Het blijft vreemd voelen, dat moment dat je je laatste grote redactiecyclus doorgewerkt hebt en denkt: ‘volgens mij is hij af’. En met ‘af’ bedoel ik dat we officieel de alpha fase van het project uit zijn, en de bèta fase begonnen zijn. Wauw!
Ik heb de afgelopen twee jaar af en aan “Bloed en Scherven” herschreven, nieuwe plotdraden ingebouwd, uitgewijd, en aangepast. De versie die ik nu op mijn dropbox heb staan lijkt in niets op de allereerste versie die ik schreef in 2008 (die trouwens niemand ooit te zien zal krijgen want UGH die is slecht), maar zelfs als je kijkt naar de versies uit 2012 en 2013 dan zijn er een aantal dingen flink anders geworden.
Ik heb waanzinnig veel aan mijn proeflezers gehad. Ze hebben de moeite genomen om door de oudere versies heen te werken – die met het tragere midden, die met een andere climax, die zonder het explosieve begin – en hebben me allemaal advies geboden, iedere proeflezer op zijn of haar eigen manier. Het was allemaal zo verdomde nuttig. Al was het maar de vraag om nuancering, of meer beschrijving, het aanwijzen van logistieke inconsistenties, of het valideren van mijn gebroken hart tijdens het schrijven want zij voelden het ook.
Het allerbelangrijkste, echter, waren de suggesties van Brenda, Tijs en mijn man Oliver. Alledrie hebben ze me gepusht om de duisternis in te gaan en plotdraden na te jagen die personages tot het uiterste lieten gaan – en verder… tot het breekpunt. Ik kan je nu niet te veel vertellen over waar ze mee geholpen hebben, want dan zou ik het spoilen, maar het boek gaat aan hen opgedragen worden. Jullie hebben het verdiend, jongens ❤
Nu ga ik het bestand even laten rusten, en daarna gaat hij naar Zilverbron voor de metaredactie.
En dan wordt het spannend…
Ik ben wel benieuwd trouwens: werken jullie met proeflezers? Hoe veel nemen jullie van ze aan? Werken jullie met alpha en bèta versies van het verhaal?
Kristal & explosies 