Categorie: Vuur en Vergankelijkheid

gewoon doorgaan·Redigeren·Vuur en Vergankelijkheid·zilverspoor

zo goed als klaar voor de redactie!

Kelly1 reactie
IMG_20180320_100401863.jpg
#redactieselfie

De afgelopen maanden zijn hectisch geweest wat schrijven betreft. Nadat mijn proeflezers me met ideeën voor een extra plotdraad opscheepten, heb ik zo’n 20K aan het verhaal bijgeschreven. Niet dat je er héél veel van gaat merken, want ik heb ook een aantal goeie schrapsessies achter de rug, dus Vuur & Vergankelijkheid klokt nu in op 91K. Ongeveer even veel woorden als Stof & Schitteringen dus!

En ja, de titel staat nu ook eindelijk vast. Hij werd al genoemd in het leuke interview dat ik met Connie had voor Connies boekenblog, maar het is nu echt officieel. Het is lang tobben geweest omdat er zeker ook wat te zeggen is voor de andere titel die ik in mijn hoofd had, maar uiteindelijk denk ik dat deze beter past. En heel eerlijk, ‘vergankelijkheid’ is gewoon een mooi woord en zit al in mijn hoofd sinds de eerste exercitie om dit verhaal op te schrijven (wat niet eens leek op wat ik nu heb).

De opzet voor de kaft is er nu ook, maar die houd ik nog eventjes geheim.

Over een week of twee ga ik met Cocky beginnen met de officiële redactie. Spannend hoor! En man, wat ben ik er klaar voor om de laatste oppoetsronde in te gaan en de proza recht te trekken, want ik zie het niet meer. Ik zit op het punt dat ik een frase lees en denk: oh nee, gebruik ik die niet te vaak?! en dan een control-F door mijn document doe en zie dat het maar drie keer gebruikt is in het hele verhaal. Ik heb het inmiddels duidelijk te vaak gelezen :’)

Tijd voor échte redactie. En dan een release in Augustus op Castlefest.

My body is ready!

gewoon doorgaan·Redigeren·vuur en verandering·Vuur en Vergankelijkheid

over plot en draden

KellyPlaats een reactie

tumblr_ojzkdynlni1vy2c2ho1_400Zo zeg, anders bedenk je even een hele nieuwe plotdraad nadat je proeflezers zeggen dat ze wat meer conflict in je verhaal willen. En dat terwijl je een deadline hebt van 1 maart. En je ook aan het bezig bent als redacteur voor een ander boek. …En dan als klap op de vuurpijl bedenk je óók nog eens, terwijl je een weekje in de bossen in Duitsland zit, een nieuw boekidee.

Gaat goed hier, joh! 😉

Als je denkt, goh, wat is die Kelly stil… nouja, dat is de reden dus. In de kerstvakantie kreeg ik de kritieken terug van mijn harde, maar rechtvaardige (en getalenteerde, knappe, geweldige…) proeflezers. En gelukkig stipten ze voor een groot deel de punten aan waar ik zelf ook mee zat, en waar ze me handvaten gaven voor verbetering, kon ik daar meteen ook wat mee. Nieuwe ideeën bloeiden op en begin januari ben ik begonnen met de hopelijk laatste versie voordat het manuscript naar Zilverspoor gaat.

Ik ben hard bezig met het vlechten van een extra plotdraad in mijn Lentagon boek, het herschrijven en schrappen van scènes die veel te veel wauwelen (zo’n 500 woorden per hoofdstuk, lekker joh), en het algehele oppoetsen van het hele verhaal. Het is een hoop werk, en het moet even gebeuren, maar het verhaal wordt er zo veel beter van. Dus we ploeteren verder.

(en intussen… intussen broeden we op een nieuw verhaal. Een heel andere wereld, een urban fantasy/horror plot. héél anders dan de Lentagon. maar zo, zo leuk!)

