Categorie: plotten

achtergronden·Beurzen·gewoon doorgaan·plotten·Redigeren·Schrijven·zilverspoor

Workshops & schrijftips

KellyPlaats een reactie

Nou, het is even bijkomen hoor, van een heerlijk weekend Elfia Haarzuilens! Ik zal niet liegen, ik heb er de longpest aan overgehouden en hoest me een ongeluk, maar het was het hélemaal waard. Wat was het fijn om weer de stand te delen met mijn leuke, gezellige, charmante en getalenteerde collega’s, om lezers te spreken, nieuwe lezers te ronselen, boeken te signeren en/of gewoon lekker te ouwehoeren met standbezoekers. Kasteel de Haar is gewoon een schitterende locatie, en hoewel het soms echt pittig koud was, was het heerlijk en magisch om er weer te zijn. De liefde hield ons warm, en zo 😀

Een van de dingen die Uitgeverij Zilverspoor doorgaans organiseert (buiten onze stralende aanwezigheid in de stand) is een stapel (schrijf)workshops van verschillende Zilver auteurs. Ik ben een van de auteurs die dit regelmatig doet. Voor mij is het wellicht wat makkelijker, aangezien ik 1) vanuit mijn baan als ICT consultant & trainer regelmatig voor de groep sta, en 2) het niet heel erg vind om mezelf te horen ouwehoeren. (Je bent leeuw van sterrenbeeld, of niet… ;)) Zie ook About Books, haha 😀

Ik heb een aantal onderwerpen die ik tijdens sessies aansnijd (ik heb een stapeltje onderwerpen klaarliggen, en soms komt er een nieuw onderwerp bij), maar ik vind het ’t allerleukste om me te leiden door vragen van het publiek. Zelfs als ik twee dagen na elkaar dezelfde sessie moet geven, of compleet onvoorbereid voor de groep kom te staan (zoals afgelopen zondag, toen er een miscommunicatie was met de organisatie van Elfia, en we toch niet onze deelnemers willen teleurstellen) heb ik altijd een unieke sessie en is het altijd leuk én leerzaam. In ieder geval voor mij! Hopelijk voor de groep ook.

Mocht je nu niet in de gelegenheid zijn om naar alle beurzen te komen en me daar in actie te zien en toch benieuwd te zijn wat ik te vertellen heb, dan heeft Robin Rozendal, schrijfster van de Levende Steden serie, op haar super gave YouTube kanaal – wat je écht moet checken, omdat ze daar ook haar hele journey deelt over het schrijfleven -, een aantal interviews met me afgenomen een paar maanden geleden.

Ik was ze tot dusverre helemaal vergeten te posten, maar ze zijn het kijken waard, denk ik. Als niet voor de inhoud, dan wel voor de gezelligheid. Robin en ik hadden een super leuke tijd met de opnames en is een fantastische host, dat kan je aan de filmpjes afzien. 🙂 Een paar van de onderwerpen zijn ook topics die ik aansnijd tijdens workshops. Dus! Wellicht heb je er wat aan.

En anders zien we elkaar binnenkort wél een keer, op een van de beurzen. Heb je trouwens verzoekjes voor workshop onderwerpen? Laat het me dan weten.

Hier zijn de video’s:

Een intro interview over mijn boeken en moderne fantasy in het algemeen (die stapel boeken was trouwens super zwaar om zo omhoog te houden, en dan mis ik nog eens Verloren Zielen op deze stapel ook!)
Een video over het redactieproces, zowel meta- als woordredactie. En aangezien ik ietsje beter ben in het eerste dan in het tweede, zijn we vooral op meta-redactie / plot dokter spelen, ingegaan
Over vecht- en actiescènes! Deze topics snijd ik ook aan tijdens een van mijn workshops. Cocky, mijn uitgeefster, vroeg of ik daarover wilde praten, naar aanleiding van de actiescènes in De Prijs Van Water. Dus… ik deel hier het huiswerk wat ik gedaan heb over actiescenes. 🙂
Deze video wilden Robin en ik graag opnemen omdat we erg geinspireerd raakten van Attack On Titan, en de lessen die het je leert over foreshadowing, informatiedosering, en personageontwikkeling. Met zo min mogelijk spoilers! 🙂

Heel veel kijkplezier!!

Kelly kletst over schrijven (5)
achtergronden·gewoon doorgaan·Paraiso·plotten·Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid

Kelly kletst over schrijven (5)

KellyPlaats een reactie

Blijkt dat de laatste keer dat deze rubriek op mijn blog heb gedaan in juli 2021 was. Whew! Tijd om weer wat nieuwe vragen te beantwoorden, dan. Gewoon, omdat het leuk is. Hier vind je de vorige rubrieken: 1, 2, 3, 4.

Hoe georganiseerd ben je met je schrijven? Heb je een methode? Wat gebruik je voor je schrijforganisatie? Notities? Kladblokken? Apps? De cloud?

Ik heb het al eens vaker verteld: ik ben geen plotter, maar ook geen organische schrijver. Ik zit er tussenin. Ik plot heel fanatiek met post-its tijdens de brainstormsessie en maak een outline, maar van daaruit kan ik flink afwijken van mijn originele plannen. Ik ga bijna altijd van de rails af, bij een langer project. De tools die ik gebruik om mijn gedachten te ordenen zijn mijn notitieblok (eentje die ik volpen met gedachtenstromen, planningen, uitschrijven van spanningsbogen, ideetjes, en concepten, totdat hij vol is), Google Drive als ik mijn notitieblok niet bij de hand heb of geen zin heb om te schrijven, en Telegram om te chatten met mijn plotmaatjes. Telegram heeft een super zoekfunctie waarmee je oude chats kunt terughalen, en ik reken daar vaker op dat je denkt.

Is het perfect? Waarschijnlijk niet. Maar tot dusverre werkt het voor mij aardig. 😀

Wat is jouw writing journey? Wanneer begon je? Waarom? Waren er dingen die tegenvielen? Waar sta je nu en wat zijn je plannen?

