Categorie: Algemeen

Algemeen

de onbetrouwbare verteller – of waarom ik graag ik in de ‘ik-vorm’ schrijf

Kelly3 reacties

Laten we het meteen maar ter tafel gooien: ik ben dol op verhalen die in de ik-vorm geschreven zijn, en ik vind het fijn om ze te schrijven. Ik weet dat niet iedereen het zo ziet; ik heb wel vaker discussies met mensen die het gewoon niet prettig vinden lezen, en dat snap ik.

Verhalen in de ik-vorm limiteren de visie op de wereld, omdat je minder gemakkelijk van perspectief kunt wisselen en je gedwongen bent om te luisteren naar de hoofdpersoon. Kan je je niet vinden in de ‘stem’ van het hoofdpersoon, dan kan je net zo goed het boek wegleggen, want dan ga je je het hele boek lang irriteren. (Mijn man had dit bij ‘Kushiel’s Dart’ van Jacqueline Carey. Hij kon Phèdre’s stem niet hebben en knapte binnen twintig pagina’s af, terwijl ik juist genoot van haar rijke beschrijvingen. Gemiste kans voor hem, zou ik zeggen, want het is een fantastisch boek, maar we dwalen af).

Een van de redenen waarom ik de ‘ik-vorm’ leuk vind om te lezen en te schrijven is omdat je opeens veel dichter bij de hoofdpersoon staat. Het is waanzinnig intiem om een directe connectie met iemand’s directe gedachten te hebben. Ik geniet van die intimiteit, maar ik geniet nog veel meer van het feit dat je kan spelen met het concept onbetrouwbare verteller. Want iedereen kijkt door zijn eigen denkraam naar de werkelijkheid. Iedereen heeft een gekleurde perceptie. Iedereen beïnvloedt zijn eigen wereldbeeld en herinneringen. Ik vind het leuk om te kijken (en te speculeren) hoe ver dit beeld van de hoofdpersoon afligt van de realiteit.

Er zijn verschillende voorbeelden hiervan te benoemen maar misschien is het leuk om hiervoor naar “Stof en Schitteringen” te kijken. Een mooi voorbeeld is Joy en hoe zij Seamon ziet. Vanaf het allereerst moment dat ze hem ziet – verre van nuchter – wordt ze verliefd op hem. Joy heeft flink wat persoonlijke baggage van genegeerd worden en behoefte hebben aan aandacht en liefde, dus ze focust zich ongelofelijk op Seamon. Ze projecteert een beeld op hem van ‘haar mooie jongen’ die hij eigenlijk helemaal niet is. Seamon heeft zijn eigen problemen en trauma’s die hij met zich meesleept en laat zich haar aandacht dankbaar aanleunen, dus dat beeld van perfectie zal hij nooit waarmaken. Maar omdat we in Joy’s hoofd zitten, lijkt het alsof het zo moet zijn, alsof het iets goeds is. Dat is het niet. Die relatie begint op compleet verkeerde voet, en daarna zitten ze aan elkaar vast. Of ze het ook samen op de lange termijn zouden redden is een hele interessante vraag waar ik nog steeds niet over uit ben.

Dat gezegd hebbende, is limited third person point of view ook een manier om de onbetrouwbare verteller toe te passen. George R. R. Martin is hier bijvoorbeeld een meester in; omdat zijn derdepersoon zo gelimiteerd is in de hoofdstukken, kan hij waanzinnig goed spelen met zulke contrasterende perspectieven, ze tegenover elkaar zetten, en de lezer laten kijken wat hij of zij de echte waarheid vindt.

En het allermooiste voorbeeld van de onbetrouwbare verteller die ik ken, is wel het verhaal van Cloud Strife in Final Fantasy 7. Ik ben FF7 nu voor het eerst in veertien jaar aan het herspelen en ik ken het verhaal nu natuurlijk, dus het is nu zo mooi om te ontdekken waar de gaten in zijn verhaal blijken te zitten (en hoe Tifa erop reageert – die de waarheid wel kent, maar aan zichzelf begint te twijfelen)… ik weet nu de waarheid. De game is in de re-play eigenlijk nog leuker dan het voor de eerste keer spelen. Man, wat ben ik aan het genieten!

De onbetrouwbare verteller geeft je de mogelijkheid om te kunnen speculeren over de werkelijke waarheid van het verhaal, terwijl die met een betrouwbare verteller veel meer als een klaar klontje gepresenteerd wordt. En daarbij is de ik-vorm is de meest intense manier van onbetrouwbaar vertellen. Ik vind het dus heerlijk, maar ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen is. Wat vinden jullie?

Algemeen·Stof en Schitteringen

de hebban fantasy awards

Kelly2 reacties

8eToen Hebban Fantasy de shortlist bekend maakte voor de Hebban Fantasy Awards met de top 5 boeken die doorgingen, was ik eigenlijk alleen maar bezig met het feit dat mijn collega Jolien Tonnon in de shortlist stond. Zo spannend, zou ze winnen?

Helaas heb ik afgelopen weekend de plaag mee teruggenomen van FACTS in Gent, dus ik moest de daadwerkelijke uitreiking missen – ik zat op de bank met een kop thee en een dekentje over me heen. Jammer hoor, want de uitreiking was nog praktisch bij me om de hoek ook.

