En nu weer terug naar het gewone leven… en hard verder schrijven aan ‘Talent en terreur’, want ik ben zo vaak aan het beloven geweest dat die met Castlefest uitkomt, dat ik mijn deadline natuurlijk wel moet halen!
Categorie: Algemeen
het gevoel van elfia
“Dank je wel,” krijg ik terug.
“Voelt goed, hè?”
Ze glimlacht me stralend tegemoet. “Ja joh!”
Hoe beschrijf je een event als Elfia? Dat je naast de ingang staat en met een grote glimlach exotisch en prachtig verklede mensen in Elfia verwelkomt. Dat de nieuw verkozen koning en koningin van Elfia in onze stand komen buurten. Dat er mensen zijn die je boek komen kopen (soms zelfs allebei tegelijk), of je komen vertellen dat je boek zo gaaf was en wanneer komt boek 3 uit? Dat je poseert voor een foto met Goku en omvallend van het lachen samen de kamehameha doet. Dat je een een in het zwart geklede jongeman met zwaard-en-drakenpins op zijn kraag over de grens Elfia in ziet stappen en tegen hem zegt: “Welkom in Elfia, asha’man,” en hij naar je terug grijnst, omdat je snapt wat hij aan het cosplayen is.
Dat je gesprekken voert over boeken, over je favoriete series en personages, dat je discussies hebt over tv-series, en mensen aanmoedigt om te blijven lezen, te blijven dromen, te blijven schrijven. Het is een en al menselijke connectie en ‘wij begrijpen elkaar’ en dat is zo bijzonder. Dat je lacht met je collega’s, lekker bijkletst, geniet.
Ik ben net als altijd compleet afgedraaid na een weekend met zoveel indrukken, maar het is het helemaal waard.
En volgende week FACTS!
mooie plaatjes
Vandaag struikelde ik over een tweetal plaatjes die me erg gelukkig maakten. Ik kan het even niet laten om ze met jullie te delen!
Exhibit A:
Stof en Schitteringen is met een lezer meegevlogen naar Egypte! Zo internationaal 😀 Wat een mooi plaatje dit. Dank je wel voor het delen, IJdo! ❤
(ben wel een beetje jaloers op mijn boek. mag ik ook zo’n mooi uitzicht?)
Exhibit B:
Dit is een screenshot van de bibliotheek van Rotterdam.
Niet alleen is Stof daar uitgeleend (wat natuurlijk altijd goed nieuws is), maar wat mijn hart sneller deed kloppen was de kolom aan de rechterkant ‘Anderen leenden ook’. Het is natuurlijk hartstikke leuk om te zien dat Stof meegaat met lezers van Jasper Polane (hoi!), maar er staat ook James S. A. Corey – The Expanse serie. En dat is alleen maar mijn favoriete SF serie van dit moment. Om dat te zien… om in één adem ‘meegeleend’ te worden met een van mijn favoriete boekenseries… wauw, ja… dat is toch wel een bijzonder gevoel hoor!
wauw, castlefest, wat was je mooi!
Ik kan het niet zo goed in woorden bevatten wat Castlefest met me doet. Ik ben van nature een festivalganger; ik geniet van zonneschijn, muziek, vrijheid en het beeld van genietende mensen. Meestal doe ik dat genieten op muziekfestivals, maar Castlefest heeft de unieke eigenschap dat het mijn liefde voor ‘het festivalgevoel’ verbindt met mijn liefde voor fantasy en boeken.
En dan mocht ik op Castlefest ook nog eens “Bloed en Scherven” presenteren, op een zonovergoten weekend vol heerlijkheid en fantasy. Kan het dan nog beter? Ik heb eindelijk “Bloed” kunnen presenteren aan de lezers; en “Stof” (soms zelfs samen met “Bloed”) kunnen verkopen aan nieuwe lezers. Gezellig gekletst over fantasy en boeken, mijn mond moeten houden over mogelijke spoilers, bijkletsen met mijn lieve collega’s, en alles leek overgoten met een gevoel van triomf – dat ondanks alles dat het ons gelukt is, dat we met Team ZIlver negen nieuwe boeken aan de wereld konden presenteren. Ik weet zeker dat Jos Weijmer het heerlijk had gevonden.