Oh ja, en als je in de tussentijd nog een leuk interview met me wil lezen, klik dan hier! 🙂

gewoon doorgaan·Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid

vuur en verandering

KellyPlaats een reactie

download!Afgelopen Comic Con zat ik me op te vreten. Ik was zó dichtbij het vinden van een titel voor de prequel van de Lentagontrilogie, die het heel erg verdiende om een betere titel te krijgen dan ‘De Lentagon prequel’, maar het lag op het puntje van mijn tong en ik kon gewoon de juiste woorden niet vinden om de thema’s in het verhaal te omvatten.

De prequel van de Lentagon serie wordt een heel ander boek dan de andere Lentagon boeken. Waar die vol staan van cynisme, angst en juist vergankelijkheid, speelt dit boek zich zo’n zeventig jaar eerder af, in de technologische boom. Zoals wij de dot-com boom hadden, en de renaissance, is dit het verhaal waarin alles mogelijk lijkt. We staan op de vooravond van doorbraken, alles lijkt mogelijk. De wereld staat op de punt van een intense transformatie, dit is waar alles begint… dat gevoel gaat doorzingen in het hele verhaal. Maar hoe omvat je dat in de titel?

Nou, zo dus. De titel van de Lentagon prequel gaat ‘Vuur & verandering’ worden. Het kostte even, maar dit wordt ‘em. Hoera! Nu heb ik een naam om aan te refereren als ik erover vertel, erg fijn. En dat gaat binnenkort meer worden, want ik ga vanaf mei (als het wat rustiger wordt qua redactiewerkzaamheden voor Zilverspoort) weer schrijven. Het gaat beginnen! 😀

Dus om dat te vieren, omdat het Pasen is, en gewoon omdat het kan, wil ik bij deze een kortverhaal met jullie delen. Het is zo’n beetje de prequel van de prequel…. zo’n 95 jaar vóór de start van Stof & Schitteringen, en het is een kijkje in het vreemde talentgebaseerde caste-systeem van Jediah. En het is de origin-story van Stefan, een van de hoofdpersonen in het verhaal.

Interesse? HIER kun je hem vinden. En natuurlijk ook op de Downloads pagina.

Veel leesplezier!

plotten·Vuur en Vergankelijkheid

dus, over de prequel…

Kelly1 reactie

Ergens in 2014 vroeg een vriendin van me hoe die oorlog tussen Parsia en Jediah nu eigenlijk ontstaan was. Daar heb ik toen een tijd op zitten broeden en tijdens Nanowrimo 2014 heb ik daar de eerste 50.000 woorden van geschreven. Dat was Vuur en Vergankelijkheid.  Ik ben er alleen niet mee verder gegaan, want ik liep vast. Ondanks de leuke dynamiek tussen de personages, had ik ruzie met de logistiek van mijn plot. Het voelde niet goed, ik kon het niet aan de praat krijgen.

Ik ben volgens Myers-Briggs een ENFJ, wat betekent dat ik doorgaans mijn beslissingen neem op basis van gevoel in plaats van ratio. En hoewel mijn ratio zei dat ik met wat hard nadenken dit verhaal wel op de rails zou kunnen krijgen, was ik niet verliefd op mijn plot. Mijn plot en ik waren vriendelijke collega’s, maar het vrat niet mijn hersenen op. Ik wilde mijn plot niet omhelzen en erin wentelen in de pure mogelijkheden en de fantastische concepten en beelden van het verhaal. Dus bleef het liggen, en vervolgens kwam daar de donderslag bij heldere hemel die Talent en Kristal werd, en Vuur en Vergankelijkheid was een belofte waarvan ik helemaal geen zin had om hem na te komen. Ik wilde heel graag terugkeren naar de Lentagon wereld want oh, zeventig jaar terug in het verleden, met die hele andere sfeer en dat lagere technologie niveau, en mijn personages… maar dat plot… ugh.

Met eigenlijk niet zo heel veel pijn in mijn hart heb ik dus besloten om de relatie met Vuur en Vergankelijkheid te beeindigen. It’s not you, it’s me, verhaal. You know how it goes.

