‘Hoe was het in Brussel?’ vroegen mijn collega’s vandaag toen ik weer terugkwam op het werk na een weekendje Comic Con Brussel.
Vanmorgen vroeg vertelde ik uitgebreid over de prachtig verklede, gezellige mensen en de slechte logistiek van Comic Con zelf (serieus, wie organiseert er een convention en zorgt niet voor een koffiestand?), maar nu is mijn eerste reactie ‘Prima, gelukkig stond het niet in de fik zoals nu.’
En dat is een sarcastische reactie, maar dat neemt natuurlijk niet weg in wat voor een verschrikkelijke tijden we leven. Drie dagen geleden stonden we nog op de beurs in de Brusselse haven en nu regeert er angst. En waarom?
Mijn Lentagon boeken besteden veel aandacht aan het concept van terrorisme en in Talent en Kristal nemen we zelfs een kijkje in de keuken bij een organisatie die terrorisme niet schuwt. Ik voel me ontzettend oncomfortabel met het feit dat het zo’n belangrijk onderdeel van mijn boeken is, maar mijn boeken bevatten wel dingen die gezegd moeten worden. Laten we in deze tijden vooral niet vergeten dat we allemaal MENSEN zijn. Liefhebbende, wanhopige, gepijnigde mensen. Zoals Martin Luther King al zei: Darkness cannot drive out darkness, only light can do that. Hate cannot drive out hate, only love can do that.
Dus de foto’s die ik nu ga delen zijn van liefde. Laten we ons daar op focussen.
Kristal & explosies 