De eerste reacties komen nu binnen en het is spannend en gaaf en doodeng, maar dat hoort er allemaal bij! Dank jullie wel voor de support en een heerlijk weekend!
bij deze, de omslag!
Ik laat de omslag maar voor zich spreken, denk ik. (Hij is ietwat roze geworden in de upload, geen idee waarom?)
31 Juli is hij verkrijgbaar en ik vind het zo, zo spannend! Juist omdat ik genoten heb van het schrijven van ‘Stof en Schitteringen’, maar ‘Bloed en Scherven’ eigenlijk altijd al het verhaal was wat ik écht wilde vertellen – het verhaal waar ik half hyperventilerend plotideeën aan het uitwerken was en waarop ik mijn hart in duizend stukken brak. Ik heb uren en dagen en weken gestoken in de meta van de wereld, in de motivaties, in alles… ik hoop zo dat het toont. Ik heb zo’n woeste liefde en beschermende gevoelens voor mijn personages dat ik eigenlijk een beetje bang ben voor de kritieken, omdat dit me zo na aan het hart gaat. Maar tegelijkertijd kan ik niet wachten om het allemaal met jullie te gaan delen en jullie te tonen ‘kijk, dít is wat ik bedoel’ met dit verhaal. Dít is hoe ik denk over de wereld, dít is wat me ’s nachts wakkerhoudt, dít zijn mijn personages die keihard kapot gaan op de realiteit van hun wereld, maar ook die van ons.
Nog elf dagen! 😀
Het gaat gebeuren!
Lieve mensen, ik heb goed nieuws: wat in het vat zit, verzuurt niet. BLOED EN SCHERVEN, de tweede Lentagonroman, is naar de drukker en wordt officieel gepresenteerd op Castlefest (31 juli dus). Het gaat gebeuren!!
Ik ben superblij dat ik dit met jullie mag delen en dat ik, ondanks het verdrietige overlijden van Jos Weijmer, mijn boek toch aan de wereld kan presenteren. Ik kan jullie toch nog weer meer op avontuur nemen in Jediah samen met Joy, Valeria, Seamon en Sirka en ik kan niet wáchten!
Zien we elkaar op Castlefest?
tijd om te schrijven
Het is hier alweer even stil, sorry daarvoor! Er is erg weinig te rapporteren op het moment. Zilverbron is op het moment druk bezig met het nazoeken van documentatie en papierwerk, dus over de releasedatum van Bloed en scherven kan ik helaas nog weinig vertellen. We staan ook niet op Keltfest met de Zilverspoor/bron tent, dus voorlopig wordt dat niet face-to-face bijkletsen. Het voordeel hiervan is, dat het me wel meer tijd geeft om te schrijven.
Want ja, in de tussentijd ben ik druk bezig met het schrijven aan boek 3, Talent en terreur, en dat gaat lekker. Ik ben op het moment de 20.000 woorden net voorbij, wat niet slecht is voor even ruim een maand werk. Tenminste, dat is wat ik mezelf vertel. Stiekem is het namelijk best zwaar om weer met een eerste versie bezig te zijn. Vooral als het laatste wat je deed een zesdeversie-redigeer-ronde was, en je nu met een eersteversie-schrijfsel aan het stoeien bent. Blijkt dat je schrijfsels echt beter worden in de redactie, wie had dat gedacht 😉
Daarbij opgeteld ben ik niet het soort schrijfster dat haar plot compleet uitplant en dan pas gaat schrijven. Ik heb concepten en plotpunten en ideeën die ik bedenk, thema’s en de climax van het verhaal die ik uitwerk, en natuurlijk de personageontwikkeling die ik uitschets… en dan… dan knal ik het op papier en zie ik wat werkt, en wat niet. Dat betekent wel dat ik het verhaal meestal zo’n ruwweg vier keer volledig overhoop haal, herschrijf en het plot herstructureer, voordat jullie het uiteindelijke product te zien krijgen.