Maar het nieuws bereikte me gisteravond snel genoeg: Martijn Adelmund & Iris Compiet wonnen de Hebban Fantasy award. Ik heb hun boek Heksenwaan niet gelezen, maar ik gun het ze van harte! Jolien’s Aiya’s Strijd werd tweede. Wat ongelofelijk goed! 🙂

Cocky van Dijk was wel bij de uitreiking, en die rapporteerde dat Jolien’s runner-up prijs niet het enige goede nieuws was: de uitslag voor team Zilverspoor/Zilverbron was nog veel beter:

“Op 6 Spiegelgeest van Cocky van Dijk
Op 7 Het derde verbond van Liane Baltus
Op 8 Stof en schitteringen van Kelly van der Laan
Op 10 Gabriël van Bianca Schepel”

Go team Zilver! Gefeliciteerd allemaal, jullie hebben het verdiend! Wat een goeie uitslag zeg, met vijf boeken in de top 10!

Het fotobewijs is ietwat wazig, maar mijn boek staat daar dus echt. Ik ben 8e geworden, dankzij jullie stemmen. Bedankt voor de eer, bedankt voor de liefde. Ik had er helemaal niets van verwacht en vond de nominatie al fantastisch, maar om ook nog eens in de top 10 geëindigd te zijn is briljant.

Cheers jongens! ❤

Algemeen·Stof en Schitteringen

reacties op recensies

Kelly8 reacties

recensiesAfgelopen week publiceerde Fantasyboeken.org een column van Rianne Werring, met als tagline: Reageer meer! Ik las het met veel interesse, omdat ik natuurlijk als schrijver van te recenseren boeken aan de andere kant van de tafel zit. Ik kan me haar uitgangspunt goed voorstellen; juist omdat recenseren zo subjectief is, zou je als recensent graag een reactie willen zien van de schrijver – wat die van de recensie denkt, welke stukken zij of hij gemist heeft in het boek, hoe de ervaring nog verrijkt kan worden. Ik snap helemaal wat ze bedoelt, want in dialoog met de schrijver kan de recensent nog veel dieper op een boek ingaan en gavere inzichten krijgen en delen met de rest van de wereld.

Ik moet echter toegeven dat ik over deze column een paar dagen heb moeten nadenken, want mijn eerste instinct is dat reageren op een recensie een ongelofelijke faux-pas is, vooral als hij een erg ‘meh’ gevoel geeft. Moet je nu echt gaan protesteren als iemand je visie niet ziet… of erger nog, niet snapt? Als er gecommuniceerd wordt, en het bericht niet doorkomt, is dat dan de ‘schuld’ van de zender of van de ontvanger? Had je dan niet als schrijver beter moeten communiceren? Of moet je het gewoon laten gaan? Als schrijver heb je absoluut geen controle over wat voor gevoelens de lezer bij je verhaal krijgt; of de associaties die het opwekt.

Dit heb ik al gemerkt tijdens de verhalen die ik schreef voor Fantastels: in het juryrapport van mijn eerste inzending in 2011 werd er door het ene juryrapport opgemerkt dat de relatie tussen de twee broers geforceerd aanvoelde en dat hun dialogen ietwat houterig waren, en het andere jurylid genoot van de dialogen en hoe Logan en Jamie echt als broers aandeden. Dit was in hetzelfde juryrapport! Uitgaande van precies hetzelfde materiaal, werden dezelfde zinnen op compleet verschillende manieren geïnterpreteerd. Hier kan je als schrijver zo weinig aan doen.

Met de recensies voor Stof en Schitteringen heb ik tot dusverre geluk gehad, maar zelfs hier merkte ik dat sommige dingen wat polariserend werkten: het drugsgebruik van de personages werd door de ene recensente als ietwat afstotend ervaren, terwijl de ander het juist wel leuk vond omdat het ’t verhaal een wat rauwer randje geeft. En ik als schrijver? Ik moet lachen, want het gebruik van partydrugs in het verhaal is voor mij helemaal niet zo belangrijk, buiten het feit dat het een onderdeel is van de hedonistische in-het-nu-levende levenshouding die Joy en Valeria met elkaar delen en wat in eerste instantie de hoeksteen van hun vriendschap is. (De échte reden waarom de personages zo aan de drugs zitten? Dat is omdat ik 39 graden koorts had toen ik de first draft van het verhaal schreef. Dat is ook de reden waarom nevel je mond doet tintelen – dat was de trachitol die ik toen voor mijn ontstoken keel aan het slikken was. Ahem!)

Veel interessanter zijn de reacties die er komen op de verhouding tussen Joy en Seamon. Het kost me echt moeite om hier mijn mond niet over open te doen, want oh, ik heb hele uitgesproken ideeën bij deze relatie. Ik weet alleen niet of het aan mij is om hier iets over te zeggen, want weet je, op het moment dat je verhaal de wijde wereld in gaat – op het moment dat het gepubliceerd wordt… dan is het verhaal niet meer van jou.

