zwijgende Aarde boek, samen met Brenda, en staat de nieuwe verhalenbundel ook nog steeds op de lijst.
Wellicht (weer) wat ambitieus, maar we gaan het meemaken. We gaan er gewoon voor! 🙂
Kristal & explosies 