Dat klinkt best prima, totdat je je realiseert dat het gemiddelde schrijfproces voor mij, aan mijn kant van het boek, er ongeveer zo uitziet:
En dat is best bikkelen, zoals je waarschijnlijk wel begrijpt.;)
Maar het is ook superleuk! Het creatieve ontdekkingsproces is net zo gaaf als dat het frustrerend is. Soms moet je gewoon even door het ????? deel heen om een goed nieuw idee naar boven te halen en dan weer op een wat vastere fundering te kunnen doorschrijven. En dat wéét ik, maar soms blijft het wel moeilijk. Tegelijkertijd ben ik wel ongelofelijk blij dat ik weer tijd mag doorbrengen met mijn personages (op het moment heb ik een toptijd met mijn amusement over de manier waarop Seamon en Valeria elkaar constant irriteren :D). Ik heb zo’n woeste liefde voor al mijn babies, en ik kan niet wachten om Morgan en Paris beter te leren kennen. Dus; ik spreek jullie later… ik ga verder schrijven! 🙂
elfia haarzuilens 2015
Twee dagen Elfia Haarzuilens 2015 zitten er weer op. Het was een beetje een dubbel gebeuren: aan de ene kant was het natuurlijk super gezellig met de collega auteurs en de bezoekers, en heb ik ‘Stof en Schitteringen’ weer kunnen aanprijzen, verkopen en signeren. Maar aan de andere kant was daar ook het feit dat we Jos verloren zijn. We hebben op hem getoost en er lag een boek waarin bezoekers en auteurs berichten aan hem konden achterlaten. Het boek is flink gevuld geraakt over het weekend, en dat is natuurlijk prachtig.
En dan was er natuurlijk ook nog de mensen die we ‘nee, sorry, het nieuwe boek is nog niet uit’ moesten verkopen, en dan vertellen wat er gebeurd was. Het begrip was gelukkig overweldigend en we hebben onderling elkaar gesteund, gelachen, en fijne gesprekken gevoerd met elkaar en de Elfia bezoekers. Dus ja, het was erg dubbel.
In een betere wereld was Jos erbij geweest en had ik ‘Bloed en scherven’ aan jullie kunnen presenteren. In plaats daarvan hebben we er, ondanks het frisse weer, toch een fijn weekend van gemaakt met elkaar, en met jullie. En daar moeten we het dan maar mee doen.
Dus wat nu, vraag je je misschien af? Schrijven, natuurlijk. We blijven schrijven.
Als ik meer nieuws heb, dan laat ik het hier meteen weten.
het gala van het fantastische boek
Afgelopen zaterdag vond de uitreiking van de Paul Harland Prijs plaats op het eerste Gala Van Het Fantastische Boek, en jongens, wat was het léúk! Na een half uurtje optutten (het is tenslotte een GALA) zakte ik op zaterdagmiddag af naar druilerig Den Bosch. Tot mijn consternatie moest ik eerst een queeste ondernemen om een parkeerplek te vinden en kwam ik om stipt drie uur in mijn jurkje met hoge laarzen binnen zeilen in het Golden Tulip hotel, met rode wangen en ietwat geïrriteerd…. maar dat zakte snel genoeg weg toen ik mijn vrienden gevonden had, bekende gezichten begroet had, en de panels begonnen.
Ik had gekozen om de panels te volgen en niet de workshop, en hoewel ik hoorde dat de workshop van Marcel van Driel toch wel heel nuttig en goed was, heb ik ook veel opgestoken van de interessante panels. Daarna was het direct tijd voor een mass signing, waarbij auteurs hun boeken signeerden en verkochten. Wat was het drúk in de mass signing ruimtes! Natuurlijk alleen maar goed, want zo hadden we de kans om lezers te spreken en boeken te kunnen signeren. De tijd vloog werkelijk voorbij en voor ik het wist zaten we in de gewelven van het hotel aan kleurig verlichte tafeltjes aan de tapas.
Mijn tafelgenoten waren inmiddels flink gespannen, omdat zij zaten te wachten op de uitslag van de Paul Harland Prijs, waaraan ze meegedaan hadden. Ik had die spanning natuurlijk niet, omdat ik er vooral was om hoi te zeggen tegen mensen en mijn vrienden te supporten… en dat geeft toch wel wat rust, hoor! Uitreikingen zijn ze-nuw-slo-pend!
Op weg naar de zaal waar de uitreiking was, werden foto’s genomen op een heuse rode loper. Dat was stiekem ook best spannend, maar ik kan nu wel zeggen dat ik het gedaan heb. (mental note to self: volgende keer kleinere passen nemen) Gaaf hoor! Iedereen zag er zo mooi opgemaakt en aangekleed uit, het geeft toch wel cachet aan het hele gebeuren. Ik was onder de indruk van hoe officiëel maar toch ongedwongen alles aanvoelde.
