bloed in het water·gewoon doorgaan·Nanowrimo·Paraiso·Prijs van water·Schrijven·zilverspoor

“Bloed in het water” is klaar voor redactie!

Het gaat gebeuren, mensen. Boek 2 van de Paraiso-serie, het vervolg op De prijs van water, ligt bij mijn uitgever, klaar voor de redactie. Of in ieder geval zo klaar als ik hem ga krijgen. Hij heet Bloed in het water, hij is 81609 woorden lang, en ik ben er heel, heel trots op, en vind het heel, heel spannend wat jullie er straks van gaan vinden.

Zoals jullie misschien wel weten, wordt dit dus boek 2 van 3. Was niet de planning, maar dit verhaal werd zo lang, en had zo’n spanningsboog, dat ik het handiger vond om een knip in het middel te maken. De eerste versie van dit boek stond dus al klaar in februari, maar doordat het boek in tweeën gesplit is, moest ik nog een hoop heen en weer husselen wat betreft perspectiefhoofdstukken, en extra informatie toevoegen, om ervoor te zorgen dat het verhaal nog steeds een mooie opbouw had.

Alles wat er nu overblijft, is het overgebleven deel van boek 3; zo’n 60K aan woorden. Daarvan heb ik nu de ruimte om het een en ander uit te bouwen (ik heb zo’n zin in de proloog! en die moet ook wel gaaf worden, want hij moet de proloog van boek 2 waar ik SUPERTROTS op ben wel overtreffen – no pressure! :D), en ik heb besloten dat ik aankomende NaNoWriMo daarvoor ga gebruiken. Gelukkig heb ik aankomende week vrij, dus ik kan lekker wat meters gaan maken. Het plan om te gaan knallen ligt eral, ik weet precies wat ik wil ga doen. Nu alleen nog schrijven, kreng 🙂

En redigeren, natuurlijk, maar dat gaat gebeuren wanneer mijn redactrice daar klaar voor is – ik heb als een absolute baas anderhalve week vóór de deadline ingeleverd, dus ze heeft nog even. Ik ben mijn knokkels in ieder geval al aan het kraken. Let’s take this baby home

Oh, en als je benieuwd bent naar de quote waarmee ik mijn boek open – en het liedje dat me geinspireerd heeft om deze titel te gebruiken voor boek 2? Check it out. Je moet wel van wat steviger rock houden. 😉

Algemeen·bloed in het water·gewoon doorgaan·Paraiso·Redigeren·Schrijven·zilverspoor

dus, hoe gaat het nu?

Terwijl ik met samengeknepen billen aan het toekijken ben hoe de eerste recensies voor Zwanenzang en Onrust binnen druppelen (gelukkig zijn ze goed tot dusverre!), ben ik tegelijkertijd druk bezig met de volgende projecten. Het staat nooit stil hè, met schrijven, er zijn altijd deadlines om te halen.

(niet helemaal waar, overigens. Ik heb twee redactieprojecten voor Zilverbron afgerond voor Roselynd Randolph en Gaby Raaijmakers’ nieuwe boeken, en daarna heb ik een week of twee helemaal niets gedaan qua schrijven. Ik had even vakantie nodig, haha)

Kort verhaal:

Op dit moment ben ik druk bezig met het uitwerken van een SF verhaal voor de nieuwe “In De Polder” bundel. Het plot staat, ik hoef het alleen nog maar te gaan schrijven. En dat moet ik vlot gaan doen, want de deadline is over een maand. Rennen, dus! Ik ben wel heel blij met het concept, dat gebaseerd is op een groep-brainstorm tijdens het schrijfretraite dat ik gedaan heb afgelopen juni, met mijn schrijfmaatjes. Toen ik eenmaal uitgevogeld had hoe ik het concept precies aan wilde vliegen, kon ik eindelijk aan de slag. De werktitel van het verhaal is “Glorie” maar ik moet nog even kijken of dat zo blijft.

Bloed in het water – Paraiso 2:

Ik ben óók bezig – en flink opgeschoten – met het zelf-redigeren van Bloed In Het Water, het vervolg op De Prijs Van Water, naar aanleiding van de opmerkingen van de proeflezers (en het splitten van het manuscript in twee boeken). Ik ben halverwege, en de aanpassingen variëren van logistiek (weet X dit al? op welk moment van de dag is dit?) tot proza (mja…) tot structuur (ik ben letterlijk hoofdstukken van plek aan het wisselen. Dat krijg je, met party splits). Maar het wordt super mooi en ik ben er echt heel blij mee.

Ik zit ook weer op het punt dat ik constant liedjes hoor die ik bij het verhaal vind passen en dus op de playlist gooi, dus dat is een teken dat mijn brein er constant mee bezig is. Ik heb geen idee hoe dit gebeurt – ik denk dat dit het fenomeen is dat het menselijk brein patronen zoekt in de wereld om zich heen? – maar het is wel prettig. Zo kan ik lekker viben op de sfeer van het verhaal.

Misschien kan ik op een gegeven moment weer mijn eigen brein hacken dat ik automatisch in de mood van het verhaal kom & mijn plotbrein kan activeren zodra ik de liedjes van de playlist hoor. Dat was op een gegeven moment bij de Lentagon serie SUPER prettig.

In de tussentijd bouw ik lekker verder aan mijn playlist, want waarom niet. In het ergste geval heb ik gave muziek om naar te luisteren als ik schrijf, nietwaar? Hier kan je hem vinden, als je wil.

En, natuurlijk, edit ik hard verder. Want ik wil hem zo mooi mogelijk maken, een waardig vervolg op boek 1. 😀