Ik begon als klein meisje al, voordat ik kon schrijven. Ik verzon altijd al verhaaltjes, alleen of met vriendinnetjes. In mijn eentje tekende ik ze als poppetjes op papier, en samen met mijn vriendinnetje Paula speelden we onze zelfbedachte verhalen meteen uit. We noemden het toneelstukjes, want we acteerden de boel ook meteen. …Eigenlijk een beetje roleplayen, als ik er zo over nadenk.

Opstellen schrijven op school vond ik altijd al leuk, maar toen ik elf was ging ik ook echt verhalen schrijven, op de computer, in Wordperfect 5.1. Zo heb ik mezelf ook leren typen destijds (en da’s ook de reden dat ik met 7 vingers blind typ, ipv netjes met 10). Tot aan het einde van de middelbare school schreef ik eigenlijk constant wel aan een verhaal, hoewel ik de meesten ben kwijtgeraakt in een crash van mijn harde schijf destijds. Er liggen er nog een paar op de vliering hier die ik wel uitgeprint heb. Ze waren allemaal nogal supernatural, beetje Dean Koontz achtig. En vooral overdramatisch, neem ik aan. 😀

Tussen mijn 18e en 21 schreef ik minder echt aan verhalen, maar deed ik veel aan online roleplayen. En vanaf mijn 22e deed ik ieder jaar trouw mee aan Nanowrimo, en van daaruit ben ik écht meters gaan maken. Dus ja, ik schrijf al mijn hele leven.

Op dit punt heb ik een stapel boeken uitgebracht (8), waarvan 2 korte verhalen bundels en een novelle. Het doel is om mijn huidige trilogie (de Paraiso serie) nog af te maken, en daarna zijn er nog geen vastomlijnde plannen. Het liefst zou ik aan de slag met wat science fiction, en ik heb wat ideeën en vage concepten van projecten, maar ik ben niet van de langetermijn planning. Mijn leven gaat toch nooit zoals ik wil, en als er een beter idee tussendoor komt, dan ga ik daarvoor. Dus we zien wel!

Als je zou moeten kiezen: een heel verhaal zonder óf actie, óf zonder dialoog, wat zou je kiezen en hoe zou het gaan?

Zonder actie. Wat grappig is, want ik ben me de afgelopen paar jaar best aan het profileren als een actie-schrijver, maar dialoog is mijn eerste en grootste liefde. Een recensent schreef ooit dat ik dialogen schrijf als spannende zwaardgevechten, en dat is waar ik naar streef. Ik gooi mijn hele ziel en zaligheid in dialogen, en ik wéét dat ik een verhaal kan schrijven waar twee mensen in een kamer zitten en je helemaal kapot gaat op de dialoog. Of dat met alleen actie ook zo goed zou lukken, weet ik niet zeker. Misschien een leuke uitdaging om allebei teproberen

Wat is het moeilijkste personage dat je ooit geschreven hebt en waarom?

Iris Manderlay, uit Vuur & Vergankelijkheid. Ik ben dol op haar, ze is een schat, maar man, wat ben ik blij dat ik in dit boek ook Leah Telchian had als tegengewicht. Leah babbelde tenminste, Iris was net een verdomde oester. Ik moest het verhaal echt UIT haar trekken.

Wat was het fijnste personage dat je ooit geschreven hebt en waarom?

Een paar jaar geleden was het een toss-up tussen Sirka Lentan en Valeria de la Meray, maar tegenwoordig hebben Monika Silva en Sergio Barros zichzelf ook in de mix gegooid.

Sirka was mijn favoriet omdat ik haar vanaf moment 1 volledig begreep. Ik doorgrondde haar tot op het bot en ik had zo met haar te doen. Bovendien was ze slim, impulsief, doelgericht, en loog ze alsof het gedrukt stond als het haar zou helpen om haar doel te bereiken. Ze is een actief personage dat het plot verder drijft, en dat schreef heerlijk.
Hetzelfde geldt voor Valeria. Een actief personage, met een sterke wil en een scherpe tong, super pragmatisch. Ik ben altijd al een beetje verliefd op Valeria geweest.

Sergio is nu een van mijn favorieten omdat hij zo’n droogkloot is. Hij is bij tijd en wijle echt hilarisch, een beetje awkward, maar wel super competent, en gewoon een goeie gast. Hoewel hij wat introverter is, schrijft hij heerlijk. Ik vind het altijd fijn om tijd met hem door te brengen.
En dat brengt me bij Monika, die is zo brutaal, zo jong, zo beschadigd, en probeert zo hard het juiste te doen. Monika doet me bij vlagen aan Valeria denken, maar heel anders – veel gepassioneerder. Monika en Sergio samen? Dat is puur genieten voor mij, trouwens. Hun dialogen zijn echt een genot om te schrijven 🙂

Als je je toetsenbord op zou moeten geven en vanaf nu alleen nog met de hand zou schrijven, zou dat je lukken?

Nee. Ik haat met de hand schrijven. Ik heb mezelf niet voor niets leren typen, schrijven met de hand gaat veel te langzaam en je hebt geen backspace optie. Ik schrijf met de hand in geval van nood, als ik écht een scene kwijt moet en ik zit in de trein of in een vliegtuig of zo. Ik heb diep respect voor mensen die met de hand schrijven, maar ik zou heel verdrietig zijn als ik dat vanaf nu alleen nog zou moeten doen. Lang leve mijn mechanische toetsenbord met regenboogkleurtjes! 😀

Zo, dat was weer leuk! Bedankt voor het aanhoren, jongens ❤

Ben ook benieuwd naar jullie antwoorden op deze vragen!

van vriendschap tot samenwerking (en nog steeds vriendschap)
Boeken·De Zwijgende Aarde·onrust·plotten·quasis

van vriendschap tot samenwerking (en nog steeds vriendschap)

KellyPlaats een reactie

“Hoe is dat nou, om samen een verhaal/boek te schrijven?” krijg ik regelmatig als vraag. Niet zo gek natuurlijk; ik heb meerdere keren verhalen ingestuurd naar wedstrijden die ik samen met anderen had geschreven, en Onrust (nu te verkrijgen btw, check de website van Quasis! we hebben hem voor je gesigneerd en alles!) heb ik geschreven samen met Brenda Hingstman.