Dan is het eigendom van de lezer, die zijn of haar eigen gevoelens en ideeën heeft over het verhaal, en die zijn net zo valide (of misschien nog wel meer) als wat jij erover kan zeggen. Je kan alleen maar hopen en bidden dat er weinig verloren is gegaan in de communicatie tussen jou en de lezer, en dat zij of hij snapt wat je bedoelt. Ik heb er afgelopen februari al over geblogd, want het is een heel interessant spanningsveld, tussen schrijver en lezer. Of tussen schrijver en recensent. Moet ik echt met je in discussie gaan? Wil je écht wel weten wat ik ervan vind? Is mijn mening over het verhaal meer valide dan die van jou?

Ik weet het niet.

Maar dat gezegd hebbende…. wil je écht weten wat ik denk over de relatie tussen Joy en Seamon? Kom dan maar op! 😀

Algemeen·Stof en Schitteringen

de stembussen zijn open!

Kelly2 reacties

Dit is waar het spannend wordt, jongens. De stembussen voor de Hebban Fantasy 2014 Award zijn open. Je kan vanaf nu gaan stemmen op één van de 75 geweldige titels op de nominatielijst. Mijn Stof en Schitteringen is een van die titels! Ik vind het best eng om het op te nemen tegen de ‘grote jongens’; is mijn verhaal over kristal en explosies werkelijk over één kam te scheren met de vertaling van Leviathan Wakes, van James S.A. Corey (wat alleen maar zo ongeveer mijn favoriete boek ooit is)?

Ik ben stiekem best blij dat de vertalingen en de origineel Nederlandse boeken in verschillende wincategoriën zitten, zeg. Dat zou nog een aanslag op mijn geweten worden ook, namelijk. Maar zelfs de andere Nederlandse titels maken me nerveus; hier staan boeken tussen waar ik ook van genoten heb in het afgelopen jaar, van hele getalenteerde (collega) schrijvers. Stiekem zit er superveel toptalent in Nederland. Dus stem sowieso!

Je stemt via het volgende stappenplan:

  1. Ga naar deze link: http://www.hebban.nl/fantasy/verkiezing-2014
  2. Klik op ‘ga verder’ en dan kan je drie titels kiezen. Mocht je Stof en Schitteringen een warm hart toedragen, zet hem dan in je lijst (liefst op nummer 1 natuurlijk, haha).
  3. Vul je naam en e-mail adres in.
  4. Het systeem stuurt je vervolgens een verificatielink op je e-mail adres. Die kwam bij mij in mijn spambox, dus pas op!
  5. Krijg goeie karma en maak Kelly blij 🙂
  6. Tell all your friends 😉

Je hebt nog tot 5 oktober. Veel plezier!

 

Algemeen·Stof en Schitteringen

schrijven met een handicap

Kelly7 reacties

Misschien hebben jullie het al op mijn auteurspagina zien staan, maar ik schrijf met een handicap. Het is een wat minder bekende handicap, maar eentje die voor mij een aspect van beschrijven toch wel een uitdaging geeft: ik ben anosmisch. (Voor degenen die niet weten wat het is: ik kan niet ruiken.) Het is niet helemaal duidelijk of ik ermee geboren ben, of dat de oorinfectie die ik zo rond mijn tweede/derde jaar opliep mijn reukzin de das om gedaan heeft, maar het feit is dat ik dus niet kan ruiken en me ook niet kan herinneren hoe het is om te ruiken.

In het dagelijks leven is dit niet heel erg een probleem. We koken thuis elektrisch (geen gas dus), en ik heb een man en hond met een prima reukzin, dus ik kom mijn leven prima door. Ik eet met veel plezier, want ik houd van eten, maar ik zal ongetwijfeld veel minder proeven dan jij aangezien (blijkbaar) heel veel van de smaak in je neus al gebeurt. Ik kan heel slecht thee smaakjes onderscheiden (tenzij het zoethout, citroen of munt bevat), en als je me yoghurt toetjes voorschotelt, weet ik welke ik lekkerder vind en dat het fruitig is, maar ik zal de framboos en de aardbei niet onafhankelijk van elkaar kunnen benoemen. Ik geniet bijvoorbeeld dan wel weer ontzettend van de textuur van goeie mozzarella en vanille.

Maar ik zal nooit weten hoe de zee ruikt (ik kan hem wel op mijn lippen proeven, het is zout, als je op het strand bent), waarom mensen zo kicken op verse koffie, brood, gemaaid gras, de geur van mijn huis, mijn man, of zelfs mijn hond. Want is er wat aan te doen? Nee dus.

Als ik geuren beschrijf, ben ik altijd doodsbang dat de lezer het merkt. Het is iets wat ik bewust moet inlassen, omdat het voor mij zo’n non-iets is, ik maak het niet mee.