De reden om er de plug uit te trekken is eigenlijk ook vooral omdat mijn man en ik een weekendje weg waren en ik de concepten van mijn verhaal heb neergelegd en hem heb gevraagd om met me te brainstormen van hoe we dit verhaal tot leven kunnen wekken. Ik ben hier om te rapporteren dat mijn man een genie is en dat ik zielsveel van hem houd, want buiten zijn algemene geweldigheid, heeft hij me ook verliefd laten worden op een nieuw concept. Het heeft een aantal van de elementen van Vuur en Vergankelijkheid (de gave stukken), maar er zitten een aantal DINGEN in… nnnggghhn, ik kan nu niet gaan wachten om me erin te wentelen en te genieten en jfc je kan me nu met geen honderd paarden weghouden uit die kristalmijn in Haen, Surral. Het wordt geweldig. En, als je mij kent, uiteraard ook een beetje afschuwelijk.

De aankomende weken worden een feestje in mijn hoofd, met het uitlijnen van mijn plot (het is nu nog concepten en ideeën). Enige nadeel… het wordt waarschijnlijk wel een andere titel. Ik weet niet of ik Vuur en Vergankelijkheid nog passend ga krijgen. Maar weet je? We zien wel. Misschien verzin ik nog wel iets veel beters. Ik kan niet wachten om het uit te vinden.

crystal_cave_by_toronn
Bron: Toronn op Deviantart
Algemeen·Bloed en Scherven·Talent en kristal·Vuur en Vergankelijkheid·Zilverbron

terugblik op 2015

KellyPlaats een reactie

Goodbye-2015-and-hello-2016-photoHet is die tijd van het jaar weer om terug te kijken op wat het afgelopen jaar allemaal gebracht heeft. En als ik zo spiek naar mijn vergelijkbare blogpost van vorig jaar over dit onderwerp kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat 2015 toch wel een jaar is dat héél anders gelopen is dan ik verwacht had.

Dit is waar ik naar uitkeek om in 2015 te gaan doen:

  1. De release van “Bloed en Scherven” (die op de planning stond voor april 2015)
  2. Het afschrijven van “Vuur en Vergankelijkheid” (het Nanowrimo project van 2014, wat de prequel gaat worden van de Lentagon serie)
  3. …”en dan misschien… héél misschien… heb ik nog een idee voor een verhaal post-“Bloed”. Dat zou de serie geen tweeluik meer maken maar een trilogie, met “Vuur” als een prequel. Maar ik weet nog niet precies of en hoe ik dat vorm moet gaan geven”, zei ik toen. Haha. Hahaha….

Tja. Life is what happens when you’re busy making other plans, zeggen ze wel eens.

  1. “Bloed en Scherven”. Wow, wat een lange en pijnlijke bevalling is dat geworden… Afgelopen lente, luttele weken voor de release van “Bloed”, overleed Jos Weijmer, de eigenaar van de Zilverspoor/Zilverbron uitgeverij heel plotseling. Het was zo plotseling en zo verdrietig dat enige tijd niemand wist wat ze met alles aan moesten. Ik ook niet. De sfeer die er een paar weken later op de Elfia beurs hing was er een van verslagenheid en vastbeslotenheid om Jos’ droom niet te laten verdwijnen.
    Er is binnen de uitgeverij kei- en keihard gewerkt en in juli kwam daar opeens het verlossende woord: JA, de uitgeverij zou doorgaan, nu in de capabele handen van Cocky van Dijk en haar man Barry van Dijk. En de boeken die gepland stonden om uit te komen, zouden alsnog gereleased worden – vóór Castlefest nog.
    Op 24 juli 2015 had ik opeens mijn baby in mijn handen: “Bloed en Scherven”, 274 pagina’s bloed, zweet, en tranen. En op een zonovergoten Castlefest heb ik mijn boek kunnen presenteren, samen met nog zoveel andere prachtige titels die nu toch het levenslicht konden zien.
    De recensies waren allemaal overweldigend positief en overtroffen de verwachtingen die met “Stof en Schitteringen” gezet waren; en het was als een triomf. Zoete, zonovergoten triomf.
  2. Voor “Vuur en Vergankelijkheid”, de prequel van de Lentagon serie, heb ik geen letter op papier gekregeni n 2015. Maar daar had ik goede reden toe. Bovendien gaat dit niet verzuren; dit wordt mijn volgende project. Het verhaal van Iris, Nathan en Dannil staat op de planning voor juni 2017 en speelt zich 70 jaar af voor de Lentagon serie. Qua verhaal is het een heel ander beestje; niet alleen is deze cast in hun interacties en opvattingen compleet anders dan Seamon, Sirka, Joy en Valeria, maar het is ook heel bijzonder om in Delgado en Surral rond te waren in een tijd dat nog niemand een communicator had en computers nog geen standaard waren. Dus dit komt zeker nog!
  3. “…en misschien, héél misschien…” Ik moet echt lachen als ik dit teruglees. Ja. Dus. Over dingen die anders lopen gesproken…
    Dat boek is genaamd “Talent en Kristal”, zal uitkomen in juli 2016  en heeft de afgelopen drie maanden mijn hersenen opgevreten terwijl ik de eerste versie van het verhaal uitschreef. Ik heb nu eventjes pauze terwijl mijn alpha lezers het aan het doorlezen zijn (en dat was hard nodig, de staat van mijn hersenen was vrij treurig na die marathonsessie), maar daarna is het terug aan de arbeid en dan wordt het tijd voor de eerste redactierondes.

