Tag: recensies

februari update (en eigenlijk ook januari)
recensie·Schrijven·Vuur en Vergankelijkheid·zilverspoor·zwanenzang

februari update (en eigenlijk ook januari)

KellyPlaats een reactie

En zo zaten we opeens in eind februari en realiseerde ik me dat ik mijn blog al twee maanden stil had liggen. Whoops! Het ging zo goed vorig jaar, met mijn maandelijkse posts. Nouja, nu maar een extra lange dan, want er is best een hoop gebeurd. (En heel eerlijk, ik vermoed dat ik de aankomende weken erg stil ga zijn, want Final Fantasy 7 Rebirth komt volgende week uit en ik heb plannen om me daar helemaal in te verliezen voordat het internet een nog groter mijnenveld van spoilers wordt . Dus…)

Januari stond in het teken van het werken aan De Waarde Van Bloed en de nieuwe scenes die hierin zitten, het afronden van de redactie van Natascha van Limpts nieuwe boek (Godenbloed) dat eraan komt (en zo leuk is!!), en de blogtour van Zwanenzang.

Het is altijd zo spannend als je boek bij recensenten ligt, want gaan ze het wel leuk vinden? Verhalenbundels zijn toch altijd een beetje moeilijk, juist omdat er zo veel verschillende concepten (en in mijn geval: genres!) in 1 boek zitten, en niet iedereen is dol op een bundel. Dus zouden mensen het wel leuk vinden? Welke verhalen zullen ze het leukst vinden? Welke het minst? En waarom? (Antwoord, dat loopt flink uiteen, dus dat is mooi – dat betekent dat de verhalen van een vergelijkbaar niveau zijn zodat het dus afhangt van smaak)
Goed nieuws, de recensies waren allemaal zonder uitzondering hartstikke positief! Iedere keer dat een recensent iets zei van ” ik ga zeker meer van deze auteur lezen” zwol mijn hart van trots. Ik heb op mijn Recensiepagina een overzicht gemaakt van de recensies. ❤

In “real life” nieuws heb ik een nieuwe baan, en ga ik per 1 april beginnen, dus daar ben ik op het moment ook druk mee, en heb ik heerlijk een week in de zon op Fuerteventura doorgebracht, waar ik heel specifiek ben begonnen het met teruglezen van de Lentagon trilogie & prequel. Want… misschien heb ik een idee? Maar dat is nog heel pril, dus daar durf ik nog niet te veel over te zeggen. Ik kan wel zeggen dat whew, mijn proza? is een stuk beter geworden in de afgelopen tien jaar. Tegelijkertijd: mijn personages? Ik mis ze. ❤

Dus… we gaan het meemaken. Op naar maart! 🙂

Blog tour voor ‘De Prijs Van Water’
Paraiso·Prijs van water·recensie·zilverspoor

Blog tour voor ‘De Prijs Van Water’

KellyPlaats een reactie

Een van de spannendste dingen van een boek uitbrengen is de reacties die je zal ontvangen van lezers. Zullen ze je verhaal wel leuk vinden? Of is het eigenlijk wel goed? Op dit punt heb je natuurlijk al uitgebreid met proeflezers en met je redacteur & uitgever over het boek gepraat, maar dat is niet hetzelfde. De lezers zijn het spannendst. Je hebt je hart, je ziel, je bloed, je zweet en je tranen op een presenteerplaatje gelegd en nu gaan mensen er meningen over hebben. UGH.

Mocht je denken dat dit in de loop der tijd gemakkelijker wordt, dan kan ik je zeggen dat dit niet het geval is. Want ieder boek is er wel iets anders om nerveus over te zijn. Is dit boek niet slechter dan mijn vorige, die zo goed ontvangen werd? Gaan mensen dit boek wel leukvinden, want dit is het eerste boek in een nieuwe serie, in een hele andere wereld? Dit is een stijlbreuk met mijn vorige boek, wordt dit goed ontvangen? Etcetera, etcetera. Wat doe ik mezelf aan, haha 😀

En nu had uitgeverij Zilverspoor een blogtour georganiseerd voor mijn boek, waar een aantal boekbloggers recensies gingen schrijven voor mijn boek. Binnen een week zouden een aantal boekbloggers hun recensies publiceren. Ik kan je zeggen; ik zat best met samengeknepen billen, whew.

