Net zoals vorig jaar was 23 november de grote dag dat ik 50.000 woorden binnensleepte. Eigenlijk natuurlijk niet helemaal eerlijk, want het was niet 50K maar 110K – ik had in september en oktober al 60.000 woorden geschreven. Dus hoewel ik nu een prachtig winnersembleem heb, is het nog niet klaar.
Het verhaal is nog niet af; ik zit middenin de eindconfrontatie. 112K staat er nu op de teller – ik denk dat ik de 120-125K wel ga bereiken (eerst de eindconfrontatie afmaken, en dan het denouement nog… ja dat redden we wel).
Wat echt een absoluut record gaat zijn, en dus zal twee dingen zal betekenen: 1) Talent wordt langer dan de andere twee boeken, en 2) ik mag voor het eerst echt gaan schrappen in plaats van bijschrijven. Een compleet nieuwe ervaring!
Waarom is dit verhaal nu zoveel langer? Ik dacht eigenlijk dat ik gewoon veel te veel had zitten wauwelen terwijl ik het verhaal aan mezelf probeerde te vertellen, maar toen ik gisteren mijn man aan het updaten was van wat er allemaal in mijn plot gebeurd was, realiseerde ik me dat er stiekem best ambitieus veel de revue passeert. Misschien kunnen sommige scènes eruit, maar er gebeurt in ieder geval zat in het verhaal.
Vooral nu. Precies nu, zeg maar. Het is super spannend en intens en dramatisch op het moment, dus het is tijd om weer verder te gaan.
Ik ga weer schrijven. Wens me succes?
Kristal & explosies 