Hoe het is, hangt heel erg af van de schrijver waarmee je samenwerkt. Ik kan in dit geval alleen voor onszelf screken natuurlijk. Brenda en ik hebben het geluk dat we elkaar al bijna twintig jaar kennen en eigenlijk al zo lang met elkaar schrijven. We hebben over de jaren geroleplayed, korte verhalen geschreven in een gedeeld universum, en samen verhalen ingestuurd naar wedstrijden. Als je mijn bundels Verloren Zielen en Zwanenzang erop naslaat, dan zie je haar naam twee keer terugkomen als co-auteur: bij Rozengeur en maneschijn, en bij 116 Lumen. Heh, allebei titels met iets van verlichting. Grappig 😀 Ze schopten het ook allebei tot de top 4 in Waterloper, dus we doen iets goed, in onze samenwerking, blijkbaar.

Toen ik van Jasper Polane de vraag kreeg of ik boek 7 van De Zwijgende Aarde zou willen schrijven, was er voor mij eigenlijk geen twijfel mogelijk; ik vroeg direct aan Brenda of ze met me mee wilde schrijven. Mijn beste scifi heb ik altijd samen met haar geschreven, en het leek me een geweldige uitdaging om aan te gaan. Bovendien zijn we gewend om samen te werken, dus let’s gooooo 🙂

onze auteursfoto 😀

(Gelukkig waren Brenda en de uitgever ook enthousiast over het idee, whew!)

We begonnen met ons huiswerk; inlezen in het universum van de Zwijgende Aarde was belangrijk, want we willen de setting en de voorgaande verhalen en personages natuurlijk wel eer aan doen. We waren het er allebei roerend over eens dat we consequentes aan de oorlog in het boek voor ons wilden hangen, en dat we het verhaal ‘ t liefste op een bergingsschip wilden laten afspelen. Van daaruit kostte het ons een middagje plotten voordat we het verhaal hadden staan. Uiteraard hebben we onze toestemming gehaald bij de uitgever (het is tenslotte zijn wereld!), en daarna was het tijd om aan de slag te gaan.

post-its van de plotsessie!

Ik vond het nog best spannend om zo gedetailleerd hoofdstukken en personages uit te werken. Ik ben geen organische schrijver, maar ik ben bepaald geen plotter zoals Brenda dat is. Maar als je samenwerkt, dan heb je dat wel nodig, want je moet je wel aan het plan houden. We kozen ervoor om allebei een ander perspectief te nemen – Brenda nam dat van Joeri, ik dat van Ireen – en dat zo af te wisselen. Uiteraard was de bedoeling dat we elkaars stukken daarna redigeerden en omschreven, zodat de personages wel een andere “stem” hadden, maar het verhaal en de proza wel nog cohesie had (hopelijk).

Daarna kwam het verhaal bij de proeflezers terecht. We hadden daarbij de support van Corina Onderstijn en Wendy Torenvliet, die de serie nog niet gelezen hadden en dus als standalone Onrust en haar wereld moesten leren kennen, en Mara van Ness als schrijver van Titanium in de serie als een soort van sensitivity reader. Titan en de zwarte markt aldaar was tenslotte haar uitvinding, en kwam in haar boek naar voren, en ook dat wilden we eer aan doen. We denken dat het gelukt is, zowel de proeflezers, uitgever als onze redacteurs (Anaid Haen en Django Mathijsen – ook auteurs van Tweeleed in de serie) waren erg enthousiast.

stapelsigneren!

Afgelopen week zijn we bij de uitgever langsgeweest om de voorbestellingen te signeren – en daarna de rest van de stapel ook nog, want we waren nu toch bezig. Het was een feestelijk samenkomen, met taart, gezelligheid, en vooral HEEL VEEL handtekeningen.

En nu is Onrust voor jullie ook te bestellen. En Brenda en ik zijn, ondanks alle hindernissen tijdens het schrijven, want het is stiekem best moeilijk, samen schrijven in zo’n groot project, nog steeds besties. Go Team Onrust! 😀

Dus; iedereen wint. Vooral jullie, want jullie hebben lekker leesvoer.

Heel veel leesplezier!

juni avonturen
De Zwijgende Aarde·gewoon doorgaan·Muziek·onrust·Paraiso·plotten·quasis·schrijfretraite·Schrijven·zilverspoor·zwanenzang

juni avonturen

KellyPlaats een reactie

Ik schreef dit per ongeluk eerst als “juni avonduren” en weet je, dat is niet eens zo’n verkeerde benaming, haha. Juni was een drukke maand, waarin ik een hoop gedaan heb. Zo veel dat ik me nauwelijks realiseerde dat we inmiddels al in de tweede week van juli zitten. Gekkenhuis.

Dus, wat waren de belangrijkste dingen? Allereerst hebben Brenda en ik de laatste hand gelegd aan de zetproef van Onrust. Hij is helemaal af en is klaar om eind augustus bij uitgeverij Quasis het levenslicht te zien. Om dat te vieren, waren Brenda en ik langs bij About Books. Klik het linkje om de aflevering terug te zien/

En wat een leuke uitzending was het! Uiteraard gingen we weer flink over de tijd, maar da’s doorgaans een goed teken. Het voelt goed om de Zwijgende Aarde serie in het zonnetje te zetten, en om samen met Brenda te vertellen hoe we de serie verder uitgewerkt hebben in het nieuwste boek van de serie.