Een groot deel van de reden dat Joy geen groot magiegebruiker is in Stof en Schitteringen is een reflectie van ik in het echte leven: als mijn man door alleen aan mijn haren te ruiken prompt weet dat ik de shampoo van mijn vriendin gebruikt heb toen ik bij haar sliep, dan is dat magie voor mij. Jullie kunnen allemaal magie, en ik niet. Het is een talent, een vaardigheid, die ik gewoon niet bezit en waar ik me heel slecht een voorstelling van kan maken. Joy’s schouderophalen over ‘dat kunnen jullie, en voor mij is het niet zo boeiend dus ik leef er wel omheen’ is mijn eigen levenshouding. Dit is een schril contrast met het verdriet en de depressie die zowel Seamon als Sirka ervaren als ze afgesneden worden van hun talenten. In Bloed en Scherven wordt er heel mooi beschreven dat Joy gewoon geen idee heeft van wat ze mist:

“De hulpeloosheid die ik nu ervaar, dat gevoel van afgesneden zijn van de realiteit, van gehandicapt zijn, incompetent zijn, van niets kunnen controleren, alles maar laten gebeuren… dat is haar leven. Dat is haar normale wereld. En ik ga eraan kapot, want ik weet wat ik verloren heb.”

Er zijn natuurlijk andere redenen, verhaaltechnische redenen, waarom ik expres van Joy geen talent heb gemaakt; maar dit is de belangrijkste. Omdat jullie geen idee hebben van de magie die jullie bezitten. 🙂

Algemeen·Boeken

top tien vrouwelijke personages in boeken

KellyPlaats een reactie

naomiJullie hebben me ongetwijfeld al eerder horen ranten over hoe weinig echt gave vrouwelijke personages er te vinden zijn in fictie. Toen ik via Ninesisters over een lijst van de beste tien vrouwelijke personages struikelde (en dank je wel dat mijn Valeria de lijst haalde!!), vond ik dat ik daar aan mee moest doen, want zo’n lijst is gaaf om te maken. Helaas kostte het me ook eventjes, om die tien namen bij elkaar te krijgen. Ik merk dat ik heel veel vrouwelijke personages okay vind, of tolereer, of ik snap wat een ander personage in ze ziet maar ik zie het zelf niet… daarom was het stiekem best moeilijk. En dan vergeten we even de personages waar ik de schurft aan heb, trouwens.

Dus hier is mijn lijst, in no particular order:

Naomi Nagata – The Expanse serie, James S.A. Corey
Naomi is intelligent, heeft gevoel voor humor, een sterke persoonlijkheid, en heel belangrijk, she gets shit done. Ik lees graag over haar, want ik voel me met haar veilig, geamuseerd, en ze licht een kamer op wanneer ze er binnenloopt. Ik snap wat Holden in haar ziet, want ik zie het ook.

 

Phèdre nó Delaunay & Melisande Shahrizai – Kushiel serie, Jacqueline Carey
Deze dames moeten saampjes, met hun dysfunctionele relatie waar de chemie simpelweg vanaf SPAT. Phèdre is een warm, rond personage die compleet geen excuses maakt voor wat ze is, maar wel vanuit pure liefde en compassie handelt, en Melisande is natuurlijk de antagonist, maar met een vreemd eergevoel dat ik zeker kan waarderen. Ik shipte ze zo hard saampjes, ookal is die relatie compleet ongezond. Iedere pagina die ze samen deelde knetterde van de spanning. Ik heb dat zelden zo heftig gezien.

 

Arya Stark – A Song Of Ice And Fire, George R.R. Martin
Let op hoe ik de boekenserie noem, niet Game of Thrones. Hoewel Arya in de TV serie ook haar charme heeft, is het Arya om wie ik een beetje moest huilen toen ze de ridderpop van een ander meisje kapot trok, de vulling naar buiten rukte, en schreeuwde: “DIT is hoe een ridder er echt uitziet!”, dit is het meisje waarvoor ik naar voren bladerde in A Storm Of Swords om te zien of ze niet dood was, please laat haar niet dood zijn… Ik geef heel veel om Arya en ik wens haar het allerbeste toe.

 

Lanfear (Mierin Eronaile) – Wheel Of Time, Robert Jordan
Lanfear is mijn guilty pleasure. Ze is compleet batshit insane. Die scène in de haven in Cairhien waarin ze flipte en een seconde verwijderd was van Rand compleet afmaken is nog steeds in mijn geheugen gegrift. Ik denk dat ik hem nog zou kunnen quoten als je dat zou willen. Ik vond het leuk dat in een wereld waar iedereen zo overduidelijk aan de Light of Shadow zijde stond, Lanfear zoiets had van ‘whatever, ik ga met de kant mee die me het meeste macht geeft’. Ze was een van de weinigen in een wereld die zo zwart/wit was.

 

Valentine Wiggin – Ender Series, Orson Scott Card
Ik kan heel veel zeggen over Orson Scott Card en zijn homophobia en de verschrikkelijke moralistische ZOOI die zijn latere boeken geworden zijn, maar ik werd op mijn veertiende verliefd op Valentine Wiggin en zal voor altijd van haar houden. Ze is een prachtig warm personage, briljant intelligent, en ik zal vechten met iedereen die dat niet zo vindt.
Ik zou Petra Arkanian ook heel graag willen noemen, want ze was fantastisch tot Card roofbouw op haar personage pleegde in Shadow Puppets – waarschijnlijk één van de redenen waarom ik niets meer van hem zal lezen. Petra was mijn heldin, verdomme! 😦

 

Shallan Davar – Stormlight Archive, Brandon Sanderson
Heerlijke meid, Shallan. Ze is slim, super gevat (oh, de puns die ze maakt), ontzettend getalenteerd als kunstenaar en blijkbaar ook met magie, en ze heeft een prachtig complexe achtergrond waarmee ze alle kanten op kan. Als Brandon in volgende boeken (verder) de duisternis met haar ingaat, zal ik dat helemaal begrijpen en eigenlijk hoop ik dat wel een beetje, want dat zou fantastisch zijn, juist omdat ze zo ongelofelijk sympathiek is. Shallan heeft zoveel potentieel en we zitten pas op boek 2… Ik ben benieuwd!

