Ik zie ons nog in de auto zitten, mijn man en ik. Twee jaar geleden. Hij rijdt, ik zit naast hem. We komen terug uit Hoorn, waar we bij familie langs geweest zijn. De A7 is donker, bijna verlaten. We hebben het over mijn boeken. “Weet je,” zegt mijn man nadenkend, “het is eigenlijk jammer dat je niets meer met de Jonge Radicalen gedaan hebt.”
Dat was het eerste zaadje van het idee voor het derde boek in de Lentagon serie. Het zou op die manier een tijdlang sluimeren, totdat ik nu anderhalf jaar geleden een beeld voor me zag van wat nu de eindconfrontatie van het boek is geworden. Tezamen met de realisatie dat ik nog een verhaal miste (het verhaal van Seamon), heeft dat geboorte gegeven aan wat uiteindelijk Talent en Kristal is geworden.
Het is een bizarre tocht geworden om dit verhaal te schrijven, met de dood van mijn uitgever Jos Weijmer en de ontzettende ROTZOOI die de wereld verworden is in het afgelopen jaar. Het is heel angstwekkend om over een terreurbeweging/vrijheidsvechters te schrijven als tegelijkertijd in de echte wereld allemaal aanslagen gepleegd worden. Write what you know, write what you fear, zeggen ze. Ik had het liefste gehad dat het alleen het tweede zou zijn, maar helaas leven we niet in zo’n wereld. En Seamons verhaal moest verteld worden, want uiteindelijk draait de serie om hem – Sirka en Joy zijn vertellers, maar ze zijn verbonden via hem.
Gisteravond heb ik de laatste hand aan de zetproef gelegd en die de deur uit gedaan naar Zilverbron. Morgen gaat Talent en Kristal naar de drukker. Het is nu uit mijn handen. Ik heb gisteren spare ribs besteld en een fles dure Tokaji wijn opengetrokken om het te vieren, maar het kwam nog niet echt binnen. Pas vandaag begint het besef een beetje in te dalen (“Oh mijn God, ik hoef helemaal niet te editen vandaag”)… maar ook toen ik vandaag in de auto naar Hoorn zat, bij mijn zusje op verjaardag. Weer de A7, weer de auto naar Hoorn. Ik had mijn Lentagon playlist aanstaan en hij gaf me “Chasing Cars” van Snow Patrol. If I lay here, if I just lay here, will you lie with me and just forget the world?
Dit liedje toont maar weer hoe oud de originele versie van Stof en Schitteringen is, trouwens – die schreef ik in 2006, met Joy en Seamon in het gras naast de snelweg. Dat zonovergoten moment, waarop Joy verliefd werd. De lyrics brachten dat gevoel van dat moment helemaal terug. Het kwam even hard aan, hoe dat cirkeltje nu rond is. Het verhaal is af.
Het is uit mijn handen, en ik hoop dat jullie ervan genieten. Nog een paar weken, dan is hij uit. Talent en Kristal, het afsluitende deel van de Lentagon serie. 🙂
Kristal & explosies 
Ik heb nu heel de tijd dat nummer in mijn hoofd 😉 Prachtig nummer trouwens.
Mooi dat het nu afgerond is (of toch niet?). Geniet van de komende weken.
Ik heb er alle vertrouwen in, je hebt een geweldige wereld beschreven en we mogen nu weer even deelnemen aan die wereld en ontsnappen aan de onze. Ben erg benieuwd meis! Vind het een Awesome prestatie! ❤
Ik ben ontzettend benieuwd naar het volgende deel, je hebt een geweldige wereld gebouwd waarin wij als lezer even een kijkje mogen nemen en ik weet zeker dat je nieuwe projecten gaat vinden. In deze wereld of in iets nieuws, maar eerst dit boek. Kan bijna niet wachten! ❤
O whauwwwe wilt dat zeggen dat op castlefest????? O ik hoop het zo.
Net deel 1 voor de 2e keer gelezen en deel 2 er achteraan. In 1 woord GEWELDIG!!! De karakters blijven zo sterk en alles is zo levendig beschreven. Ben echt een fan geworden. Kan niet wachten op deel 3. Ben zo benieuwd hoe alles verder gaat lopen.
Yep hij is er op Castlefest, daar hebben we op gemikt! Wat fijn dat je tot dusverre genoten hebt! 😊 Ben heel benieuwd of boek 3 je ook gaat bekoren. Op welke dag ben je op Castlefest en kom je hoi zeggen?
Aaahhhh. ik ben nu een partijtje enthousiast!!!!!! Ik ben er op zowel vrijdag als zaterdag. Vrijdags heb ik een theezakjes jurk aan en zaterdag steampunk. Ik kom zeker even hoi zeggen en natuurlijk het boek met handtekening halen. ❤
Gezellig! Ik ben er alle dagen dus dan zien we elkaar binnenkort! 🙂 xx