Het was extra leuk in de uitzending omdat presentatrice Anaid Haen niet alleen onze redacteur was, en Django Mathijsen – die later aanhaakte – niet alleen onze woordredacteur; zij hebben meegeholpen met het bouwen van het universum en het boek Tweeleed in deze serie geschreven. Dus zo is het cirkeltje weer rond. Heel gaaf! En nu wordt het afwachten tot de release datum. 😀

Verder zijn we vorig weekend met onze schrijversgroep in een huisje op de Veluwe gaan zitten om even wat serieuze meters te maken. Overdag werkten we aan onze eigen projecten (ik heb een aantal belangrijke scenes en achtergronden toegevoegd in Bloed In Het Water), en voor de avonden heb ik wat uitdagingen neergegooid waar we onze tanden in konden zetten. Ik had de uitdagingen gebaseerd op het concept wat Masterchef ook doet (ik had het Master Author genoemd, want ik ben hilarisch), en een aantal van de uitdagingen zijn we ook aangegaan:

Mystery box:

  1. Een stijl & een prompt:: schrijf een verhaal in de stijl van de persoon links van je. Probeer zoveel mogelijk diens stijl & vibe te emuleren. Kies een nummer tussen de 1 en 32 – dit zijn onvertaalbare woorden, en dat wordt je prompt. https://www.plumguide.com/journal/around-the-world-in-untranslatable-words

Team challenge:

  1. Plot samen een verhaal uit via post-its, gebaseerd op een prompt (deze ga ik niet verklappen)
  2. Plot samen een verhaal uit gebaseerd op willekeurige liedjes op spotify. Het eerste liedje dat we aanzetten gaat over thema & vibe, het tweede liedje over het personage, en het derde liedje als je nog meer inspiratie nodig hebt.

Waar de mystery box stijl uitdaging vooral een exercitie was in proberen om andermans stijl te emuleren (met sommige verrassend goeie resultaten, en sommigen begonnen heel goed en zakten later terug in eigen stijl), waren de team challenges echt heel leuk en inspirerend. Het verhaal van de liedjes ga ik zelf uitschrijven, want ik heb echt wel ideeen bij dit verhaal. 😀

Dus al in al was het een groot succes, want het was ook nog eens super gezellig ❤

En de tijd erna is het halsoverkop de redactie van mijn nieuwe verhalenbundel geweest, Zwanenzang! We zijn heerlijk aan het knallen! (oh, en Final Fantasy 16. wat ben ik verliefd <3)

aankondiging over het vervolg op De Prijs Van Water
gewoon doorgaan·Paraiso·plotten·Prijs van water·Schrijven·zilverspoor

aankondiging over het vervolg op De Prijs Van Water

KellyPlaats een reactie

Oh, dat klinkt opeens een beetje dreigend, deze blogpost titel. En dan nog niet op schema voor de maandelijkse blogpost ook – dan moet het wel iets heftigs zijn… Of maakt mijn brein dat ervan? Haha, voor wat het waard is… voor mij is het wel iets groots, in ieder geval. En ik zit er een beetje mee in mijn maag, want het blijkt dat de dingen niet helemaal gaan zoals voorzien. Maak je geen zorgen: het vervolg op De Prijs Van Water? Wordt echt super. Ben ik trots op. Ga je gaaf vinden.

Alleen het wordt niet één boek. Het worden er twee. Het tweeluik wordt een trilogie:

– Boek 1: De Prijs Van Water
– Boek 2: Bloed In Het Water
– Boek 3: De Waarde Van Bloed

Stel je nu even voor dat ik ineenkrimp voor de tomaten en rotte eieren die mijn kant op gegooid worden, en dat mensen zeggen: “Ja maar Kelly je zei toch dat het een tweeluik zou worden?” en “Jemig Kelly dit gebeurde je bij de Lentagon serie óók al”. Zucht. Klopt. Iets met geen ezel zijn want 2x dezelfde steen enzo.

Wat is er nu precies gebeurd, dat ik nóg een keer in die valkuil trap en wat eerst een tweeluik genoemd werd een trilogie wordt? Eigenlijk twee dingen:

  1. Het manuscript dat ik nu heb liggen, is best heel lang. Nadat ik de alpha versie had geschreven, heb ik als een idioot geprobeerd te schrappen, maar dat lukte gewoon niet. Er gebeurt simpelweg een hoop, er zijn conflicten op verschillende fronten, en het moet wel netjes afgerond worden (en een gave resolutie hebben).
  2. Tijdens de zelf-redactie van de alpha versie realiseerde ik me dat met de manier waarop deze boeken lopen? Ik heb twee grote eindconfrontaties. En eentje zit op het midden van het manuscript, en is een mooie climax op de spanningsboog die er perfect heenwerkt. (Om heel eerlijk te zijn, verdient hij meer aandacht dan halverwege het boek. Het is een eind climax. Het is echt een SUPERGAAF moment). En de ander zit aan het einde, en wikkelt de hele situatie af.

Dus tja. Eigenlijk waren het al twee boeken, en wist ik het gewoon niet. Ik had de eerste ingeving eind februari, tijdens een schrijfweekend met mijn matties. En hoe langer ik erover nadenk – en hoe meer ik er met mensen over praat, hoe logischer het wordt. Het geeft ook wat opluchting, want ik heb nu ruimte om nóg meer conflict in het verhaal te stoppen en elementen verder uit te werken, en dat is het zo waard! Woeiiii 😀

(ik ben stiekem ook wel blij dat ik de Bloed In Het Water titel nu ook kan gebruiken, maar dat terzijde)

Mocht je nu denken: oh shit, maar verandert de releasedatum van Boek 2 dan? Nee; die blijft gewoon staan. We krijgen gewoon Boek 3 er achteraan, een jaar later.

Dus! Wat vinden jullie ervan? Krijg ik tomaten op mijn dak als ik jullie zie op Elfia of vinden jullie het juist wel leuk? Ik hoor het graag jongens, want dan kan ik een regenpak aantrekken of niet 😀

achtergronden·Algemeen·gewoon doorgaan·plotten·Schrijven

Kelly kletst over schrijven (4)

Kelly1 reactie

19 Best Garden Lanterns: Outdoor Lanterns, Candle Lanterns, Solar
Kom erbij zitten, gaan we lekker kletsen over schrijven!