Ik vraag me dus ten zeerste af of ik plannen moet gaan maken voor 2016, omdat je toch nooit weet hoe het gaat lopen. Maargoed, misschien is het gewoon leuk om mezelf volgend jaar uit te lachen, so here goes:

  • “Talent en Kristal” afschrijven en een waardig einde van de trilogie maken.
  • “Vuur en Vergankelijkheid” afschrijven en een waardige prequel van de serie maken.
  • Mijn Fantastels jurering netjes afmaken en mooie rapporten schrijven voor de verhalen die ik gelezen heb, zodat de schrijvers er beter van zullen worden.
  • Zelf ook betere schrijver worden!
  • Genieten van het schrijfproces, de beurzen, het contact met lezers, en het leven in het algemeen.

We zijn verder niet ambitieus ofzo. Maar hey, als je niet droomt, dan heb je ook niets om waar te maken.

Fijne feestdagen en een schitterend 2016 gewenst allemaal!

 

 

Muziek·Nanowrimo·Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid

vergankelijkheid en nanowrimo

KellyPlaats een reactie

NaNoWriMo 2014 is in de pocket. Ik heb het voor de dertiende keer (!) gehaald, hoera! Het was dit keer even bikkelen, omdat mijn ‘real life’ constant inbrak op mijn schrijftijd die ik normaal in november zo goed open kan houden… maar ondanks een vakantie in Engeland, een werktrip naar Praag, een paar krankzinnig drukke werkweken en een lichaam dat opeens zei: ‘Kappen nu Kel, je bent jezelf voorbijgelopen’, is het toch gelukt.

Ik heb me bijna de hele tijd aan die 2K per dag kunnen houden en was uiteindelijk dus op dag 23 klaar met NaNoWriMo, hoewel mijn verhaal nog lang niet af is. Ik denk dat ik netaan op 50-60% zit, dus er is nog zat te doen… maar vanaf nu op mijn eigen tempo, met wat minder druk.

Om het te vieren, twee kleine kadootjes:

1) Een sneak preview van mijn personages Nathan Lentan en Dannil Surong – in een conversatie die opeens de bom dropte waarin het thema van het verhaal genoemd werd:

Dannil glimlachte scheef. “Maar ben je ooit wel eens bang geweest dat Parsia jullie écht aan zou vallen?”

Ik dacht even na. “Parsia? Nee. Maar eigenlijk ben ik nooit voor wie dan ook bang geweest.”

“Precies. Daarom doen jullie die kanja in Surral ook; omdat jullie denken dat jullie ermee wegkomen. Omdat jullie toch niet teruggepakt gaan worden.”

“Denken we.”

Dannil haalde zijn schouders op en keek een beetje triest terwijl hij een warme trui in zijn koffer gooide. “Alles is vergankelijk.”