Gelukkig zijn de reacties en de recensies over het algemeen super positief. De enige punten van kritiek die ik meekreeg waren dingen waar ik bewust voor gekozen had, en waar ik net zo bewust voor boek 2 al ruimte voor aan het maken was. Dus… yay 😀

Hier komen wat reacties! 🙂

Joni’s bookquest: “‘De prijs van water’ is een spannend boek dat je aandacht grijpt en niet meer loslaat. Het is zeker zo’n verhaal met een ‘ik wil verder lezen’ gehalte.“

De prachtige foto van het boek komt ook van haar blog, dus ga zeker haar blog checken!

Jeanines boekenblog: “De prijs van water is een dystopisch fantasy-verhaal verhaal met elementen van sciencefiction en horror. Ik houd enorm van dit soort genres en heb het verhaal dan ook met veel plezier gelezen. Het zit boordevol actie. De schrijfster heeft een aangename schrijfstijl waardoor ik door het verhaal heen vloog.”

“Wat de schrijfster erg mooi wist over te brengen is dat niet alles zwart/wit is in deze wereld en in het leven van de personages. Alles heeft twee kanten. Doordat je het verhaal vanuit verschillende perspectieven leest krijg je een goed beeld krijgt van de gebeurtenissen in de toren aangezien de personages zich op verschillende verdiepingen in de Hydrontoren bevinden. Zo is intrigerend om te lezen dat de leden van de Raad van Directeuren in feite net zo onmenselijk zijn als de monsters. Ook de scheidingslijn tussen het zijn van een rebel of een terrorist blijkt maar erg dun te zijn. ‘De prijs van water’ is een enorm spannend verhaal. Het is het eerste deel van een tweeluik en heeft een verrassend einde.”

Wat een lieve woorden! Dit is precies de vibe waarvoor ik ging in dit boek, dus echt fantastisch om te horen ❤

De Boekenhamsteraar: “De spanning in dit verhaal ligt zo hoog en is echt constant aanwezig! Al tijdens de proloog heb je al het gevoel dat er iets gaat gebeuren en ben je op je hoede. Dit is al een goede start, want als de sfeer zo vroeg in het boek gezet wordt, zit je al meteen in het verhaal.
Verder in het verhaal blijft deze hoge spanning grotendeels aanwezig met af en toe een kort stukje om te bekomen. Dit is heel aangenaam in de schrijfstijl omdat je wel door wilt lezen maar de spanning is niet zo overweldigend dat het te veel wordt.”

Laura geeft in haar recensie wel aan dat ze wat meer tijd met de personages en uitweiding over de wereld had willen zien; maar dat komt helemaal goed in Boek 2, want daar zijn ze eindelijk die toren uit, haha 😀

Kelly Meijer: (hey, hallo naamgenootje :D) “De schrijfstijl van Kelly is vlot, vol met actie en spanning. Je leert de karakters goed kennen en gaat echt met ze meeleven, soms tot aan frustratie aan toe. Wel miste ik wat achtergrondverhaal. Hoe komt de organisatie Hydron aan zoveel macht? Waarom wordt er geen magie meer beoefend? Ik hoop eigenlijk dat er in het tweede boek antwoorden komen, want zeker dat ik dat ga lezen!”

No worries, dat komt in boek 2 super uitgebreid aan de orde 🙂

Story_of_bookss: “Het is echt een geweldig fantasy verhaal, dat enorm lekker geschreven is. Je leest telkens vanuit een ander personage wat het verhaal erg interessant maakt en ook interessant blijft. Ook lees je af en toe kleine stukje van de rebellen wat het weer enorm spannend maakt. De schrijfstijl is echt super fijn en leest lekker vlot weg.
Ik ben echt enorm benieuwd naar het volgende deel !”

Tnx Silena ❤

De overige deelnemers aan de blogtour heb ik de recensies niet van kunnen vinden, dus wellicht komen die nog, of mijn Google-fu heeft me verlaten :’D

Goed, tijd om te stoppen met procastrinaten en mezelf op mijn schouder te kloppen, en tijd om die climax van Boek 2 af te schrijven. Ik ben BIJNA klaar met de eerste versie, pfew!