Tijd om weer lekker te kletsen over schrijven. Het is tenslotte al een tijdje geleden. 🙂

Wat is je favoriete genre om te schrijven?

Haha, net binnen en meteen al met beide benen gestrekt hè? Zoals jullie misschien wel weten (of niet) ben ik zo iemand die niet echt binnen hokjes wil schrijven. Ik ben meestal vooral bezig met verhalen vertellen en als ik gevraagd word om er een etiketje of een genre op te plakken, begin ik meestal te stotteren. Ik doe graag gekke niche shit, genre-overstijgend, en niet helemaal standaard.

Betekent niet dat ik de meest originele persoon ter wereld ben, hoor, maar ik heb meestal meerdere genres nodig om aan te geven wat een verhaal “is”. Ik hoor het soms ook wel bij recensies. “Ik verwachtte een SF verhaal en het heeft die elementen ook, maar het leest als een thriller.” “Dus de Lentagon serie is… moderne fantasy?” Als je een klassiek 1-genre verhaal van me ziet, dan is het meestal een experiment, een uitdaging aan mezelf, of een inzending voor een verhalenwedstrijd.

Maargoed, als ze echt een pistool op mijn hoofd zouden richten en ik zou onder druk NU moeten zeggen welk genre ik het liefste schrijf? Dan denk ik dat ik zou kiezen voor “moderne fantasy”, zoals de Lentagon serie is, en zoals de Paraiso serie eigenlijk ook is/wordt.

Wat doe je om geïnspireerd te raken? Kun je het opwekken?

Inspiratie opwekken is niet echt iets wat ik kan. Inspiratie werkt voor mij op een heel andere manier. Het gaan zitten en schrijven is eigenlijk gewoon een kwestie van DOEN. Bek dicht en schrijven, kreng. Het je ertoe zetten om te gaan schrijven gaat de ene keer gemakkelijker dan de andere keer, maar dat heeft meer met energie en motivatie te maken dan met inspiratie. Inspiratie helpt me niet om te schrijven, dat is doorzettingsvermogen. Inspiratie helpt me aan ideeën.

Echte inspiratie voor mij komt uit muziek, uit dromen, uit concepten en scenario’s die ik samen met mijn schrijfmaatjes (of in mijn eentje) brainstorm. Daar komen verhaalideeën uit voort en soms knagen die zo hard aan mijn brein dat ik ze wel op moet schrijven. Soms zijn ze zo sterk dat het moeilijk is om me op de echte wereld te concentreren, en ben ik erover aan het dagdromen tijdens het autorijden of het lopen met de hond. Dát is voor mij inspiratie. Helaas is dat niet is wat ik gemakkelijk op kan wekken.

(De Lentagon serie was daarbij een uitzondering. Tegen de tijd dat ik bij Boek 3 aangeland was, had ik een Spotify playlist die ik kon aanzetten om in de stemming te komen. Ik was op het punt dat die playlist een beetje een Pavlov reactie veroorzaakte, tot janken in de auto bij een bepaald liedje aan toe. Maar dat was wel toen ik al drie jaar keihard aan de trilogie aan het werken was).

Schrijf je in stilte of met achtergrond geluid? Met mensen of in je eentje?

Het maakt mij niet zo veel uit. Ik kan prima in stilte schrijven, maar met muziek aan filter ik achtergrondgeluid weg en kan ik ietsje beter in de stemming komen. Dan maakt het niet meer uit of er mensen in de kamer zijn. Tijdens mijn laatste schrijfweekend met mijn schrijfmaatjes zat ik op de bank met mijn laptop op schoot, en had ik Nothing But Thieves (indie-rock) en de FF7 Remake OST (dus game muziek) op repeat op mijn hoofd. Het was fijn dat de anderen er waren, maar dat was vooral om iedere 2.5K een shotje Jack Daniels Fireball te nemen om onze succesjes te vieren. 😉

Welk aspect van je schrijven ben je het meest in vooruit gegaan sinds je bent gaan schrijven?

Ik denk dat ik er twee noem:

  1. Het framen van scènes: iedere keer dat je een scene start, moet het voor de lezers duidelijk zijn waar we zijn, wie er aanwezig zijn, en wat ze aan het doen zijn. Zonder dat beeld is het voor de lezer ontzettend moeilijk om een voorstelling te maken van de situatie, en krijg je situaties als: “Oh, was hij er ook bij?” / “Waar komt hij nou opeens vandaan?” of: “Oooh, ze zitten aan het avondeten!” als je halverwege de scene bent en de hele tijd confuus bent geweest over de context. Context is belangrijk! Het wordt door jongere schrijvers regelmatig over het hoofd gezien – ook door mij, toen ik net begon met schrijven. Grappig genoeg heb ik het geleerd door narrative roleplayen, waar je gedwongen wordt om te beschrijven wie er aanwezig zijn en wat we aan het doen zijn, omdat anders je medespelers geen idee hebben waar we mee bezig zijn.
  2. het schrijven van actiescènes: ik ben pur sang een personageschrijver en ik werk vanuit mijn emoties. Dus ik zal eerder de gedachten en de gevoelens van een personage beschrijven, en bijvoorbeeld de sensaties (geur, smaak, kleur, licht) en acties daarna pas. Dat is op zich niet heel erg, maar als er dingen naast het personage exploderen – en dat gebeurt in de Lentagonserie vaker dan je zou denken – moeten de personages in de actie zitten. Geen tijd om na te denken, maar go go go! Mijn proeflezers en redacteur hebben daar best een dagtaak aan gehad om dat er een beetje uit te meppen, maar ik hoor het steeds minder vaak, dus… yay?
    Gelieerd hieraan is dat ik erg veel vechtsport kijk, en daardoor inmiddels ook weet hoe een vuistgevecht werkt. Whoo! Hebben al die nachten MMA kijken toch nog hun nut. 🙂

