Iedereen doet het; even terugblikken op het afgelopen jaar tegen de tijd dat je in december terecht komt… ik ook. Ik heb een aantal rituelen aan het einde van het jaar, als het buiten donker is. Een van die rituelen is mijn eindejaarsverslag op mijn persoonlijke blog, waarin ik letterlijk terugkijk op de hoogte- en dieptepunten in mijn leven en me afvraag wat ik van dit jaar meeneem, wat mijn doelen zijn voor het volgende jaar, etcetera. Vorig jaar heb ik mijn doelen ingesteld op genieten, veel naar concerten gaan, veel schrijven en oja, het zou héél leuk zijn als iemand Stof en Schitteringen zou willen uitgeven, maar ik verwachtte het niet… Heel bizar om hier een jaar later op terug te kijken… volgend jaar om deze tijd heb ik Stof gewoon hier naast me op mijn bureau liggen. Ik ben inmiddels al in contact met Zilverbron over (een verrassend klein stukje) metaredactie; de échte redactie begint volgende maand.
2013 is een heel goed jaar geweest. Niet alleen wat betreft schrijven (200.000 woorden geschreven én mijn boek wordt gepubliceerd) maar ik ben ook naar drie festivals en een slordige zestien concerten geweest in het afgelopen jaar (waarvan er meerderen echt volledig te gek waren). Ik heb in de zon gezeten, gelachen en gedronken en rondgehangen met mijn lieve vrienden, een fantastische vakantie gehad in Engeland, een hele inspirerende werktrip naar een klant in Budapest, gezondheid, liefde… ik denk niet dat je je heel veel meer zou kunnen wensen.
Op oudejaarsavond komt onze vriendengroep bij elkaar; standaard, vaste prik, als traditie. We luiden altijd samen het nieuwe jaar in met veel te veel champagne, bier, vuurwerk en goed gezelschap, maar ook met een momentje reflectie. Zo rond 22 uur gaat er een playlist aan met onze eindejaarsliedjes: juist die liedjes die voor jou 2013 representeren, of die je het vetst vond, of die je gewoon wil (laten) horen… of misschien juist je hoop uitdrukken voor 2014. We zitten met zijn allen bij elkaar en wanneer jouw liedje begint, leg je kort uit waarom. En dat is zo’n mooie traditie dat we het inmiddels al twaalf jaar volhouden. Het is soms emotioneel, maar heel vaak gewoon heel fijn om samen het jaar af te sluiten. We zijn vaak al maanden bezig met ons eindejaarsliedje uit te kiezen. Dit jaar was het voor mij een moeilijke keuze, want ik had er twee die voor de titel gingen.
Dit liedje is het geworden: “Big Thinks Do Remarkable” van And So I Watch You From Afar. (genre: math-rock, post-rock)
Waarom? Omdat deze band live speelde op de avond dat ik hoorde dat Zilverbron mijn boek wilde uitgeven. Het was het allerbeste nieuws ter wereld, en toen kwam ASIWYFA het podium op stuiteren en hun muziek is zo hoopvol, zo intens vrolijk, zo ik-kan-de-hele-wereld-aan, dat dit liedje het afgelopen jaar volledig weergeeft in mijn hoofd. Hoop en de zonneschijn in je ogen; zo zou het altijd moeten zijn.
Kristal & explosies 