Boeken·Films/TV·recensie

gedeelde inspiratie is dubbele inspiratie

Kelly1 reactie

PictureLang geleden toen de wereld nog jong was, schreef ik uitgebreide recensies over de boeken die ik las, en de series en films die ik keek. Eigenlijk doe ik dat al jaren niet meer, behalve een aantal regels op Goodreads.

Het nadeel daarvan is, is dat ik eigenlijk niet echt een plekje meer heb om te gushen als ik iets echt heel mooi/gaaf/inspirerend vind. En ik krijg echt die vraag nog wel van lezers en geinteresseerden: “waar haal je je inspiratie vandaan?”

Met die gedachte heb ik besloten om de aankomende tijd dingen met jullie te delen die mij in de afgelopen tijd (jaren/maanden/weken/dagen) in vuur en vlam hebben gezet.

Over de jaren ben ik namelijk steeds kritischer geworden op wat ik écht goed vind. Da’s een beetje het nadeel van het vak natuurlijk – als je zo bezig bent met schrijven en verhaalstructuren en motivaties en plotlijnen, dan zie je overduidelijk waar het mis gaat in de verhalen die je ziet of leest (of speelt, in het geval van games). Ik heb bij tijd en wijle zowat zitten schuimbekken als ik een verhaal shit zag eindigen nadat het zo veelbelovend begon (tv-series zoals Game of Thrones, of horror films als Hereditary). Oh, ik heb méningen over zulke situaties, en frustraties – zulke frustraties – als ik het fout zie gaan, maar daar gaan we het nu niet over hebben.

Ik wil de aankomende weken juist de media in het zonnetje zetten waarvan ik juichend ronddanste “JA! Zo moet het! Het kan dus toch! Kijk nou hoe briljant!”. Het soort waarvan je het ’t liefste van de daken zou willen toeteren hoe goed het is, en waarom het zo slim en passend en perfect is. Waarom je zo fucking genoten hebt. Want dat is het voordeel van het feit dat ik al zoveel gelezen, gezien en gespeeld heb – er is een hoop troep, want 90% van ALLES is troep – en dat is dat als je bij die 10% komt die dan wél perfect uitgevoerd is, dat dat zo speciaal is, dat het je oprecht even helemaal gelukkig maakt. Maar misschien moet ik dat even in de eerste persoon zeggen, want voor MIJ is dat in ieder geval zo. Geen idee hoe dat voor jou is 😉

Ik ga ook mijn best doen om wat dingen te benoemen die niet per se bij een groot publiek bekend zijn, en de aandacht zeker kunnen gebruiken. Tot dusverre heb ik een leuk lijstje van niet alleen boeken en tv-series, maar ook een paar audiodrama podcasts (een medium waarvan ik nauwelijk wist dat het bestond, tot voor een aantal maanden geleden).

Dit wordt de “hell yeah” serie. Ik kan niet wachten om al deze gave dingen met jullie te delen. 🙂

Bloed en Scherven

winactie en recensies!

KellyPlaats een reactie

De eerste recensies van Bloed & Scherven beginnen te verschijnen op Bol.com, Goodreads en verschillende (boeken)blogs en ik ben zo gelukkig dat ze tot dusverre allemaal overweldigend positief blijken te zijn!

Een greep uit de quotes (de rest vind je op de Media & Recensies pagina):

Bloed & Scherven is het tweede deel in wat nu de Lentagon-trilogie zal worden. Net als het eerste deel zit het verhaal vol actie, spanning en energievervorming. Toch is er ook aandacht voor de morele ontwikkeling van de personages, waardoor het verhaal diepgang krijgt en je tot ver na de laatste bladzijde bijblijft.

“Deel twee uit de Lentagon serie is als opstappen op een hoge snelheidstrein. Het komt pas weer tot rust als het station is bereikt of, in deze situatie, het boek uit is. Levensechte personages die je zonder probleem hun wereld binnen sleuren. Moderne fantasy (zo hebben ze bijvoorbeeld gewoon mobieltjes) zoals ik nog niet eerder in een boek heb gelezen. Boek 1 was al fantastisch, deze is nog beter!”

“De personages zijn complex en realistisch, de schrijfstijl is vlot en het adrenalineniveau is warempel nog hoger dan in deel 1. Kelly van der Laan cementeert hiermee haar positie als één van mijn favoriete auteurs uit de Lage Landen – haar boeken zijn echt van internationaal kaliber.”