 

Devi – Kingkiller Chronicles, Patrick Rothfuss
Wat, Devi? Niet Denna? Yep. Ik vind Devi leuker. Ze is een business owner, maakt het beste van een vervelende situatie, maar heeft wel heel competent haar zaakjes op orde en dat waardeer ik heel erg. Oja, en ze heeft een geweldig gevoel voor humor. Ik heb begrepen dat ze in oudere versies van de serie niet eens als personage bestond. Ik ben héél blij dat Rothfuss haar ingevoegd heeft, want ze verrijkt het boek.

 

Katniss Everdeen – Hunger Games serie, Suzanne Collins
Wat ik vooral heel mooi vond aan Katniss is dat ze geen beautiful unique perfect snowflake is. Zelfs in het beste geval, als we haar trauma’s niet meetellen, is ze van nature al niet goed met mensen, ze moet hard werken en clever door PR mensen gestuurd worden voordat mensen haar aardig vinden – maar diep van binnen heeft ze wel een groot hart, dat heel erg beschadigd is door haar omstandigheden. Ik vond Katniss met haar diepe complexe problemen met haar moeder, met vertrouwen, met verlies en pijn – heel erg goed en aandachtig in beeld gebracht. Ze voelde heel erg menselijk aan.

 

Sabetha Belacoros – Gentleman Bastards serie, Scott Lynch
Lynch had het zichzelf moeilijk gemaakt: hij heeft twee boeken lang Sabetha lopen hypen als Locke’s grote liefde, zijn rivale, de enige die net zo’n goede dief/acteur was als hij – maar haar niet laten zien, tot in boek 3. Ik was héél bang dat het een teleurstelling zou worden, maar nee, Sabetha was competent, sterk, got shit done, en kon in alle gevallen tegen Locke opboksen en het regelmatig zelfs van hem winnen. Wat knap is, met een larger than life personage als Locke Lamora. Ik was ontzettend opgelucht dat Sabetha alles was wat Lynch in eerdere boeken beloofde. Ze was heerlijk om over te lezen!

Zo, dat was leuk! Het was hard nadenken, maar heerlijk om me weer even te wentelen in mijn favoriete personages in mijn favoriete boekenseries. Binnenkort de jongens maar even uitschrijven… 🙂

Algemeen

bookalicious!

KellyPlaats een reactie

Ik zag deze op Ninesisters en ik móést hem gewoon doen… leuke vragen!

1. Hoeveel procent van je leesvoer haal je bij de bibliotheek en hoeveel haal je elders?
Ik heb al heel lang geen lidmaatschap meer bij de bibliotheek. Ergens nadat ik op mezelf ging wonen ontwikkelde ik de irritante gewoonte om boeken (maar ook videobanden en dvd’s) vergeten terug te brengen en dus flinke boetes te verzamelen. Bovendien was het aanbod in Hoorn (waar ik toen woonde) in engelse boeken heel summier. Het was gewoon simpeler om boeken direct te kopen. 🙂

2. Welk karakter zou je willen zijn en waarom?
Hmm, een paar maanden geleden zou ik wel okay zijn met Shallan uit Brandon Sanderson’s Stormlight Archive (ze is cute, superslim, goedgebekt, heeft gave powers, en is ontzettend begaafd wat betreft tekenen), maar nu ik haar verleden weet nadat ik Words of Radiance heb gelezen, heb ik zoiets van ‘liever niet’. Damn.

3. Wat is je favoriete boek dat je als kind las?
Als kind? Hm, hangt er vanaf in welk tijdperk je dat vraagt. Ik las alles wat los en vast zat. Ik las op mijn tiende/elfde “De Talisman” van Stephen King en die maakte echt ontzettend veel indruk. Dat was mijn overstap van kinderboeken (Thea Beckman, Evert Hartman, etc) naar boeken voor volwassenen. De mevrouw in de bibliotheek heeft er op een gegeven moment wat van gezegd: “Da’s toch voor je ouders, hoop ik?” toen ik met een stapel van Stephen King en Dean Koontz aan kwam zetten. “Nee, da’s voor mij,” zei ik.
“Dat is helemaal niet geschikt voor kinderen,” zei ze. “Zijn je ouders daar okay mee?”
Ik geloof dat ik echt zo’n “bitch, please” reactie had. Ik deed dit al een half jaar. Nooit nachtmerries gehad 😀

4. Wat is je favoriete boek?
“A Storm of Swords” van George R. R. Martin. Wat een achtbaan. Staat op eenzame hoogte sinds september 2000. Tweede plaats? Waarschijnlijk “The Waste Lands” van Stephen King, het derde Dark Tower boek. Ondanks die klote cliffhanger 😉

5. Van welke boekenreeks heb je het meeste boeken?
Uh… pure hoeveelheid? Ik hád ooit de eerste acht boeken van “Het Rad Des Tijds” in het Nederlands, maar die heb ik weggegeven toen ik naar het engels geswitcht ben om de serie te lezen.