Je zwakke punten als schrijver

Zo, even met de billen bloot… er zijn twee manieren om deze vraag op te vatten, dus ik noem ze allebei:

  1. ik denk dat het bovenstaand is; omdat ik werk vanuit emotie en minder vanuit fysieke sensatie, zit ik soms nog wel eens vast in de hoofden van personages.
  2. Ik ben van het hollen en stilstaan. Ik probeer netjes door te schrijven, maar zonder een verhaal dat actief aan mijn brein vreet, heb ik echt een deadline nodig om te presteren. Zo niet, dan doe ik helemaal niets aan schrijven. Wat gek is, want ik ben dol op schrijven. Of meer, op geschreven hebben. 😉

Je sterke punten als schrijver

Nu de billen toch bloot zijn, laten we er veren in steken 😀

Ik denk dat mijn sterke punten als schrijver allereerst mijn personages zijn. Ik steek een hoop tijd in personages, motivaties, en persoonlijkheden, en ik denk dat dat ook wel toont. Als redacteur merk ik ook dat ik schrijvers daar goed mee kan helpen, dus ik zou deze als mijn belangrijkste sterke punt benoemen.
Mijn andere sterke punt (ik had ook twee zwakke punten, dus er komt er nog een) zijn denk ik mijn dialogen. 🙂

Wat denk je als je ouder werk terugleest?

Het is heel grappig, want ouder werk teruglezen is echt zo’n trip down memory lane. Ik last laatst iets terug wat ik in 2009 geschreven had (mijn laatste keer pur-sang real world thriller, als ik er over nadenk) en ik werd er helemaal nostalgisch van. Door details in het verhaal werd ik meteen weer teruggebracht naar de periode waarin ik het schreef. Dingen waar ik in die tijd mee bezig was, plaatsen waar ik kwam, onderwerpen die me toen na aan het hart lagen, namen van personages die ik overnam van klanten, of collega’s, of games of boeken die ik cool vond.

Aan de andere kant was ik aan het lachen om mijn proza, en hoe mijn zwakke punten in ouder werk nog veel scherper tonen… maar dat hou je, denk ik.

Zijn er onderwerpen waar je oncomfortabel mee bent om ze op te schrijven?

Ik had er een paar: namelijk seks, verkrachting en marteling. Ik vond die vroeger echt moeilijk om te schrijven, maar dat heb ik destijds gefikst door mezelf gewoon te dwingen dergelijke scenes te schrijven, zodat ik er minder tegenop zou zien. Oefening baart kunst, enzo!

Seks was uiteindelijk heel makkelijk – zolang je in gedachten houdt dat de scene de plot moet dienen en een functie moet hebben in het verhaal, kun je het goed een plaatsje geven. Ik zal nooit ronduit smutty porn gaan schrijven, maar ik ben er niet meer bang voor of zo. Het is gewoon onderdeel van het verhaal. En als Joy en Seamon een vluggertje onder de douche willen hebben voordat ze een gevaarlijke situatie ingaan, wie ben ik dan om ze tegen te houden? 😉

Verkrachting en marteling waren een stuk delicatere onderwerpen, en die heb ik mezelf daadwerkelijk gedwongen om te schrijven. Ik heb een personage in de League wereld – ze heet Irina Weisz en ze is een van mijn favoriete personages ooit – die uiteindelijk zichzelf naar de top van een maffia syndicaat had gewerkt (na veel trauma en bullshit), en toen moest ik wel. Ik had eroverheen kunnen kletsen, maar dat vond ik laf. Show, don’t tell, tenslotte. Als Irina dat in haar rugzakje had zitten, moest ik het ook onder ogen komen, vond ik.

Ik vond het heel waardevol om dergelijke scenes geschreven te hebben, hoewel ik me achteraf echt wilde douchen met dikke bleek. Ik heb er erg veel van geleerd. 🙂

Boeken·gewoon doorgaan·Paraiso·plotten·Prijs van water·Redigeren·Schrijven·Waarde van Bloed·zilverspoor

even een kleine update

KellyPlaats een reactie
De Google Page Experience update - Is jouw website er al klaar voor?

Pfew, ik ben nogal stil geweest, zie ik! Er is wat weinig te vertellen geweest de afgelopen maanden, zo zonder alle beurzen (*snottert over Castlefest*), en ik heb de release van de Paraiso serie wat opgeschoven omdat ik me de afgelopen maanden nogal gefocust hebt op de redactieklussen die ik voor Zilverspoor heb lopen (*zwaait naar Dianne en Jeroen*). Dat betekent gelukkig niet dat er niets gebeurd is!

Korte verhalen

Waterloper: Ik ben hard bezig geweest met korte verhalen schrijven voor Waterloper en heb er uiteindelijk drie ingestuurd waar ik heel erg mee in mijn nopjes ben. Twee ervan zijn collaboraties (eentje met Brenda, en eentje met Wendy), en een ervan heb ik in mijn eentje geschreven. De verhalenwedstrijd is hartstikke anoniem, dus ik vrees dat ik daar verder dan niets meer over kan zeggen. De verhalen zijn netjes aangekomen en het is wachten op wat de jury ervan vindt!

Poe in de Polder: Ik was uitgenodigd om een verhaal mee te schrijven aan Poe In De Polder, een anthologie van meerdere Nederlandse en Vlaamse schrijvers, met Edgar Allan Poe-achtige verhalen die zich in Nederland afspelen. Tot mijn eigen verbazing had ik daar meteen een ideetje voor, en dat verhaal staat nu in de eerste versie klaar. Ik laat hem even “in de week”, en dan ga ik daar in augustus lekker mee verder.

Harland: De Harland Awards deadline is 31 oktober en ik heb een verhaalidee, maar ik moet nog even kijken of het me lukt om die op tijd op papier te krijgen. Maar we gaan er gewoon voor.

