Het afgelopen jaar heeft alles om Stof en Schitteringen gedraaid, wat mijn schrijfsels betreft. Oh, ik heb de eerste (eigenlijk derde) versie van Bloed en Scherven (het vervolg) wel uitgeschreven, maar dat was nog toekomstmuziek. Hoewel ik lol had met mijn plotlijnen en mijn personage in het tweede verhaal, heb ik toch echt het meeste energie gestoken in het redigeren en herschrijven van Stof en Schitteringen, want dat was degene die gepubliceerd zou worden. Bloed was een bonus voor de toekomst, nog niet echt iets om me zorgen over te maken.
Totdat Zilverbron besloot er werk van te maken en de twee boeken als tweeluik te gaan marketen, me vroeg om een pitch, en me prompt een contract toestuurde. Bloed en Scherven komt uit in April 2015. Ik word verondersteld om Bloed klaar te hebben voor de metaredactie in Augustus – dat betekent dat ik dus nog even ruim drie maanden heb. Het boek bestaat al, hoor, maar het is nog hartstikke ruw. Ik heb gisteren pas de proloog bedacht en op 80% van het verhaal zit een break die ik nog STEEDS moet herschrijven. En daarna het polijsten, het wegwassen van mijn anglicismes en mijn slechte grammatica, het opleuken van mijn zinnen. Drie maanden. Toen ik het op het contract zag staan, vond ik het goed te doen, maar nu vind ik het toch wel spannend. Voor Stof had ik anderhalf jaar. Nu drie maanden. Tja, dat zal het leven van een schrijver zijn, hè? Tijd om de knokkels te kraken, dus!
Stof en Schitteringen en Bloed en Scherven zijn een tweeluik. Het ene boek volgt op het andere, en vervult de beloftes gemaakt aan het einde van het eerste boek. Het maakt de verhaallijn af, de thema’s en de personageontwikkeling worden compleet. Ik heb soms nog gedacht of het niet beter 1 boek kon worden, maar in overleg met Zilverbron hebben we besloten om er een tweeluik van te maken. En zo gaan ze ook gepromoot worden. Ik heb de kaften gezien, jongens, en ze zijn mooi. Ze passen perfect bij elkaar – de kleuren zijn precies zoals ik het in gedachten had: blauw/grijs voor Stof, en donkerrood voor Bloed. Het is heel bizar om naar zo’n kaft te kijken en te denken: dit worden mijn boeken. Dit worden mijn kindjes.
En kijk ze eens, jongens: zijn ze niet mooi?
Kristal & explosies 