De afgelopen maanden zijn hectisch geweest wat schrijven betreft. Nadat mijn proeflezers me met ideeën voor een extra plotdraad opscheepten, heb ik zo’n 20K aan het verhaal bijgeschreven. Niet dat je er héél veel van gaat merken, want ik heb ook een aantal goeie schrapsessies achter de rug, dus Vuur & Vergankelijkheid klokt nu in op 91K. Ongeveer even veel woorden als Stof & Schitteringen dus!
En ja, de titel staat nu ook eindelijk vast. Hij werd al genoemd in het leuke interview dat ik met Connie had voor Connies boekenblog, maar het is nu echt officieel. Het is lang tobben geweest omdat er zeker ook wat te zeggen is voor de andere titel die ik in mijn hoofd had, maar uiteindelijk denk ik dat deze beter past. En heel eerlijk, ‘vergankelijkheid’ is gewoon een mooi woord en zit al in mijn hoofd sinds de eerste exercitie om dit verhaal op te schrijven (wat niet eens leek op wat ik nu heb).
De opzet voor de kaft is er nu ook, maar die houd ik nog eventjes geheim.
Over een week of twee ga ik met Cocky beginnen met de officiële redactie. Spannend hoor! En man, wat ben ik er klaar voor om de laatste oppoetsronde in te gaan en de proza recht te trekken, want ik zie het niet meer. Ik zit op het punt dat ik een frase lees en denk: oh nee, gebruik ik die niet te vaak?! en dan een control-F door mijn document doe en zie dat het maar drie keer gebruikt is in het hele verhaal. Ik heb het inmiddels duidelijk te vaak gelezen :’)
Tijd voor échte redactie. En dan een release in Augustus op Castlefest.
My body is ready!
Zo zeg, anders bedenk je even een hele nieuwe plotdraad nadat je proeflezers zeggen dat ze wat meer conflict in je verhaal willen. En dat terwijl je een deadline hebt van 1 maart. En je ook aan het bezig bent als redacteur voor een ander boek. …En dan als klap op de vuurpijl bedenk je óók nog eens, terwijl je een weekje in de bossen in Duitsland zit, een nieuw boekidee.
…Wat een jaar is het geweest, mensen! 2016 was op zijn zachtst gezegd best een beetje intens. Zullen we het daar gewoon maar bij houden? Er is super veel gebeurd in de wereld, en heel veel dingen waren heftig – en dat duizelt me soms, hoe verdomde actueel mijn boeken zijn. Ik begon de Lentagonserie als een roadtrip en een ontdekkingstocht naar de gevolgen van macht en verslaving, maar ik eindigde met een scherpe aanklacht aan racisme, angstcultuur en haat. Ergens is de ‘echte wereld’ in mijn boeken geslopen, en ergens is ‘write what you fear’ veranderd in ‘write what you know’ en dat is een depressieve noot waarop ik eigenlijk niet wil eindigen, want 2016 is ook een goed jaar geweest.
IT IS HAPPENING! Ik heb gisteren de eerste stukken redactiewerk van Talent en Kristal teruggekregen van Cocky. Ik ben stiekem echt ongelofelijk excited dat we weer samen met een manuscript aan de slag gaan, benieuwd naar wat ze ervan zal vinden, hoe het redactieproces deze keer zal verlopen… en vooral ook benieuwd wat JULLIE straks gaan vinden als hij af is.
Degenen van jullie die mijn twitter account volgen, die weten het al: de afgelopen twee weken ben ik mijn manuscript voor Talent en Kristal aan het redigeren geweest, gebaseerd op de reacties van mijn alpha proeflezers. Er kwam best het een en ander uit wat ik kon aanscherpen en straktrekken, dus daar ben ik druk mee in de weer. Ik ben inmiddels net over de helft. Daarna ga ik de boel uitprinten en nog verder krassen op de kleine dingetjes, en dán is het tijd voor de beta proeflezers. Hopelijk daarna is het klaar voor de redactie met Zilverbron, maar tegen die tijd leven we al in april denk ik.
Kristal & explosies 