Er was eens een manuscript genaamd De Waarde Van Bloed, afgemaakt op 29 december 2022, dat bijna 127000 woorden telde. Degene die het geschreven had – ik dus – had toen het lumineuze idee om het manuscript in tweeën te splitsen, simpelweg omdat hij veel dikker was dan het voorgaande deel (De Prijs Van Water), en omdat er op ruwweg halverwege een mooi climaxmoment zat.
Het manuscript werd toen gesplitst in Bloed In Het Water, en wat er overbleef zou De Waarde Van Bloed worden. Of blijven, wat je wil. Uiteraard ging alle aandacht naar Bloed In Het Water op dat moment. Het was tenslotte boek 2, die kort daarop zou moeten uitkomen. Ik gaf het alle scenes die het nodig had om een badass boek te worden, met spanningsboog, personageonwikkeling, achtergronden, alles. Het werd een prachtig boek van 81000 woorden, dat uitkwam eind juli 2024. Ik ben nog steeds SUPER trots op Bloed.
En ik vertelde mezelf: ik moet gewoon even wat zut bijschrijven – zut waar ik geen plek voor had toen het nog 1 manuscript was – voor Waarde Van Bloed, en dan komt het vanzelf goed. Want ik had tenslotte het verhaal al geschreven. Die vette eindconfrontatie (op twee fronten!) stond al als een huis. Alles kwam al mooi samen. Ik had nu gewoon meer ruimte om een extra proloog toe te voegen, en dan vervolgens een uitgebreider einde te schrijven. Toch?
Maar als je even mee telt, dan weet je dat als 127K van het originele manuscript 81K kwijtraakt aan boek 2, dat er dan nog 46K overblijft voor Boek 3. En eigenlijk is dat geen boek. Of makkelijk aan te vullen met alleen een proloogje en epiloogje. Toont maar weer hoe shit ik ben in rekenen/wiskunde – ik dacht dat dit wel gemakkelijk goed kon komen.
Ik dacht, ik maak me even boos tijdens Nanowrimo ofzo, en dan staat het wel. Toch? 😀
Mja, misschien niet alleen slecht in wiskunde, maar ook nog eens super naïef.
De reden dat het hier zo stil is geweest de afgelopen tijd is omdat ik aan het stoeien ben geweest met mijn manuscript. Want ik had een aantal gave mid-verhaal climax scenes gebouwd, en een proloog waar ik heel blij mee ben (ik ben zo verliefd op al mijn antagonist prologen in deze serie jongens, echt, stel me er alle vragen over want IK HOUD DAN MIJN KOP NIET), maar de mid-verhaal scenes betekenden dat ik als een idioot alles moest herschrijven richting het einde want mijn logistiek, motivaties en situaties klopten niet meer. En op de een of andere manier blokkeerde dat me volledig. Het manuscript voelde als één brok chaos, onlogisch, onduidelijk, en ik wist niet goed waar ik moest beginnen.
Een paar weken geleden, echter, tijdens een schrijfweekendje met mijn matties heb ik mezelf een schop voor mijn kont gegeven en heb ik mijn manuscript geunfucked, en opeens was de blokkade weg. Het was als magie. Mijn blokkade loste op als sneeuw voor de zon. De knopen waren uit mijn draad, ik zag het uiteinde weer. (Het enige wat me nog tegenhield was de remaster van Suikoden 1&2 voor Playstation 5)
En ik heb zo een paar duizend woorden naar het einde toe geschreven, die epiloog toegevoegd. Een daadwerkelijk denouement. Ik ben zo blij! ✨
Het is nog steeds een lean & mean manuscript want hij klokt in op 70130 woorden, maar hij ligt nu bij de proeflezers (o.a. de lieve, leuke, getalenteerde mensen op de foto hierboven ❤️) en ik vermoed dat er daar en bij de redactie nog wel het een en ander bij zal komen. Maar hij STAAT, jongens. Ik heb weer een vol manuscript met een (semi?) coherent verhaal. Nogmaals: ik ben zó blij. (meer sterretjes ✨)
Eens kijken wat de proeflezers zeggen, en dan kan hij hopelijk begin mei naar de uitgeverij. En dan heb ik iets waar ik de volle 100% achter sta. Want die climax van dat verhaal? Nog steeds super gaaf. Ga je leuk vinden. Beloof ik. En buiten dat is de rest nu ook leuk geworden, haha. Eindelijk.
Ik bedenk me net dat ik zeg “eindelijk” maar waar hebben we het eigenlijk over – Bloed is eind juli uitgekomen. Het is nu maart. Het voelde als een eeuwigheid, maar uiteindelijk heeft het maar een paar maanden geduurd. Ik ben misschien wat te streng voor mezelf? Eh. Ik ga vooral verder met blij zijn nu. Let’s fucking goooo 🙂
Kristal & explosies 