enthousiasme

Weet je waarom ik zo ongelofelijk enthousiast ben over Bloed op het moment? (Want dat ben ik; mensen in mijn directe omgeving worden nu al tureluurs over mijn gebabbel over dit verhaal). Het is niet het feit dat mijn wordcount weer als een idioot oploopt (ik zit op 16K), maar omdat ik het gevoel heb dat ik het deze keer eindelijk GOED doe.

Dit is de derde keer dat ik dit verdomde verhaal van start tot einde volledig uitschrijf, maar dit keer voelt het als de waarheid. Alsof ik eindelijk ergens kom en het begin geen totale stront is. Natuurlijk heb ik nu net de eerste ‘explosie’ gehad en ben ik nog niet bij het rustiger deel in het verhaal aangekomen, maar ik heb er vertrouwen in dat als ik een paar gebeurtenissen gewoon van plek wissel, een paar andere aanpas en er een paar nieuwe in plaats, dat die drie dagen van spanning in de bungalow net zo lekker gaan weglezen als het spectaculaire (al zeg ik het zelf) einde.

Het einde was de eerste keer dat ik het verhaal schreef al prima – het was gewoon die eerste 35K die niet lekker liep. Dit keer voel ik me een stuk positiever over hoe alles gaat…. en ik zit nu op 16K. Eens zien wat de volgende 20K gaat brengen (en de rest!)