De show was ook erg leuk! Het duurde lang voordat we bij de uitreiking kwamen (arme deelnemers), maar er werden in de aanloop naar de uitreiking ook wel belangrijke dingen verteld; over de Harland Awards, de plaats van SFF in de Nederlandse boekenmarkt (en hoe we die beter kunnen maken) en de initiatieven die de Stichting Ter Bevordering Van Het Fantastische Boek gaat nemen, klinken super interessant. Ik ben erg benieuwd!
En toen de uitreiking dus. Grappig, want zelfs al had ik geen verhalen in de race, mijn hart klopte toch in mijn keel toen ik die namen over de goud glinsterende slideshow zag flitsen, aftellend naar #1. Erik Heiser won de #1 prijs, supergefeliciteerd! Bij deze wil ik eigenlijk alle winnaars van harte feliciteren – maar ook alle mensen die op die knop hebben gedrukt en een verhaal hebben ingestuurd… want daar heb je ballen voor nodig! Een verhaal afschrijven, polijsten, en insturen… dat is al een prestatie op zich. En zelfs daarmee al, heb je het fantastische genre in Nederland (en België) al bevorderd.
Dus blijf het doen, mensen – laten we de SFF in Nederland naar een hoger niveau tillen. Volgend jaar doe ik met jullie mee! 🙂
een (her)introductie van de cast!
Omdat ‘Bloed & Scherven’ binnenkort uitkomt, dacht ik dat het misschien leuk was om jullie te (her)introduceren aan de cast van de Lentagon boeken.
Naam: Sirka Lentan
Leeftijd: 29
Sterrenbeeld: Waterman
Geboorteplaats: Delgado, Parsia
Woonplaats: Mentorn Stad, Mentorn
Telchianscore: 98
Haarkleur: zwart
Oogkleur: bruin
MBTI persoonlijkheidstype: ISFJ
Achtergrond: Intelligent, hoog opgeleid (heeft haar universitaire graad en vervolgens het Parsiaanse equivalent van een PHD op haar 25e binnengesleept) en een van de meest veelbelovende magische talenten ter wereld. Tot haar broertje geboren werd, het sterkste talent in de afgelopen driehonderd jaar. Opgegroeid met een oudere zus Mirella, waarmee ze een slechte band had, een jonger broertje Seamon waar ze dol op was, en liefdevolle ouders.
Ondersteunde haar ouders in research en onderzoek in energieversterking, wat eindigde in een tragedie toen het prototype waaraan ze aan het werk waren (de Lentagon genaamd) in bewoond gebied heftig explodeerde. Haar ouders lieten het leven, haar broertje en zus waren niet aanwezig. Sirka zelf raakte zwaar gewond en lag maandenlang in het ziekenhuis. Sindsdien gaat ze gebukt onder een enorm survivor’s guilt. Ruwweg twee jaar na het ongeluk trok ze het niet meer en vertrok naar Mentorn, om daar te wonen en te werken. Ze liet Seamon en Mirella achter en deed haar best om bezoekjes aan Delgado zo veel mogelijk te vermijden, tot ze twee jaar geleden haar broertje herkende op camerabeelden van een misdaad – de Lentagon werd uit een zwaarbewaakte basis gestolen.
Ze zou alles op alles zetten om haar broertje bij de Lentagon weg te houden … en er meteen ook voor te zorgen dat de groepering waarbij Seamon aangesloten was, óók de Lentagon niet zou krijgen, want ze zouden er niet veel goeds mee willen.
Sirka is van nature goedbedoelend en geeft ontzettend veel om haar broertje. Ze is ook impulsief en hoewel ze in noodsituaties vaak een enigszins pragmatische inslag kan houden, lukt dat die ene keer in Kalmstad met haar broertje niet. Ze voelt zich ontzettend schuldig over wat er gebeurd is en neemt de verantwoordelijkheid van de gemaakte fouten compleet op zich. Alleen de prijs die ze daarvoor moet betalen, lijkt haar meer te kosten die haar lief is.