…Een nieuwe eigen bundel? Ja! Ik heb Cocky gesproken, want ik realiseerde me dat ik eigenlijk al weer prima genoeg verhalen heb om een tweede verhalenbundel te gaan vullen. De release datum staat op begin 2023 (da’s over anderhalf jaar, lijkt nog super ver weg maar is dat stiekem niet), en ik heb tegen die tijd de luxepositie dat ik waarschijnlijk kan kiezen welke verhalen ik in de bundel op wil nemen. Ik heb er echt SUPER veel zin in.

De Paraiso serie

Ja, da’s wat treuriger nieuws. Ik zit met die serie even helemaal vast en heb extra tijd nodig om de boel op te poetsen en retroactief te laten kloppen. Het is op een goeie manier vastzitten hoor, want ik bedacht een extra plotdraad die de boel diepgang geeft en de antagonisten wat driedimensionaler maakt, maar dat betekent wel dat ik een hoop in moet weven en retconnen en aanpassen.

Het is het betere graaf- en herschrijfwerk, maar dan heb je wel wat. En dan kan ik van daaruit ook meteen doorstomen en de serie als een huis neerzetten, zoals ik met de Lentagon-serie destijds ook heb kunnen doen. Wat betekent dit voor de release data?

  • De Prijs van Water (boek 1): medio 2022
  • De Waarde van Bloed (boek 2): medio 2023

…en daar tussendoor dus de bundel ook nog een keer, begin 2023. Het is dus even wachten, maar ’22 en ’23 ga ik weer als een gek releasen!

achtergronden·plotten·Schrijven

over wat mij een warm hart voor moderne fantasy bezorgd heeft

Kelly1 reactie

“Oh, moderne fantasy. Wat apart,” zei een lezer ooit tegen mij op een beurs, toen ze een van de Lentagonboeken in handen had. “Dat zie je niet zo vaak.”

En dat klopt, neem ik aan, als je dingen als urban fantasy niet in acht neemt. Hoewel ik epische fantasy zeker wel geschreven heb, is het overgrote deel van de fantasy die ik schrijf zo modern dat het tegen science fiction aanschuurt. En hoewel ik heel rebels roep dat ik me niet wil binden aan vastgestelde hokjes en gewoon lekker wil doen waar ík zin in heb, en schrijven wat ík graag wil lezen (en dat ook zeker waar is!) heeft het me wel doen afvragen hoe ik daar zo bij gekomen ben. Hoe kwam het dat ik me daar instinctief zo comfortabel mee voel? Want de boeken die ik altijd gelezen heb, en die het meeste invloed op me gehad hebben tijdens mijn tienerjaren en toen ik in de twintig was, waren met name de boeken van George R. R. Martin, Robin Hobb en Robert Jordan. (Met een dosis Stephen King erbij, trouwens) Geen van alle erg moderne fantasy.

En toen realiseerde ik het me, want het staart me al jaren in mijn gezicht en ik ben soms een beetje blond. Natúúrlijk had ik een intense invloed tijdens de jaren dat ik echt serieus begon met schrijven. En natúúrlijk heb ik daar talloze uren in gezonken. Natuurlijk was het Final Fantasy.

Toen mijn man (toen nog mijn vriend) en ik gingen samenwonen  en ik de tere leeftijd van net 19 had, poelden we onze resources samen. We maakten boekenseries compleet, we genoten van elkaars cd collectie, en hij had een playstation. Man wat hebben we een hoop lol van dat ding gehad. Pinball toernooien, Tekken drinking games (als je een gevecht verloor, moest je een shotje nemen), …en Final Fantasy 7. De grap is dat ik daar nog niet eens begonnen was, initieel. Ik liet hem nog even links liggen.

Maar Final Fantasy 8 kwam rond die periode uit, toen we net op onszelf woonden in 1999, en díé hebben we echt kapot gespeeld. Final Fantasy 8 was mijn eerste FF game, en man wat was ik verslaafd. Final Fantasy 8 is een moderne, grungy setting, waarbij magie ook gebruikt kan worden, door het harnassen van natuurgeesten/summons/guardian forces. Maar ondertussen hebben ze auto’s, treinen, machinegeweren en wat dies meer zij. Ik heb er honderden uren in gezonken, in zowel de shitty PC versie als de wél werkende playstation versie.

En toen, een jaar later (eind 2000), heb ik tijdens de kerstvakantie Final Fantasy 7 eindelijk opgepakt. En daar heb ik ook van genoten. Die laatste eindbattle tegen Sephiroth zal ik nooit vergeten. Het was op een zaterdagavond laat, ik besloot de laatste dungeon (Northern Crater) in te gaan en hem te verslaan ter experiment, want ik was helemaal nog niet sterk genoeg en ik was helemaal niet zo goed in deze game als ik in FF8 was (ik vogelde pas aan het einde van de game uit dat je materia kunt breeden. UGH), maar ik had zoiets van: ach, het is zaterdagavond, let’s GO. Dus ik daalde de krater af, en dat is nog best een tijdrovende dungeon crawl, en ik kwam bij de eindbaas. Sephiroth, die de wereld zou vernietigen met een meteoorinslag. Dus we vochten. En het was EPISCH. Ik was tot drie keer aan toe een seconde verwijderd van een total party kill, en de totale battle duurde denk ik anderhalf uur. De battle music (het iconische One Winged Angel) knalde door mijn speakers. Ik schreeuwde tegen mijn TV. En toen lukte het, en ik zat trillend van de adrenaline, en Olli kwam het eindfilmpje met me kijken. En we keken naar buiten en realiseerden ons dat het buiten keihard aan het sneeuwen was en dat het twee uur ’s nachts was. Dus toen zijn we midden in de nacht door de sneeuw gaan lopen, omdat we allebei ZO HYPE waren dat we anders niet konden slapen.

Die herinnering neemt niemand me meer af. Ik heb later de anderen ook nog gespeeld, trouwens, hoor. 6, 9, 10, 12, 13, 13-2 en 15. FF11 en 14 zijn MMO’s, dus die stonden wat lager op het lijstje. Komt nog.