6. Koop je tweedehandse boeken?
Oh, dat interesseert me niet. Maar tegenwoordig koop ik meestal boeken digitaal of op events.

7. Wie is je favoriete/knapste personage?
* Eddie Dean, the Dark Tower. Ik heb al sinds mijn twaalfde een crush op die jongen, die ergens in “The Waste Lands” begon. Ik weet nog zo goed dat ik op mijn drieëntwintigste “Wolves of the Calla” eindelijk las en toen dacht: “Yup, still in love…”
* Jaime Lannister, A Song Of Ice And Fire. Nog voordat hij een POV kreeg, trouwens. Vanaf het moment in de kerkers met Catelyn Stark, toen hij zei: “There are no men like me. There’s only me.”

8. Wat is jouw favoriete boekcover?
Dhiammara, van Maggie Furey. Fantastische art! Jammer dat de climax van dat boek zo’n bummer was.

9. Wat is je favoriete soort boekcover?
Ik heb hier niet echt een voorkeur in.

10. Wat is het eerste boek dat je las?
Het eerste? Uh, weet ik veel. Ik weet dat ik deed alsof ik las met de Jip en Janneke boekjes toen ik vier was. Kende de teksten uit mijn hoofd omdat ze zo vaak voorgelezen waren – en dat dat het begin was van lezen.

11. Wat is je favoriete boekverfilming?
Fight Club. DUH. Ik heb zowel het boek gelezen als de film gezien, en dit is een van de weinige keren dat de film beter is dan het boek. Niet heel moeilijk, het is een van mijn favoriete films dus dan heb je dat al snel 😀

12. Wanneer begon je met het maken van bookblogdingen?
Haha, geen idee 😀

13. Waar is je ideale lees-locatie?
In bad 😀

14. Heb je eigen fanfictie geschreven voor een boek?
Ik neem aan dat het roleplayen wat we deden op Dragonmount.com eigenlijk fanfictie was voor Robert Jordan’s Wheel of Time.
Andere fanfictie? Final Fantasy en Dragonball Z. I regret NOTHING.

15. Als je gedurende de rest van je leven maar drie boeken mag lezen, welke zou je dan kiezen?
Geen enkele, because fuck you, that’s why. >:-(

16. Wat is het langste boek dat je gelezen hebt?
Dat zullen Brandon Sanderson’s Stormlight Archive en George R R Martin’s A Song Of Ice And Fire boeken wel zijn, die klokken in over de 1000 pagina’s.

17. Als je een boek zou schrijven wat zou dan de titel zijn én waarom?
“Stof en Schitteringen”, “Bloed en Scherven”. De titels passen bij de boeken; bij de eerste is het letterlijk de eerste zin (heel flauw) en een thema wat steeds terugkomt. “Bloed en Scherven” is héél logisch als je het boek leest. Ik ga niet zeggen waarom 😀

18. Hoeveel boeken las je de afgelopen maand?
Ik heb “The Name of the Wind” en “The Wise Man’s Fear” op mijn telefoon herlezen terwijl ik met de hond liep. Patrick Rothfuss is zo ongelofelijk getalenteerd. Zijn proza is fantastisch ❤
Verder heb ik Patricia Bonilla’s “Verslaving” gelezen toen ik hielp met de laatste redactie/zetproef, maar dat geldt eigenlijk niet als lezen, denk ik…?

19. Wat is het laatste boek dat je las?
Zie boven 🙂

20. Fantaseer je voor jezelf een rol in de verhalen die je leuk vindt?
Nope.

21. Wat is je favoriete boekenwinkel?
Amazon.com

22. Hardback of paperback?
Als het boek te groot is moet ik wel hardback hebben, mijn “Storm of Swords” paperback ligt in puin… een paperback redt 1000+ pagina’s gewoon niet. Dus EIGENLIJK neither, en gewoon een epub/mobi bestand.

23. Heb je meer dan één exemplaar van hetzelfde boek?
Ik denk dat ik sommge boeken zowel in het Nederlands als de Engelse versie heb. “Ender’s Game” van Orson Scott Card is daar een voorbeeld van. Maar mijn eigen “Stof en Schitteringen” heb ik er nog wel een aantal van liggen. Je kan nog steeds bij me kopen, jongens!

24. Wil je liever lezen over vampiers of weervolven?
Neither. Ik ben daar nooit extreem in geinteresseerd geweest…

25. Heb je meer dan 150 boeken? Indien nee, zou je dit wel willen?
Vast wel… heb ze niet geteld…

Algemeen·Stof en Schitteringen·Zilverbron

drie dagen zonovergoten castlefest

KellyPlaats een reactie

Castlefest was geweldig. De sfeer was fantastisch, de muziek konden we perfect horen zo dicht bij het bij het podium, het weer hield zich perfect (ondanks de code oranje)… alles was warm, goud, zonovergoten. Ik ben een festival lover tot in mijn botten, en Castlefest ademde iedere seconde precies die sfeer uit, dus ik voelde me echt volledig thuis.