Naam: Seamon Lentan
Leeftijd: 21
Sterrenbeeld: Kreeft
Geboorteplaats: Delgado, Parsia
Woonplaats: Serillia, Parsia
Telchianscore: 98.5
Haarkleur: zwart
Oogkleur: bruin
MBTI persoonlijkheidstype: ESFJ
Achtergrond: Seamon werd geboren in een rijke, liefdevolle en getalenteerde familie, als het grootste talent in de afgelopen 300 jaar. Hij overtreft zelfs zijn oudere zus Sirka met een fractie. Hij is heethoofdig, licht ontvlambaar en emotioneel, maar hij heeft een groot hart en maakt gemakkelijk vrienden.
Ten tijde van de Lentagon explosie was hij twaalf jaar oud, net begonnen aan zijn staatsopleiding, en populair op school. De explosie maakte daar een einde aan. Op school werd hij al snel een pariah – zijn ouders hadden tenslotte in hun dood een flink deel van de woonwijk meegenomen en mensen reageerden dat op Seamon af. Ook de verzurende mening ten opzichte van talenten deed hem geen goed; hij werd gepest, genegeerd, en uitgejouwd. Dit maakte dat hij op school niet heel goed meer mee kwam – hij was rebels, boos, en tamelijk onhandelbaar voor iedereen, maar vooral zijn voogd/zus Mirella. Zijn enige echte uitlaatklep was ijshockey en zijn team aldaar, waar hij gewaardeerd werd om zijn vaardigheid in ijshockeyen en zijn talent niet echt een punt was. Hij maakte zijn staatsopleiding af en weigerde verder te studeren. Vervolgens maakte hij via zijn vrienden in het ijshockeyteam een verkeerd soort andere vrienden: een groep radicalen die op wilden komen voor de rechten van talenten, die steeds meer gediscrimineerd werden.
Dit eindigde in de diefstal van de Lentagon vanuit een zwaarbewaakte basis in Serillia, en zijn arrestatie. Hij werd veroordeeld tot gevangenschap totaan zijn meerderjarigheid (op 21 jarige leeftijd). Tot die tijd boeiden ze zijn talenten weg met metaal en kristal, en op zijn 21e verjaardag zou hij meer horen. De twee jaar in de jeugdgevangenis waren een hel en zijn behandeling aldaar (isolatie, mishandelingen), alsmede de boeien, lieten Seamon achter met een flinke PTSD. Hij weet te ontsnappen en gaat op zoek naar zijn zus, maar hoe hij haar zal aantreffen is een tweede.
Naam: Joiya (Joy) Harting
Leeftijd: 20
Sterrenbeeld: Weegschaal
Geboorteplaats: Delgado, Parsia
Woonplaats: Delgado, Parsia
Telchianscore: 25
Haarkleur: donkerblond
Oogkleur: grijs
MBTI persoonlijkheidstype: ESFJ
Achtergrond: Joy is het enige kind van Senator en Pirman partijbons Victor Harting. Haar moeder stierf in een auto ongeluk toen Joy acht jaar oud was, en haar vader wist nooit wat hij met haar aanmoest en benadrukte vooral dat ze hem niet in verlegenheid moest brengen, want hij had werk te doen. Hij was vooral veel afwezig ofwel afkeurend tegenover zijn dochter. Joys thuissituatie is nooit erg liefdevol geweest, dus ze zocht het elders. Bij vrienden, op school, bij vriendjes. Joy is zo iemand die niet alleen kan zijn.
Ze is een feestbeest dat zich de afgelopen paar jaren enorm aan het afzetten is tegen haar vader, half omdat negatieve aandacht ook aandacht is, en half omdat ze echt klaar met hem is. Ze gaat veel uit, is vaak onder de invloed, en zoekt altijd ietwat hedonistisch naar dingen die haar goed doen voelen. Dit gaat uiteraard niet goed en eindigt in een brute ruzie met haar vader, wat haar doet besluiten dat het beter is als ze de aankomende paar maanden – tot haar 21e verjaardag – niet thuis meer is. Ze besluit te liften naar Mentorn, waar een vriend van haar woont.
