Ik schrijf deze blog met ietwat gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik razend blij en trots, maar aan de andere kant toch ook een beetje beschaamd.
Ik zei altijd dat de Lentagon boeken een tweeluik vormden, en dat met die twee boeken het verhaal afgerond was. “Stof en Schitteringen” en “Bloed en Scherven”… en dat was het. Ik vond het leuk en origineel om een tweeluik netjes af te schrijven en mensen met een afgemaakte serie te presenteren. En vergis je niet, “Bloed en Scherven” heeft een emotionele payoff, het heeft een goed einde. Je zou kunnen zeggen dat het tweeluik goed afgemaakt is…
…En toen sloeg de plotbliksem in mijn bol. Er waren al een paar concepten waar ik een aantal maanden mee aan het spelen was. Mijn man vond het jammer dat ik niet meer met de Jonge Radicalen had gedaan – daar begon het mee. Maar buiten een paar concepten en een aankondiging van ‘héél misschien… later…’ kwam ik niet.
Tot vorige week, toen ik terugkwam van een werktrip op Malta en ik in de trein terug zat van Brussel airport. Ik zat met mijn koptelefoon op, en een notitieboekje in de hand. Ik was notities aan het uitwerken en de betrokken partijen aan het uitschrijven. En waar het vandaan kwam, weet ik niet, maar ik had een beeld. En een climax van het verhaal. En toen sloeg de bliksem in en kon ik niet meer anders.
Ik móét dit gaan schrijven. Dit verhaal móét verteld worden, dit is de culminatie van “Stof” en “Bloed” en de oorlog en de perikelen rondom talenten en terrorisme. Dus ik heb een outline en een pitch op papier gezet.
Het contract van Zilverbron komt binnenkort. Het gaat gebeuren, jongens. Lentagon #3 is een feit.
Bij deze bied ik mijn excuses aan dat ik foute informatie over het tweeluik verkondigd heb. Maar eigenlijk voel ik me helemaal niet zo schuldig, want ik heb zó veel zin in dit verhaal…
Oh, ben je nieuwsgierig naar de titel? Dat wordt heel waarschijnlijk “Talent en Terreur”.
Releasedatum? Hopelijk voorjaar 2016. Spannend!!
Kristal & explosies 