We hadden het supergezellig in de Zilverbron/Zilverspoor tent, zelfs als er (nog) geen bezoekers waren. Dat kwam iedere dag wat later op gang, maar daarna liep het doorgaans lekker door. Ik heb een flink aantal mensen kunnen blijmaken met een gesigneerde versie van Stof en Schitteringen, maar ook gewoon gezellige gesprekken gevoerd over boeken, films, tv-series, het fantasy/SF genre, en het leven in het algemeen. Na drie dagen ben ik geestelijk helemaal op een high, maar stiekem ben ik eigenlijk ook best wel afgedraaid. En dan gaat het gewone leven gewoon verder, hè? Weer aan het werk… maar gelukkig mag ik in de avonden weer editen aan Bloed en Scherven. 🙂

Algemeen

in de schaduw van het Keezending – steampunk omnibus

Kelly2 reacties

Zin om op deze zwoele zomeravonden met een e-book in je tuin of op je balkon te zitten en je heerlijk te verliezen in de gaafste steampunkverhalen van eigen bodem?
Zoek dan niet verder!

Zoals Jack het al zo mooi op facebook zei:

Een waanzinnig plan, aangezet door Peter Kaptein, is in recordtijd tot een goede afronding gekomen. Met trots presenteer ik de steampunkbloemlezing die is gemaakt samen met:
Bo Balder, Astrid Lecomte-Bouwman, Terrence Lauerhohn, Kelly Van Der Laan-Willemse, Bonsart Bokel, Fred Rabouw, Dirk Bontes en Pieter Van de Walle. Alstublieft, gratis te downloaden, als (her)kennismaking met deze schrijvers en ondergetekende! https://www.smashwords.com/books/view/462841

Héél veel leesplezier! 😀

Algemeen·Bloed en Scherven·League verhalen·Schrijven·Stof en Schitteringen

getagd door de schrijveloerus

KellyPlaats een reactie

En dan word je getagd om een post te schrijven… en dan mis je dat volledig. Sorry Patricia! Te druk met genieten van de zomerzon en het opnieuw door Grandia 2 heen spelen op de PS2…. Mea culpa! Dus: liever laat dan nooit.

Waarom schrijf je wat je schrijft?
Catharsis. Schrijven is mijn manier van omgaan met de dingen die ik meemaak en om me heen zie. Het kunnen dingen zijn die mij persoonlijk overkomen, metaforen van situaties die ik meegemaakt heb, of simpelweg dingen die ik gelezen of gezien heb op TV en die aan mijn hersenen blijven plakken. Soms moet ik gewoon schrijven om het uit mijn hoofd te krijgen. Het is pure verwerking, zoals dromen. Vandaar dat ik ook vaak dromen uit kan werken tot verhalen.

In welk(e) genre(s) schrijf je?
Uh, ik heb zo’n beetje alles al gedaan; het Lentagon tweeluik (Stof en Schitteringen, en Bloed en Scherven) zijn moderne fantasy/thriller, maar ik heb zo’n beetje alles van horror, tot drama, tot SF en dystopia al gehad. Het hangt er vanaf waar mijn hoofd naar staat op het moment.

Zie je jezelf in de toekomst ooit een uitstapje maken naar een ander genre?
Eh, zie boven. Mijn Grote Project die op de plank ligt voor na de Lentagon boeken is toevallig fantasy – over magie en goden, maar als het met Stof niets geworden was, dan had ik een oude first draft voor een literary fiction verhaal herschreven. En ondertussen ben ik met mijn vriendin Brenda nog steeds aan het spelen in onze dystopische SF wereld.

Wie inspireerde je om te gaan schrijven (of om te blijven schrijven)?
Om te gáán schrijven: ikzelf. Het moest gewoon wel, verhalen vertellen. Blijven schrijven? Eerst mijn ouders, die het aanmoedigden. Toen na mijn tienerjaren was er het lieve geduld van mijn man en het fanfiction schrijven met mensen op Dragonmount.com, waar ik de lol van gedeelde creaties leerde kennen en energie kreeg van de samenwerkingen… en uiteindelijk mag ik een vriendin van mij op mijn blote knietjes danken dat ze me doorstuurde naar Nanowrimo.org, lang geleden toen de wereld nog jong was in 2002.

Wie is je favoriete door jouzelf bedachte personage?
Ha, het is alsof je moet kiezen tussen je kinderen. Moeilijk hoor. Sirka Lentan en Valeria de la Meray. Sirka om redenen die je wel zal zien in Boek 2; ze is een fantastisch personage, zit zo vol liefde en goede bedoelingen, en gaat door het vuur om haar doelen te bereiken… en Valeria is gewoon fantastisch. Kickass, sassy, en ze doet zich zo sterk voor tegenover anderen dat ze het bíjna wordt – terwijl ze diep van binnen best in puin ligt. Een opmerking van een van mijn proeflezers laatst deed me opeens een voorstelling maken van wat er gebeurd zou zijn als Sirka en Valeria samen die auto hadden gedeeld, nog voordat alles zo mis ging. Kan je het je voorstellen? Al dat talent, die competentie, en die capaciteit tot liegen? De wereld zou aan hun voeten liggen.