Joy is niet dom; gewoon naïef, onvoorzichtig, en optimistisch. Ze is van nature sympathiek, loyaal en begrijpend, en probeert altijd het goede in mensen te zien. Ze laat zich een hoop aanleunen omdat ze van nature graag mensen blij maakt. Ze wordt maar zelden boos, alleen als je écht veel te ver gegaan bent. Op het moment dat we haar ontmoeten is ze hierin compleet doorgeslagen, en moet ze haar balans (weer) vinden.
Naam: Valeria de la Meray
Leeftijd: 25
Sterrenbeeld: Ram
Geboorteplaats: Costa, noord Parsia
Woonplaats: Costa, noord Parsia
Telchianscore: 87
Haarkleur: roodbruin
Oogkleur: groenbruin
MBTI persoonlijkheidstype: ESTP
Achtergrond: Valeria is geboren in Costa en hoog getalenteerd, dus is meteen vanuit haar staatsopleiding gerekruteerd door het leger. Omdat ze erg goed is in wat ze doet, is ze vrij snel gepromoveerd tot senior bomontmantelaar, echter dit is waar haar tegendraadse karakter roet in het eten gooide. Tijdens een conflict met een van haar collega’s, ging een ontmanteling fout. Dit betekende de dood voor twee van haar collega’s (waaronder haar vriend van twee jaar, Paulo) en zware verwondingen voor Valeria, die een chronische migraine achterlieten. Haar medisch verlof is inmiddels allang al afgelopen, maar ze is nog niet teruggegaan naar haar werk. Ze is aan het wegrennen voor haar schuldgevoelens over Paulo’s dood en verliest zich in feesten en drugs.
Valeria is een opportunist, een pragmatist, super competent in haar werk en dagelijks leven en ondanks dat ze alles wegwuift en zich nergens druk om lijkt te maken, speelt er onder de radar een heftig gevoelsleven dat ze hard probeert te onderdrukken. Ze leeft in het moment, is sensatiezoekend en wil wanhopig hard nergens over nadenken en gewoon doorrennen. Dat betekent trouwens niet dat ze de controle over zichzelf volledig kwijt is. Ze is zich bewust van haar wentsgrasverslaving en dat ze zichzelf te gronde aan het richten is, maar is tegelijkertijd van nature een echte overlever, die iedere situatie naar haar hand kan draaien. Ze is een aartsleugenaar en weet precies wat ze moet zeggen om mensen te laten doen wat ze wil.
Ondanks dat alles is Valeria nog steeds een people person; ze vindt het fijn om mensen om zich heen te hebben en ze lijkt oprecht warme gevoelens voor Joy te koesteren.
Nieuw cast lid:
Naam: Romain Telchian
Leeftijd: 28
Sterrenbeeld: Maagd
Geboorteplaats: Laetona, Jediah
Woonplaats: Backo, Jediah
Telchianscore: 95
Haarkleur: zwart
Oogkleur: donkerbruin
MBTI persoonlijkheidstype: ISTJ
Achtergrond: Romain is net zoals Seamon en Sirka geboren in een rijke, getalenteerde familie. De Jedianen hangen veel status aan talent, dus Romain is vol privileges opgegroeid… totdat twintig jaar geleden de oorlog tussen Parsia en Jediah eindigde met een bombardement op Laetona, waar hij woonde. Hij was op dat moment op een schoolreisje en had prompt geen huis en familie meer om naar terug te keren. Dit heeft zijn sporen op hem achtergelaten.
Romain heeft inmiddels een leven opgebouwd en is nog steeds rijk, getalenteerd en zeker niet vervelend om naar te kijken, maar hij is van nature teruggetrokken en niet dol op mensen. Hij heeft van kinds af aan moeite om zich aan anderen te hechten, omdat hij het gevoel heeft dat hij ze toch kwijt zal raken. Hij is extreem onafhankelijk en leunt niet graag op anderen. Hij is ambitieus en gedreven en is vastbesloten om de wereld een betere plaats te maken, zodat wat hem overkomen is, niemand anders zal overkomen. Op de militaire academie ontmoet hij Timor Farron, die zich niet zomaar weg laat jagen en de twee worden dikke vrienden.
Hij is IT veiligheidsexpert bij het leger, programmeur en hacker, en werkt doorgaans met sattelieten en spionage, maar op het moment dat ‘Bloed & Scherven’ wordt hij door zijn superieuren op een andere missie gezet.
Kristal & explosies 