“Vanaf het begin wordt je het boek ingezogen door de nodige actie die zorgt voor veel vaart in het verhaal. Daarna wordt het verhaal uiteraard wat rustiger en bouwt het zich langzaam op naar een uiteen spatting die je achterlaat met de nodige stof, schitteringen, bloed en scherven om over na te denken.”

Zo gaaf! Dus om het te vieren heb ik in samenwerking met de blog Ninesisters (die ook in hun recensie hele lieve dingen over Bloed zeiden zoals “Het verhaal is kontknijpend spannend. Kelly van der Laan heeft het in zich om de lezer te amuseren, te laten lachen, te shockeren en ook om te laten huilen.”) een winactie opgezet!! Je maakt kans op ALLEBEI de Lentagon boeken, zowel Stof en Schitteringen als Bloed en Scherven, gesigneerd! Doe je ook mee?
Meer informatie vind je op Ninesisters.nl! 🙂

Algemeen·Stof en Schitteringen

reacties op recensies

Kelly8 reacties

recensiesAfgelopen week publiceerde Fantasyboeken.org een column van Rianne Werring, met als tagline: Reageer meer! Ik las het met veel interesse, omdat ik natuurlijk als schrijver van te recenseren boeken aan de andere kant van de tafel zit. Ik kan me haar uitgangspunt goed voorstellen; juist omdat recenseren zo subjectief is, zou je als recensent graag een reactie willen zien van de schrijver – wat die van de recensie denkt, welke stukken zij of hij gemist heeft in het boek, hoe de ervaring nog verrijkt kan worden. Ik snap helemaal wat ze bedoelt, want in dialoog met de schrijver kan de recensent nog veel dieper op een boek ingaan en gavere inzichten krijgen en delen met de rest van de wereld.

Ik moet echter toegeven dat ik over deze column een paar dagen heb moeten nadenken, want mijn eerste instinct is dat reageren op een recensie een ongelofelijke faux-pas is, vooral als hij een erg ‘meh’ gevoel geeft. Moet je nu echt gaan protesteren als iemand je visie niet ziet… of erger nog, niet snapt? Als er gecommuniceerd wordt, en het bericht niet doorkomt, is dat dan de ‘schuld’ van de zender of van de ontvanger? Had je dan niet als schrijver beter moeten communiceren? Of moet je het gewoon laten gaan? Als schrijver heb je absoluut geen controle over wat voor gevoelens de lezer bij je verhaal krijgt; of de associaties die het opwekt.

Dit heb ik al gemerkt tijdens de verhalen die ik schreef voor Fantastels: in het juryrapport van mijn eerste inzending in 2011 werd er door het ene juryrapport opgemerkt dat de relatie tussen de twee broers geforceerd aanvoelde en dat hun dialogen ietwat houterig waren, en het andere jurylid genoot van de dialogen en hoe Logan en Jamie echt als broers aandeden. Dit was in hetzelfde juryrapport! Uitgaande van precies hetzelfde materiaal, werden dezelfde zinnen op compleet verschillende manieren geïnterpreteerd. Hier kan je als schrijver zo weinig aan doen.

Met de recensies voor Stof en Schitteringen heb ik tot dusverre geluk gehad, maar zelfs hier merkte ik dat sommige dingen wat polariserend werkten: het drugsgebruik van de personages werd door de ene recensente als ietwat afstotend ervaren, terwijl de ander het juist wel leuk vond omdat het ’t verhaal een wat rauwer randje geeft. En ik als schrijver? Ik moet lachen, want het gebruik van partydrugs in het verhaal is voor mij helemaal niet zo belangrijk, buiten het feit dat het een onderdeel is van de hedonistische in-het-nu-levende levenshouding die Joy en Valeria met elkaar delen en wat in eerste instantie de hoeksteen van hun vriendschap is. (De échte reden waarom de personages zo aan de drugs zitten? Dat is omdat ik 39 graden koorts had toen ik de first draft van het verhaal schreef. Dat is ook de reden waarom nevel je mond doet tintelen – dat was de trachitol die ik toen voor mijn ontstoken keel aan het slikken was. Ahem!)