In welk lettertype werk je het liefst?
Arial.

In welk lettertype zou je nóóit werken?
Comic Sans

Welk boek had je zelf geschreven willen hebben?
Ik heb letterlijk hardop gezegd dat ik The Hunger Games had willen schrijven. Vooral omdat ik al sinds 2004 schrijf over deathmatch arena’s en toernooien met live weaponry. Dat was destijds gebaseerd op Unreal Tournament en Battle Royale, dus Collins en ik putten uit dezelfde inspiratiebron. Maar qua stijl; zelfs qua POV vorm, hebben we een hoop gemeen. Behalve dat ze een stuk beter is dan ik (obviously).

Wie is de eerste die jouw verhalen leest (behalve jijzelf natuurlijk)?
Mijn vriendin Brenda is het dichtst betrokken bij het creatieproces. Ik kaats heel veel plotideeën op haar af, op het moment dat ze op komen zetten. Daarna komen mijn andere vrienden, en mijn man is meestal een van de laatsten.

Heb je weleens meegedaan aan een schrijfwedstrijd en/of in de jury van zo’n wedstrijd gezeten? (Zo ja: hoe was dat?)
Fantastels 2011 (98 inzendingen), 1 verhaal genaamd “Leercurve” – achtste plaats behaald
Fantastels 2012 (92 inzendingen), 2 verhalen, “Getij” werd 49e, “Rode Lantaarns” werd 7e en won de Deviant prijs
Fantastels 2013 (145 inzendingen), 1 verhaal, “Roze Water”, wedstrijd gewonnen!

Goeie ervaringen dus! In alle gevallen waren het complete verrassingen. “Leercurve” was mijn eerste verhalenwedstrijd en kwam compleet out of the blue – ik hoopte alleen maar dat ik niet laatste zou zijn en werd echt helemaal gek toen ik die 8e plaats in de wacht sleepte. “Getij” was niet zo’n best verhaal, dus 49e viel me alleszinds mee. “Rode Lantaarns” was een verhaal dat me heel na aan het hart ging, dus ik hoopte zo dat die het goed zou doen. Het interesseerde me neit hoe goed, maar een top 10 evenaring zou fantastisch zijn. Toen juryleden me vertelden dat mijn verhaal ze bij de strot gegrepen had, en twee van de zeven juryleden me op #1 hadden geplaatst en de jury zo verdeelden dat ik een extra prijs kreeg… dat was pure duizelingwekkende opluchting. Ik wilde dat het verhaal emoties losmaakte, en dat was gelukt.
En dat “Roze Water” in 2013 won… hahaha, nouja, da’s nu drie maanden geleden en dat kan ik nóg niet geloven 😀

Ik heb ook meegedaan met de Luitingh Manuscripten wedstrijd, maar haalde de longlist niet met Stof en Schitteringen. Van ellende heb ik de maanden erna zo’n 100.000 woorden in de League wereld geschreven. Ik was zo teleurgesteld! Totdat een babbeltje met Cocky van Dijk me leerde dat Stof gewoon niet in het portfolio van Luitingh paste… en dat Zilverbron hem graag op zou pikken 😀

Hoeveel verhalen zwerven er op dit moment door je hoofd heen?
Buiten het feit dat “Bloed” mijn hersenen aan het opeten is, en ik mijn Fantastels 2014 verhaal in de eerste versie af heb – is er altijd nog de League. Ik heb een hele stapel met ideeën voor die wereld, dingen die ik nog wil verkennen, concepten. Niet zo veel meer als vorig jaar, want dat heb ik er inmiddels wel allemaal uit geschreven, maar de verhalen voor de League zijn nog altijd niet klaar. We blijven schaven, retconnen, oppoetsen en aanpassen. Het is een project dat nooit af is. Héérlijk.

Wat is jouw schrijfvalkuil?
Ik heb er meerdere. Een van de belangrijkste is dat ik de spagaat doe tussen het Engels en het Nederlands en mijn NL dus ongelofelijk vervuild is door het Engels. Een van de anderen is dat mijn plot volledig in dienst staat van mijn personages, waardoor ik de hulp van proeflezers soms nodig heb om mijn plot weer op de rails te krijgen – vooral omdat ik de logistiek van het verhaal niet altijd op orde heb. Maar daar ben ik gelukkig wel wat beter in geworden met het voorbijgaan van de jaren.

Ben je weleens herkend in het openbaar als ‘de schrijver van…’?
Ik ben een aantal keer aangesproken als de winnaar van Fantastels – op de Elf Fantasy Fair. Onbekenden die me aankeken en zeiden: hey, jij hebt toch Fantastels gewonnen? – en op basis daarvan Stof en Schitteringen kochten. Helemaal super!

Dit was de Schrijveloerustag. Dank je wel voor het taggen, Patricia/Ninesisters!
Ik mag nu zelf mensen taggen – dus bij deze tag ik Mara van Ness… maar het zal nog even duren voordat die dit ziet, want ze is lekker op vakantie! 🙂