(context: Dannil is Surralisch, de ‘ik’ persoon Nathan is Jediaans, ‘kanja’ is Surralisch voor ‘stront’)

2) Dit is een van de twee liedjes die me inspireerde om vergankelijkheid in dit verhaal een thema te maken:

(context: dit is van dezelfde artiest als “Red Paper Lanterns”. Het is heel lieflijk en melodieus, en in tegenstelling tot het ándere liedje dat me inspireerde – “Ephemeral” van Insomnium – helemaal niet metal. Maak je geen zorgen!)

Nanowrimo·Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid

dus, hoe gaat het nu?

Kelly6 reacties

November (en dus Nanowrimo) zijn alweer half voorbij! Als je Fantasyboeken.org leest en mijn gastblog daar gezien hebt, dan heb je al een beetje een indruk gekregen van mijn ervaringen met Nanowrimo dit jaar. In tegenstelling tot andere jaren heb ik het dit jaar best zwaar. Normaal ben ik namelijk rond deze tijd van de maand al gewoon klaar met mijn verhaal; dit jaar zit ik middenin die verschrikkelijke periode tussen 25000 en 35000 woorden waarin het lijkt dat het verhaal nergens naartoe gaat en ik nog mijlenver verwijderd lijk van het deel van het verhaal waar alles samenkomt tijdens de climax.

En hoewel ik weet dat ik áltijd last heb van die 25K-35K hobbel, lijkt de situatie nu best uitzichtsloos, waarschijnlijk ook omdat Vuur en Vergankelijkheid best een zogenoemde slow burner is vergelijken bij mijn andere verhalen. Hoewel ik de weg naar het conflict fijn aan het plaveien ben, zijn mijn personages eigenlijk op het moment nog veel te druk bezig met elkaar te versieren om zich druk te maken over een kristalcrisis in Surral. Daar ben ik blijkbaar niet aan gewend, haha 😀

Dus, om mezelf te motiveren, laten we nu even de dingen benoemen waar ik na 31K wél blij mee ben:
– Dat ik, ondanks een vakantie in Engeland en een werktrip naar Praag tot 31K heb weten te komen. Ik heb meer geschreven dan ik dacht.
– Mijn personages! Nathan, Dannil en Iris zijn fijn om mee om te gaan. Voordat ik ging schrijven had ik Dannil heel goed in mijn hoofd, maar ik was bang dat ik de stemmen van Nathan en Iris niet zou kunnen vinden. Die angsten zijn volledig ongegrond.
– De romantiek. Volgens mij – maar dat weet ik niet zeker, want ik zit er middenin – ben ik de opbloeiende romance niet aan het verpesten. Het is een uitdaging om een opbloeiende, niet-dysfunctionele romance te schrijven, want ik heb het nog nooit eerder gedaan (wat, dacht je dat Joy en Seamon een gezonde relatie hadden? wat mij betreft niet) …maar wel heel erg leuk!
– Ik ben nog steeds heel erg blij met de titel, maar daar ga ik binnenkort een andere blogpost aan wijden. 🙂

….En dan nu: schrijven! Nog even een slordige 4K en dan ben ik over die nare hobbel heen. Dan kan ik naar het conflict in Surral toe. Komop Kelly, gewoon doen, gewoon schrijven! The only way to fail is not to write. *kraakt knokkels*

Aanmoedigingen in de reacties worden zeer gewaardeerd ❤

Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid

nog een paar uurtjes

Kelly1 reactie

Oh jongens, spannend is dat he? 31 oktober is in mijn casa al jarenlang een zenuwachtige dag. Al twaalf jaar tel ik af tot middernacht, zodat ik dan mijn eerste woorden op papier kan zetten voor Nanowrimo.

Ieder jaar zijn daar weer die zenuwen of het me wel gaat lukken, of mijn verhaal wel leuk genoeg is om eraan door te schrijven, of ik wel genoeg tijd ga hebben, genoeg motivatie, of mijn plot en mijn personages wel vertrouwd genoeg zijn… je zou zeggen dat het met de jaren gemakkelijker wordt, maar dat wordt het klaarblijkelijk dus niet.