Veel interessanter zijn de reacties die er komen op de verhouding tussen Joy en Seamon. Het kost me echt moeite om hier mijn mond niet over open te doen, want oh, ik heb hele uitgesproken ideeën bij deze relatie. Ik weet alleen niet of het aan mij is om hier iets over te zeggen, want weet je, op het moment dat je verhaal de wijde wereld in gaat – op het moment dat het gepubliceerd wordt… dan is het verhaal niet meer van jou.

Dan is het eigendom van de lezer, die zijn of haar eigen gevoelens en ideeën heeft over het verhaal, en die zijn net zo valide (of misschien nog wel meer) als wat jij erover kan zeggen. Je kan alleen maar hopen en bidden dat er weinig verloren is gegaan in de communicatie tussen jou en de lezer, en dat zij of hij snapt wat je bedoelt. Ik heb er afgelopen februari al over geblogd, want het is een heel interessant spanningsveld, tussen schrijver en lezer. Of tussen schrijver en recensent. Moet ik echt met je in discussie gaan? Wil je écht wel weten wat ik ervan vind? Is mijn mening over het verhaal meer valide dan die van jou?

Ik weet het niet.

Maar dat gezegd hebbende…. wil je écht weten wat ik denk over de relatie tussen Joy en Seamon? Kom dan maar op! 😀

Stof en Schitteringen

de andere kant van de tafel

KellyPlaats een reactie

Afgelopen zaterdagochtend ging de wekker om kwart over zes al af, want het was tijd om te vertrekken naar Elfia Arcen! Het is zo’n twee uur rijden vanuit Den Haag, maar gelukkig had ik Zilverspoor collega Latoya als gezelschap. We stonden met de Zilverspoor stand (met al haar gezellige lieve schrijfcollega’s) meteen naast de ingang. Het weer hield zich fantastisch en de Fair was net als altijd goed bezocht, dus we hadden twee drukke dagen.

Het is nog steeds zo ontzettend surrealistisch om op een evenement te staan en je eigen boeken aan te prijzen. Nog maar een jaar geleden stond ik aan de andere kant van de tafel zelf bij schrijvers te buurten en boeken te kopen, en nu mag ik zelf lezers verleiden om mijn boek te kopen! En dat lukt regelmatig nog ook! Als ik er te lang over nadenk, is de cognitieve dissonantie overweldigend. Maar wel op een goeie manier, hoor!

Hetzelfde geldt voor recensies. Ik heb er vandaag twee recensies van boekbloggers gekregen (zie de recensie pagina op mijn blog voor meer info). Het is heel bizar om mensen te zien reageren op de werelden die je gebouwd hebt en de personages die je geschapen hebt; om te zien of ze dingen snappen (of juist niet), of ze mijn personages liefhebben (of juist niet). Waarschijnlijk is het ook zo raar omdat ik ook nog steeds lezer ben met meningen over de boeken die ik lees. Dat het mij nu overkomt is heel bijzonder, en dat koester ik ontzettend.

Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt; dat JIJ opeens aan de andere kant van de tafel stond?

Roleplay·Stof en Schitteringen

fantastyval en recensies!

Kelly1 reactie

Ha, wat een weekend! Allereerst was er RPG’s en bier met mijn vrienden op Condamned in Amsterdam, vervolgens was er Fantastyval met al zijn prachtig verklede mensen in de zonneschijn, boekverkopen, signeren en vooral gezellig kletsen met de bezoekers van de Zilverbron/Zilverspoor stand… en dan ben je maandag volledig uitgeput van al die indrukken… en dan krijg je een berichtje op Facebook: ‘Heb je deze recensie van Stof en Schitteringen op Fantasyboeken.org al gezien?’

Vijf sterren, en superlovende woorden. De hele recensie kun je HIER lezen, maar dit zijn wat quotes:

“Stof & Schitteringen combineert enkele sterke personages met een goed uitgewerkte wereld en een voortsnellend plot. Een boek dat je met tollend hoofd achterlaat.”

“Kelly van der Laan hanteert een ongecompliceerde stijl en maakt geen woorden vuil aan wat er niet toe doet.”

Naast de prachtige recensies die ik al op Bol.com en Goodreads mocht ontvangen, is dit alleen nog maar de kers op de taart. Ik heb dus maar een recensiepagina hier op mijn blog in het leven geroepen, zodat ik er soms even naar kan kijken als ik het allemaal niet meer kan geloven. 🙂

Wat een leven toch, als schrijver… 🙂