En als je het zo bekijkt, is het niet zo gek dat ik dus ook moderne fantasy schrijf, zoals in Final Fantasy 7 en 8. (en 15, mijn andere favoriet, maar die heb ik pas deze winter kunnen spelen)

Oh, en de Final Fantasy 7 remake? Fantastisch. Aanrader. Hell yeah, enzo. 🙂

 

Algemeen·gewoon doorgaan·plotten·schrijfretraite·Schrijven·Uncategorized

Fantastisch schrijfweekend in de natuur

KellyPlaats een reactie

fantastisch schrijfweekend
Ik mag het eindelijk delen! Na veel plannen, overleggen en workshops in elkaar timmeren, ben ik trots om samen met mijn lieve vriendin en super getalenteerde schrijfster Corina Onderstijn ons Fantastisch Schrijfweekend in de natuur te presenteren!
Meer informatie vind je in de bijgevoegde Brochure, maar als voorproefje:

Ons schrijfweekend

Ben je in je hoofd bezig met het schrijven van een boek, novelle of  kort verhaal, maar kom je er in het echt niet aan toe door de  dagelijkse drukte? Dan is dit schrijfweekend iets voor jou! Temidden van twee natuurgebieden, De Kraanlannen en de Alde Feanen,  ligt Kloesewier, een honderd jaar oude school die is omgebouwd tot  groepsaccommodatie. Hier kan je deze herfst drie dagen lang onder  professionele begeleiding genieten van ontspanning en inspiratie voor  je schrijven. We verzorgen lessen en gesprekken over de inhoud en techniek van  schrijven en over jouw proces als schrijver. Natuurlijk maken we ook  veel ruimte om in alle rust te mogen schrijven, voor gezelligheid,  reflectie en aanmoediging, en om te lachen om (herkenbare) valkuilen.     Afhankelijk van jouw behoefte kan je vrij schrijven aan iets dat je al  hebt of meedoen met oefeningen om (opnieuw) op gang te komen.

Wanneer is het?

Heb je van vrijdag 22 november t/m zondag 24 november niets te doen? Dan weten wij de leukste plek in Nederland om dat weekend te zijn & te schrijven: bij ons in Kloesewier 🙂

Waarom is dit zo gaaf?

Middenin de Friese natuur hebben we een geweldige locatie gevonden om jullie te coachen, te begeleiden, workshops te geven, te hiken, geïnspireerd te raken en natuurlijk ook gewoon ruimte te geven om te schrijven en te chillen. Voedsel, drank en overnachtingen zijn volledig inbegrepen, leuke coaches/workshopgevers (namelijk: wij) ook! Over de leukheid van de cursisten kan ik nog niets zeggen, maar als jij er bij bent, dan is dat alvast een super begin. 😀

Meer informatie nodig?

Check de Folder Fantastisch Schrijfweekend even, daar staat alle informatie in, ook kosten en hoe aan te melden enzo. Als je vragen hebt, kun je contact opnemen met mij of Corina.
Hopelijk tot gauw! (We hebben er zo’n zin in!!)

Algemeen·Nanowrimo·Paraiso·plotten·Schrijven

De prijs van water

KellyPlaats een reactie

Anders schrijf je even zo lang geen blogs meer dat je je eigen website niet meer inkomt…

(bedenk maar dat hier een stukje staat over hoe erg ik het vind dat ik al zo lang niets meer geschreven heb, dat ik het zo druk heb gehad, dat ik weer veertig uur in de week werk en had ik al gezegd dat mijn baan ook super druk en leuk is? …zoiets. maak er maar wat van)

Ahem. Hoi! Ik ben er weer! 🙂

Inmiddels is het al een tijdje geleden dat Vuur & Vergankelijkheid verschenen is. Ik ben er verschillende beurzen al mee afgeweest en de reacties van fans waren werkelijk hartverwarmend: iedereen zat zo op Vuur te wachten dat ik op Castlefest op twee boeken na uitverkocht was! De recensies zeiden ook superfijne dingen tot dusverre, dus alleen maar positiviteit aan deze kant. En dit weekend sta ik met mijn lieve collega’s op Comic Con, dus dat wordt weer gezellig. 😀

We leven nu november en ik ben stiekem bezig met het schrijven van mijn nieuwste boek. Ik gebruik Nanowrimo als een excuus, hoewel ik wel iets te traag schrijf voor een Nanowrimo tempo. Maar op het moment maakt dat me helemaal niet uit, ik was helemaal “uit” het regelmatig schrijven ritme, en ik schrijf iedere dag wel iets, dus het gaat super. En man, wat heb ik een lol met mijn nieuwe verhaal!

Even een snelle FAQ, voor degenen die vragen hebben:

1) Speelt dit verhaal in de Lentagon-wereld?

Nee, dit is iets compleet nieuws. (spannend he!)

2) Ga je nooit meer Lentagon verhalen schrijven?

Als de Lentagon trilogie een concert was, was Vuur & Vergankelijkheid de encore. Het concert is afgelopen. Ik ga niet uitsluiten dat ik in de toekomst nooit meer iets voor de Lentagonwereld zal schrijven (ik heb nog een vaag idee over Marlon Beringer en de onderwereld in Zyx liggen), maar voorlopig niet meer. Eerst nu wat anders.

3) Wat ben je aan het schrijven dan?

Ik heb al lopen hinten op verschillende beurzen naar wat ik aan het doen ben. Het plan is dat dit een tweeluik wordt, waarvan boek 1 De prijs van water gaat heten, en boek 2 De waarde van bloed.

4) Wat is het genre?

Nog steeds wel moderne fantasy, maar dit keer met een flinke vleug horror/supernatural erin verweven. En actie. Zó veel actie, jongens. Wat minder kristal dit keer, maar nog steeds genoeg explosies. 😀

5) Wanneer komt hij uit?

Eind volgend jaar is de bedoeling. Dus ik mag wel doorschrijven! 😉

Speaking of which… ik moet nog even aan de slag vanavond. Ik spreek jullie later!

View Of High Rise Buildings during Day Time