Vooral nu ik voor het eerst in lange tijd met compleet nieuwe personages op pad gaan. Dannil, Nathan en Iris, dat zijn ze. Snap ik ze wel genoeg – begrijp ik hun motivaties en reacties? Kan ik hun stemmen horen? Rammelt mijn plot niet aan alle kanten? Heb ik na vier dagen RPen op Indiecon nog wel genoeg fut om verder te schrijven? Is dit het jaar dat ik faal?

Ergens na middernacht ga ik dat google drive bestand vullen met woorden. We zien vanzelf wel of ik de 50K haal. (ik moet niet zeuren, ik weet dat ik het op mijn sloffen kan redden, het is niet eens meer een kwestie van trots) We zien vanzelf wel of ze goed zijn. (dat is belangrijker, denk ik. ik hoop dat dit geen teleurstelling wordt).

We gaan het merken. Nog een paar uurtjes.

Nanowrimo·Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid

inspiratie voor nanowrimo

Kelly4 reacties

10687117_10152612541999299_6204440739000161855_nAfgelopen zomer heb ik “Bloed en Scherven” aan een aantal van mijn vrienden gegeven, zodat ze de alpha versie van het boek konden doorlezen en er commentaar op konden leveren. Het proeflezen is een belangrijk onderdeel van mijn schrijfproces. Misschien komt er ooit een dag dat ik dit niet meer doe, maar voorlopig zal dit altijd een ding blijven. Simpelweg omdat ik zo veel geniet van het uitwisselen van ideeën over mijn verhaal; een stukje creativiteit dat loskomt als je samen met een ander persoon aan het brainstormen bent. Heerlijk vind ik dat. Soms laat ik de opmerkingen van de proeflezer naast me liggen, en soms… heel soms… dan krijg ik er Ideeën van. Met een hoofdletter I.

Een belangrijk deel van het plot “Bloed en Scherven” wordt gevoed door de soms-koude-soms-hete (en nu dus weer hete) oorlog tussen Parsia en Jediah. Mijn vriendin Kat vroeg me: hoe is dat conflict destijds ontstaan?

Ik antwoordde haar dat het voor het verhaal niet uitmaakte, net zoals al die oude conflicten die je overal ter wereld ziet. Door jaren, decennia, soms zelfs eeuwen haat en wantrouwen te recyclen, maakt het niet meer uit wie er destijds ‘begonnen’ is. Beide naties, beide groepen inwoners van deze landen zijn even schuldig. Iedereen heeft meegewerkt aan de tragedie die erop volgde.

Maar zij wilde het weten. Wie is er begonnen? Hoe is dit ontstaan?

En ja hoor, daar ging ik. Ik ben gaan nadenken over het ‘ontstaan’ van het conflict.  Ja, Jediah en Parsia zijn altijd al economisch en technologisch competitief geweest. Ze hebben nooit harmonieus samengeleefd. Maar wat veroorzaakte nu de oorlog? Waarom is het tot schieten en bombarderen gekomen? Het lijkt erop dat het antwoord op deze vraag in Surral ligt, en daarom gaat dit verhaal zich voor een vrij groot deel in Surral afspelen.

Wat betreft de personages; daar had ik al jaren een vagelijk plotidee voor liggen; ik wilde al jaren iets doen met opa en oma Lentan – hoe is het zo gekomen dat opa Lentan in Parsia terechtgekomen is, en een gezinnetje stichtte met een Parsiaanse? Wat lag ten grondslag aan die relatie? Nou, die twee concepten heb ik gecombineerd. Ja, we ontmoeten opa en oma Lentan. Ja, we zien het begin van de oorlog. Wordt het een klassiek liefdesverhaal? Bepaald niet. Ik ga heel veel lol hebben met de personages in dit verhaal. Rebelse Iris (Seamon heeft zijn passie en zijn politieke inslag van zijn oma), Nathan met zijn verleden in Jediah, en dan is er ook nog Dannil, het Surralische genie die we in de mix gooien. De werktitel van het verhaal is Vuur en Vergankelijkheid.

Ik ga er tijdens Nanowrimo mee aan de slag – ik kan niet wachten.

 

(Doe jij ook mee met Nanowrimo? Zoek me daar op, mijn accountnaam is Lanfir Leah!)